Alle inzendingen over plastieken buis

Zondagavond studio sport Wat had ze er altijd een hekel aan Hij hing daar maar voor de buis Met bier en chips voeten op de tafel onderuit gezakt Het licht moest uit praten mocht ze nooit breien was ook irritant het getik van de naalden stoorde hem Nu jaren later zondagavond Ze doet een schemerlampje aan zet de tv op voetbal sluit…

Daar zat-ie, suffend voor de buis.…

Remos, Rami, Robilo; God van luduvudu, Wanneer volgt u de stenen van slijterij weer naar huis en drenkt u alle tranen boven die zweven tussen neus en buis?…

Ze zegt: 'Ga met me mee naar huis; het lijkt me fijn om zonder buis met jou de uitzending te missen.'…

eigenlijk is het een heel simpel verhaal afspelend in het naoorlogse Nederland zonder al die moderne pracht en praal krijgt de nostalgie al snel de overhand De weemoed naar het verleden spat van de buis het gevoel gaat mij door merg en been door deze revue voel ik eindelijk weer thuis terwijl ik de laatste scène nog maar eens beween…

Een eindig jaar Korte dagen, lange nachten Menig mens z’n energie spaart Het ochtendlicht blijft afwachten Wolken hangen stil in de lucht De wind slaakt menig zucht Een koude wandeling bezorgt rode wangen Het oude jaar wil zich met nieuw jasje behangen Het thuis zitten voor de buis Gedachten hebben het jaar uitgepluisd Witte vlokken die…

Oh zonnescherm, oh zonnescherm wat zijn je strepen koen ik zag je bij de buren staan met een plastieken jasje aan oh zonnescherm, oh zonnescherm ik gloeide langzaam groen oh zonnescherm, oh zonnescherm wensend dat ik jou had - omdat die hete ploert gemeen me constant in mijn bakkes scheen- oh zonnescherm, oh zonnescherm heb ik jou snel…

naar beneden daar moet echt in worden gesneden en ja, de rest lijkt puur verval mag ik nog een momentje checken een rimpel hier en een rimpel daar dat moet behoorlijk worden gelift voor hetzelfde geld –gewoon als gift – verwijder ik ook dat junglehaar laat mij aandachtig verder kijken oh jee, uw borsten zijn te klein daar duwen we wat plastiek…

Door de achterbuurten van Parijs liep een moede man hinkend en grijs zijn afgezakte jeans op de rand versleten en in een plastiek zak zaten restjes eten als jong artiest was hij hier gekomen maar het bleef bij illusies en dromen copains en coppines had hij genoeg gehad en ieder avond dronken ze zich samen zat zij sliepen in de straten…

"Oh ja." dacht ik vandaag. "Het eindexamen" Ooit stond dat zeer centraal in mijn bestaan Nu dreigt het me elk jaar weer te ontgaan Zo moet ik mijn vervreemding wel beamen Derhalve voelen -ieder jaar rond mei- Mijn jonge jaren aan als ver voorbij…

Na deze winter gaat het kwik omhoog Maar na de zomer wordt het toch weer kouder Met wat geluk wordt u een jaartje ouder En als het regent houdt u het niet droog Voor slechts 10 Euro kan ik meer voorspellen De lijnen zijn geopend...u kunt bellen…

Alleen - zijn buis is niet meer wijd Genoeg voor het geweld der schoeren*. De stijve klepbroek knelt zijn stoere Schier manlijke volwassenheid. Maar hij lacht kalm en weet bescheid Van ’t wonder dat zich gaat volvoeren. -------------------------------------- * schoer - schouder…

beste mochten zijn zich konden verheffen boven anderen die faalden het ook dit keer niet haalden zij hebben een stuk van hun leven gegeven voor de schittering van eremetaal spraken in wedijver dezelfde taal van inspanning voor een schijn van verering zij waren slechts amusement voor het consumentenpubliek in een zieke show op de buis…

zo'n beurt duurt de hele dag door je herkent ze aan wat niet kromt mijn zeldzaam flamboyant rechtkakigen tussen alle normaal krommetangkakigen al lijken die nog zo interessant met namen als viool- of hangmatspin lijmspuiter of wielwebkaardespin ze weven webben recht onder het spant mijnspinnen leven verder kuis ondergronds in eigen buis…

Zolang de natuur buiten haar oevers treedt, zolang er mensen zijn, ontstaat bij allen die leven op het rand van hun bestaan een ondenkbaar leed, daar zijn we mee begaan, nippend aan de rode wijn en voor de buis zijn we voor het avondeten - soms vertraagd -, altijd thuis.…

