inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 55.561):

senilitas

Kortstondig
weent hij
de hete tranen van de krokodil
die voortleeft
in zijn primitieve brein
dat heel geleerd
hypothalamus heet
of ook wel chtonisch wordt genoemd.

hij weet niet dat hij weent
om een verloren leven dat voorbij is
om liefde die verwelkte of verdampte
en om geliefden die zijn heengegaan
naar nergens.

hij weent om de gemiste kans
zich te verheffen uit het primordiaal moeras
de zwoele waters waarin hij
lijzig rondjes zwom
zich wentelend in ongenaakbaarheid

hij weent
zoals een wolf huilt naar de volle maan
en lunatieke haat onstuitbaar opwelt
uit de donkere krochten van de tijd.

Hij weent kortstondig,
Tot vergetelheid
barmhartig wegveegt
wat hem wenen deed.
zoals een donkere wolk
de maneschijn versluiert

Schrijver: marcel bulckaert, 12 mei 2015


Geplaatst in de categorie: tijd

3.3 met 3 stemmen aantal keer bekeken 145

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Marije Hendrikx, 10 jaar geleden
De tijd zal zijn zelfgecreëerde eenzaamheid niet oplossen; mooi...
Alexander Peters, 10 jaar geleden
Erg mooi weer. Ik lees je graag

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)