Alle inzendingen over mystiek

ken ik nog de weg naar huis als mijn denken zich verschuilt achter een vertraagde dauw heb jij ooit gekropen door een buis waar voortgang je gevoel bevuilt en het einde vol besneeuwd lijkt met rouw het was een droom, ooit een wonder boven wonder maar naarmate de tijd vervliet gaat het onzegbare ten onder; allengs van genadevolle fleur…

Ze komen in de avond in het licht van de maan. schimmen die tussen de wolken dwalen. De sterren wijzen hun de juiste weg naar een plek ver van het aardse bestaan. Naar een plaats waar ze kunnen rusten, tot dan dwalen ze verder tussen hemel en aarde. Tot ze de plek bereiken waar het eens begon dan de eeuwige rust vinden bij…

Ik ben als de wind die takken in beweging brengt, onzichtbaar is en toch overal aanwezig. En die wolken verplaatst om de zon alle ruimte te geven. Ja, ik ben als de wind die bladeren laat dansen, zingen en vrij is van elke inspanning.…

onbekende niet bestaande werkelijkheid brekend wolkendek geeft uitzicht prijs op dat wat reeds aanwezig was…

geesten die in knopen waaien en uitbreken uit de gevangenis van huid en haar zichzelf tekort doen slingeren tussen de klippen van liefde en dood struinen knarsetandend straten af reizend in verloren tijd al tastend en roerend als dirigent in hun verleden troost vinden in de ogen van eeuwen…

Donkere wolken glijden stil voorbij eventjes na het middernachtelijk uur Ik zie omhoog want de kust lijkt vrij uit te gaan zien naar het hemels vuur Wolken beloven in ’t nachtelijk ontij dat de hemel zich binnenkort ontsluit Ik sta even stil bij onze maatschappij en hoor van verre ‘t troostend geluid Donkere wolken boven dit tranendal als…

“zij is als het schilderen van het lied van de nachtegaal” tussen eb en vloed verloor hij zijn hart de eb van zijn hoofd de vloed van zijn lendenen beschrijf haar jubelt de wind saffierblauw haar ogen stamelt hij als een dwaas scharlaken rood haar lippen als albast haar huid haren zo zwart dat met het licht van de zon er een blauw overspoelt…

Door het lentelover ruist ‘t zacht gelijk de klanken uit het generlei Ongehoord door de buitenwacht kwam God plots ineens voor mij In de stilte klinkt ’t fluisterzacht als het kabbelen van het eb getij Ik heb louter liefde meegebracht want ik kwam plotseling voorbij Door het ruisen klinkt ’t gezang van misschien wel de andere zij Vrees…

ogenspel een groet een kus een flirt wimpers trillen wangen blozen verwachtingsvol de glimlach speels rond mondhoeken…

kijk, een zwaluw hij strijkt zijn zomer kleed in het kraaiennest van een oude klipper zou hij weten dat het zweet van zeelieden nog elke vezel bindt in touwen van de ra hoe zij met schuim op hun kaken de geest geven aan hem de blauwe engel in gezouten huid geëtst voor het leven…

In de Nieuwe kerk op de Dam, met graven van bekende Amsterdammers onder glad gesleten zwart marmer, wordt in nachtelijke stilte de dodendans uitgevoerd, geraamten dansen in reidans met de zeisenman voorop, gevolgd door Michiel de Ruijter en Joost van den Vondel. Eeuwenlang de inwijdingsritueel van een nieuw gearriveerde dode, nu wordt…

toen wij vroeg opstonden zonder grimas zonder zonden zonder wonden zonder wonderen te verwachten vielen wij hard door de nevel, langs de gracht er is vannacht een nieuw soort gebracht het is als bliksem en later is niets meer als vandaag de lucht is grauw boven de wolken blauw de muren bonken hard het gras wordt steeds groener aan…

Kamer zeven, Jeltje & Cleopatra. De deur staat op een kier, ze zit in gebogen houding op de vloer Jeltje dus, Cleopatra ligt op tafel. Haar lumineuze ogen volgen mij wanneer ik een boek opraap, dat Jeltje toch niet leest. Wijsheid haal je niet uit boeken maar uit katten. Ik hoor het haar zeggen. Ze zegt niets maar draait zich langzaam naar…

De vogels bezingen de eerste dag van de lente. Iepíe, roeloekoe, kataka, gorgelgriem die lieflijk priemt; risvegliati, réveillés comme A-majeur bij Chopin als bloesem die uitspringt in blauw. De vogels komen met een boodschap aan in een taal zó gevleugeld, geheimzinnig gehoor. Ons verstand verstaat dat gekwetter niet. Het is voor onze hersens…

