Alle inzendingen over zwaan

twee haiku 's In het kleine wak zwemmen eenden en zwanen broederlijk samen Storm in de vijver: twee woerden zijn vol liefde voor dezelfde eend.…

De woorden verzamelen zich een put, een sloep, de berg een zwaan op de vijver es ist auch l'imitation een trappenhuis de dageraad op de terugtocht wachten op het vertreksignaal en een spoortje bloed…

Van eens een sociaal begane zwaan.…

stil loop ik over glibberige half bevroren paden wanhopige schouders keren stijf naar binnen en houden mij vast statig nadert de zwaan koud koningsblauw water volgt golvend haar gang tot zij me ziet en hoopvol naar de kade zwemt niets heb ik te bieden zwaan dan wanhopige schouders en gebalde vuisten die mij gevangen houden sierlijk…

de madeliefjes en veel loof van fluitenkruid Nog een zwaan die, nek omgedraaid, in zijn veren pikte Bijna thuis, lag er een geel blaadje in de vorm van een hart voor mijn voeten Sommigen zeggen zo alleen te zijn…

Gedenk de dode dieren van vandaag: De kippen en de varkens en de koeien, Die men vanwege ziekten uit moest roeien Of die verdwenen zijn in onze maag En denk in het bijzonder aan de zwaan Die ook al wordt bedreigd in zijn bestaan.…

Laat spekjes zingen, heet in de pan, allemaal in koor, zonder de zwans; laat ze genieten van jou, gun hen daarom ook dat schot, van heet spekvet, op jou of op de grond.…

stom zwijgen de klokken van de tijd misschien kunnen we beter sterven als een zwaan aan het water de blauwe oever de Jordaan waar we leerde vliegen om weer op te staan…

Witte zwaan Goud omringt En nog steeds in mijn dromen klinkt een lied iemand zingt dat december zal komen Geen verdriet alles blinkt En nog steeds in mijn dromen Klinkt een lied iemand zingt dat december zal komen..…

zonlicht kust de zwaan die haar veren oppoetst voor de dag die komen gaat andere gevederden schrijven geschiedenis in de lucht die onleesbaar lijkt doch verstaanbaar is voor hen die in geheimtaal converseren zij lieven liever…

Ineens, zien mijn ogen jonge zwanen, die van hun ouders vliegen leren. Ik luister aandachtig nu en blijf, want hier is overal waar ik ben.…

In vroeger tijden was het precies hetzelfde liedje onbekend maakt onbemind bezint eer gij begint witte zwanen, zwarte zwanen wie heeft de sleutel van die oude grammofoon drie kleine kleutertjes hoort wie klopt daar kinderen stilte a.u.b.…

Twee parels aan een glooiing saamgegleden, Zo lagen in omstrengeling van leden, Op een rustbed van gloeiend karmijn, Twee meisjes in verinnigd samenzijn; Een als de een zich teder overboog, Rees teerder nog de ander naar omhoog, En als twee zwanen tot elkaar gegleden, Omsnoerden zij elkaar de bleke leden … En als twee zwanen, een bleek zusterpaar…

wat de liefde aangaat was het voor hem niet alleen maar rauwe snelle seks daarover verschilden ze van mening op het laatst hij en z’n ex Toen hij nog een onbeschreven blad was nog heel erg jong slechts de natuur op zijn manier las de vraag invulde over hoe alles begon zag hij de zwaan en wist zo behoort het te zijn zo zou het…

Economisch schept dat goede kansen, maar één frustratie zie ik toch verschijnen: U snapt dat uw piloot nu bitter weent, omdat de zwaan moet wijken voor een eend.…

De schaduw van twee zwanen accolades, sluiten het water in en het diepe zwarte land gaat verloren in de Slochter vlam. We lopen op de tast door onverwachtse zang van vleugelslag.…

Er dreigden bij de KLM ontslagen, Maar toch vliegt er gelukkig niemand uit, Al kost het ieder wel een lieve duit En daarenboven vier vakantiedagen. En dat terwijl de luchtvaart wordt geschaad Wanneer men minder op vakantie gaat.…

En zal de wereld zijn als een stervende zwaan, waar wij, in duisternis, verder moeten gaan, en in diepe troosteloosheid zullen verzanden. Ik hoor nu al het geknars der tanden ...…