De reine poelen, vol vrij leven van dieren, hebben onder zich een zeer lange buis, waardoor fel bijtende vloeistof stroomt. Ongehinderd, zonder iets te bederven, gaat het venijn voort door de dichte pijpleiding naar de stad der nijverheid.…

Avondlicht Zo ’s avonds voor de buis gezeten, zie ik veel wat ‘k liever niet zou willen weten, probeer de gaos uit mijn hoofd te drijven, maar ’t lukt mij alleen het op te schrijven.…

Vrijheid Zij hadden de vrijheid te kiezen waarheen ze wilden gaan Zij hadden de vrijheid te kiezen wanneer ze wilden gaan Zij hadden de vrijheid te kiezen met wie ze wilden gaan Zij hadden de vrijheid te kiezen hoé ze wilden gaan Allen gingen Tezamen zittend in hun riemen op hun stoelen omhuld door een aluminium buis…

Nu zie je amper iemand Alleen in beelden op de buis…

Geen dwang meer, geen buis, kom draai je om, keer het chaos de rug, keer in Liefde terug, naar Huis.…

ik wil niet meer gedogen al dat gezwam dat grijpt me naar de strot ik keer mij om en richt voortaan mijn ogen naar wei en hei, voor bij- en bloemgenot Ik ben het moe, ik ga het nu ontlopen al dat gebrom dat ligt zwaar op mijn maag ik keer mij af en spreid mijn armen open naar zee en zand, ver weg van dat geklaag Zonder kranten, zonder buis…

Kerstlicht veel plastiek, schuim wit rood en een groen een afvragen weer wat ga ik doen? als ik m'n best, krijg ik dan vrede wat klopt van kerst? En van Sint? Ik doe mijn best voor lijf, voor mijn leden, voor geluk.…

bij jou dat doe wel ik bij vrienden thuis al rokende fijn voor de tv flink windend tijdens ’t zappen beschonken voor de buis ‘k ga dronken auto rijden en gokken in een louge bar pas daarna gaan de boys en ik fijn naar de wilde meiden de spanning moet er uit, nietwaar?…

Mist heeft op de eigen bank plaatsgenomen de stoel van pad blijft leeg de hond moet op zijn poot spelen aangezien de pan waarin normaal hersens zijn gehuisvest als schoteltje fungeert overvliegend ambitie uitstraalt de huid van de olifant verdikt prikklokken ontregelt het gewricht een kom aanbiedt met stemmen die gevorkt in een buis gedwongen…

dokken blijft vooral onze kinderen lokken voor één spankaart het wuppie stickervel wij kunnen ze nu zelf plakken met karton en wollen draad gekleurd voor pluiseffect met oogjes uit de knutselshop zojuist hier op de Overtoom is een Mercedes open gebroken de eigenares gaf aanstoot haar wuppies open en bloot de dief wilde thuis voor de buis…

Ik versta je niet, maar vergeet te luisteren, als ik aan de buis gekluisterd zit, toch is het geen misverstand, alleen, is mijn aandacht niet bij jou, maar bij dat, wat er in mijn hoofd zoemt.…

perron 4 heb ik verlaten als ik van de trap af daal zie ik wezens die niet praten Haastend naar hun daagse dingen duwend,trekkend,vlugger,sneller aan het oor,'t mobiele zingen van een telefoonkaartbeller Uit de trein de metro in naar de bus of even tremmen flappen geld vanuit de pin stomweg met de stroom mee zwemmen Kinderen vanuit een buis…

De winter is koud, nat en guur Warm is het bij het knappend vuur De wind giert om het huis Het is knus in huis bij de buis. Straks wordt het weer voorjaar Daar is het verlangen naar De natuur gaat dan ontwaken De eendjes gaan weer kwaken.…

het zal nooit wennen poppen met mondkapjes in de metro de supermarkt waar je gaat op anderhalve meter afstand van elkaar op straat in huis voor de buis overal poppen gesluierde poppen bloedeloos op straat waar je gaat of staat wie zal ooit kunnen wennen aan de geur van een vergiftigde eenheidsworst die snel veel sneller…

de tuin van toen zie ik, waterton, mijn dikke buik en steeds weer mijn opgeruimde gezicht zelfs net na het bevallen, mijn kindje vol smeer liggend op buik nog aan streng, ze drinken mijn melk, veel liefde zie ik, een lachen, een samen zitten met boekjes, op bank die ik nog heb, en de plastieke teil waarin ik hen baadde nog steeds, wil…