Kruis naar kracht in transformatie Overmacht en onderstroom Sublimatie tot machtig over Eeuwig thuis in kracht naar kruis…

heel veel woorden onuitgesproken van hart tot hart van oog tot oog worden stilletjes gedragen op de vleugels van de wind…

Ik tuur in de verte En hoor de wentelwieken De adelaar waarschuwt met zijn schaduw Voor een apocalyptische eclips Onvoorbereid op jouw naaktheid Zien mijn ogen mijn pupil Een groot zwart gat vreet aan het licht Dat zwicht voor vergetelheid Het vuurwerk spat de zon aan sterren En rotsen brokkelen tot zandsculpturen Bekend, beschermd en onbereikbaar…

Op een stille plek in het bos zie ik de dag langzaam ontluiken als een waaier tussen de struiken en de herfst schudt zijn veren los. Ik probeer de vogels te verstaan, maar ranke verzen houden mij aan. In het bebladerd hemelgewelf zie ik gelaatstrekken van mezelf. En als de schaduw met het licht speelt raak ik in dromen verzonken, ontstaat…

niemand kan het verdriet genezen dat de dood achterlaat klinkt de fluister van de wind maar geloof me niemand maar dan ook niemand kan jouw dromen en jouw herinneringen stelen het is de liefde die ze blijft kleuren oeverloos tot over de horizon nooit verder weg dan die ene glimlach…

Ruimschoots genade. Genade, ruimhartige Geest. Genade buigt voor geweld van zware woorden. Patriciërs knikken door knieën, wuiven achteloos hun wilde haren en oogsten krullen in achtertuinen. Lettersletten kuizen voorhoofden, verkwanselen op het laatst luizenmantels aan baardmannen met wollig bier, lichten witte hoeden bij wijze van.…

Voorjaarskoningin Op een steen in de diepte van de aarde Zit Zij op en wacht in het duister Een gevoel van onrust bekruipt Haar dat het tijd is om naar boven te gaan Langzaam en moeilijk herleeft ze En vind de weg naar boven Ze droomt van de opkomende zon In een andere tijd Wisten velen van haar bestaan Doch zal ze nu naar Hem…

in dit verhaal is het duidelijk wij zien alles en toch loop je vast schuil ik schuil jij huilen de wolven lopen wij daar water en vuur onverklaarbaar hou jij mij vast of ik jou duurt dit maar even is het een val eindeloos maar toch te kort zoals een koorddanser maar weet nooit waar ie loopt langs de rand zo scherp zonder vangnet zonder…

het water schaatst niet meer op een zacht zuiderwindje gelijk de dans als een koorddanser die zichzelf maar moed inspreekt in de blauwe lucht ik weet niet waar ogen rusten liggen vingers verzonken op een bladzijde melktobbe gedachten doen verdwalen voordat ik er erg in had maar adem herstelt (verkwikt) als Dante's prayer nog zonder…

Soms bespringen je vreemde dagen van sombere wolken, prille voorjaarszon je blijft dan zitten met vele levensvragen en ziet de papegaaien op het droombalkon dommer dan de nacht zal ik nooit worden wanneer jij mij aanzet tot de liefdesdaad zal ik niet in prille onbekommerdheid zwijgen maar houdt ik mijn kartonnen zwaard paraat doch de voorjaarslommer…

Sluit je ogen en sterf dan begint jouw reis naar de grote vrijheid de gewichtloosheid, het zweven je komt samen in het licht wordt overdonderd door aanwezigheid in alle rust ontstaat beheersing aanvaarding en indringendheid langzaam ontstaat er balans herkenning van het doorstane samensmelting met de geliefden zij blijken echt in en met…

ze kijkt me recht in de ogen de vrouw draait zich om haar mond valt open teken is hetzelfde de cirkel met de vleugels en de initialen zijn gelijk als die van ons s r onder de roos zal je schuilen in de lucht beschermen zij ons met de schilden van bliksem en de vuisten van water heel mijn wonden voor later kijk naar beneden het is…

Zijn is het bezweren van de leegte die het wekken van de dansende slang belooft het leven dat geen tijd kent, slechts beweging draagt wervelt tot de strelende zinnen van het binnen vandaar begint het ontginnen van de toortsen van verlangens slechts getuigen zijn zij, afspiegelingen van het grote inferno tot het laatste uur van het laatste…

de vorm is weergaloos, de windtunnel krijgt er geen vat op en niemand weet wanneer het uitkomt…

in stille gratie beweeg jij - volmaakt - in Zen jouw ziel rust gevend 19 maart 2010…

voor het open raam zit Pino mijn rode kater buiten kwinkelieren en kwetteren vogelkeeltjes dat het een lieve lust is hier in de kamer zingt hij mee de een na de andere lente melodie hij speelt viool met kop pootjes en dikke staart hij heeft het voorjaar in zijn bol…