De winterwind vertelt zijn eigen verhaal; zo schoonheid leidt en verleidt de schone parel, beroert haar hart met trillende vleugels. ’Verrukking is uw deel mijn liefste en met onze hartenkreten overstijgend komt de wind aanstonds: hoor aan mijn diepste wens, breng ons in schuimend lot tezamen.’ Maar zijn stem brak in een hemelstorm, verzwolg…

Een vlugge glimp van witte lingerie onder roetwolk van rokken: zwarte zwanen die, gekoppeld in eenzelfde rêverie, als kanten schuitjes door de vijver varen: kokette weduwen die niet om hun doden blijven treuren - zwart is in de mode.…

ziel te boren Met één blik eindeloos veelzeggend verstaan Alsof we beiden toch werkelijk echt behoren Tot eenzelfde Goddelijke uitgedachte waan Gracieus en rustig zwom in de vijver Een schone o zo mooie zwarte zwaan Na heel even mijn gedachten als schrijver Gedeeld te hebben moest ik toch weer gaan…

Wie nog tranen over heeft of daar tegen moet weren, zal opgaan in een wereldzee, waar zwarte zwanen leren zich te spiegelen met de sterren mee. Als beleven kijken is, wijkt alles voor het nietig menselijk stof, géén pakkende gelijkenis en worden ideeën snel geschiedenis.…

Zo betrappen wij hen De zwaan met Leda tegen een muur Zijn vleugels bestoft komt hij te voorschijn In zijn lange hals stokt haar ademgefluit Zij kunnen het daglicht niet verdragen Aan onze blikken blootgesteld Verschieten zij van kleur Veer na veer vervaagt Nooit levert hij de beslissende streek…

een vlucht zwanen tekent witte wieken in de zwaarte van de lucht eens droeg het meisje paarlen gevlochten door het haar nu staat ze daar en tuurt een koningsdochter in de rouw trouw aan haar lieve broers de wind neemt haar bittere tranen mee gevangen door gespreide vleugels gebaar van welkom in hun harten te lang getart…

Jouw stem nadert de betekenis van zwarte vogels boven het veen tijdens de herfstnacht en ik verzamel de kornuiten als zangvogels van tegenspoed in een obstinate droom hoe ze jouw graf hebben verlaten met het geluid van dode boeken ontmoedigd op weg naar de zon in hun duistervlucht over de meren waar zwanen dromen over dronkenschap en…

helderblauw en wit gevleugeld als vogels met een lange hals staan zij in poldergrond genageld met de vleugels lamgeslagen stil zwijgend de boodschap te getuigen van een op apegapen liggend land kortwiekt geketend waggelen zij in het moeras van winst en verlies dat hen langzaam verzwelgen zal als niet diepe zakken en rijk gevuld van het…

nu nog weet hij warm zich gehouden door vleugels wakend om hem heen geslagen die voor kou en kwaad hem hoeden en bewaken nu nog ziet hij is zijn donzen vachtje vaal en grijs en bruin als is hij thuis niet bij het prachtig wit van zijn pa en ma nu nog lelijk eendje maar welkom toch tot eens hij sierlijk is dan zal van nature uit…

Het uiterlijk van de vaas rauw en onvoorspelbaar als leven, zegt hoe een vlucht vreemde bochten kan maken gedachten compleet kan ontwrichten. Zij ogen nu nog dagelijks gips traag laag voor laag opgebouwd en ondergedompeld in een waterbad. Tij is even kleurrijk als zijn schrijnend relaas tussen twee polen blijft hij zich stiller bewegen.…

Wij zijn koninginnen- categorie, voorbeeldig kunnen wij in het midden staan onze vleugels spreiden en vuur naar vijanden briesen Ik troost de treurenden, sterk de dapperen, en kleur de ballonnen van het samen gewonnen geluk want ik ben een draakgeboren zwaan…

Nooit meer Rotterdam, met zijn zwaaiende platen zijn potlood en zijn zwaan. Nooit meer Rotterdam Ik laat me vrijwillig terugzakken in zee. Nooit meer Rotterdam De portal tot Europa is voor anderen.…