Alle inzendingen over eenzaamheid

Het is een hallucinerende woestijn in mij, een leegte die voortkabbelt als een helderblauw beekje onder volgroene, beschermende bomen, terwijl ik op straat verrassend genoeg gegroet wordt door minzame onbekenden zoals onbekenden zonder oordeel kunnen zijn en blij met de lente, zoals ik ooit jaren en jaren geleden als een eenzame jongen door de…

Tranen van geluk of tranen van verdriet, Waarom weet ik het nou niet. Wat moet ik met mijn gevoel. Je weet wel wat ik bedoel. Het gevoel van de tranen die over je wangen stromen, En je zelf niet meer weet wat je is overkomen. En dan begin je weer te dromen, Dromen van een leven, Een leven met vrienden, Vrienden die om je geven en met…

Je ogen, je lach, die koude winterdag zo anders opeens alsof je even boven jezelf uitsteeg tussen al dat maagdelijk wit toen harmonie de eenzaamheid verdreef en we even rusten in de naakte armen van het leven…

Is er zoiets als de ochtenddauw die jouw schone beeltenis vervaagt in droeve mist? Of de plek waar jij jouw parelende ogen sloot? Of koude tongen die rauwe woorden slingeren in een dans macabre op een geheime broedplaats? Ergens diep binnenin sterft een oude wereld waar wijzers van de tijd de wetten van geleende jaren slaan Laat…

Op het prikbord van m'n leven hangt m'n man, m'n hond, m'n kind zij zijn mijn intrinsiek beleven wat ik van ganse harte bemin op het prikbord van m'n leven hangt de intensie van het delen zowel m'n man, m'n hond, m'n kind mijn geloof, mijn leven, mijn helen op het prikbord van m'n leven mag je kijken, mag je zien lijkt het zo als gelukkig…

Stil zit ik aan het water Kijk de lege diepte in Tijd staat stil Wolken glijden langzaam voorbij Eenden kwetteren Vogels vliegen En de tijd glijdt langzaam door Ik denk aan vroeger en aan later En aan jou en mij En hoe we bij elkaar kwamen Ik bij jou en jij bij mij En hoe we samen liefde vonden En verder gingen zij aan zij En hoe de…

Nooit ben je uit mijn gedachten sinds de dag, dat je mij beschermde in het onstuimige water was je heel dicht bij mij in mijn ijlkoorts sprong ik overboord een wisse verdrinkingsdood tegemoet lange tijd hield je mij boven water gaf de haaien geen enkele kans nu jaren na mijn redding gaf ik je een naam om je te gedenken "EENZAAMHEID" wat…

na vandaag in zoet verdriet naar verlangen op zoek en de dag verschiet in geuren gevoel kleuren alsof ik jou herken in armen die me troosten me liefhebben herinneren aan wie ik ben in zoet verdriet op zoek naar ach lief naar wat niet…

het is niet de dood die je bevriest het is niet de dood die je benauwt het is dat allebei en meer de dood is houvast in de duisternis met borden UIT achterstevoren goed is de dood oneindig goed vergeleken bij dit levenloze vallen vallen van het doek dat valt en de zaal is leeg en de vloer is klein en het doek kent geen begin of eind -…

Magnolia Vanochtend rook ik haar, op haar mooist, zo sensueel. Hoe ik geheel, haar takken speels gespreid, de pot benijd die haar omarmen mag. De hele nacht, de hele dag.…

Niemand die jou hoort schreeuwen midden in de nacht, je bent alleen op straat en er is niemand die jouw pijn verzacht. Niemand die ziet dat jij kapot gaat van de pijn, niemand die voor jou een luisterend oor wil zijn. Je kunt bij niemand terecht, terwijl jij weer een nacht voor je leven vecht.…

Ik voel me rot. Kan er niet over praten. Durf niet naar je toe te komen. Weet niet hoe je reageren zou. Misschien word je kwaad. Wil met je praten, lachen, huilen. Alles delen maar durf niet. Wat niet weet wat niet breekt. Zal hier zelf overheen moeten komen. Diep in me hart hoop ik dat je hetzelfde voelt voor mij maar dat blijft…

Langs verre horizonten glijden hongerige ogen als zwemmende vissen Ze zoeken taal en tekens in zwijgzame natuurwetten zoals het cirkelen van vogels rond kalende bomen die hun takken in ijl luchtruim wortelen zonder houvast De naam die in de verweerde bast gekerfd staat is slechts nog een adem die over mijn lippen struikelt Het…

ik weet niet of het nou is dat ik niet dichten kan dat ik zelden geroerd word door een vers of dat er maar zo weinig dichters zijn in de ware onthutsende zin van het woord…

in de samenleving wordt samen geleefd maar niet tesamen men gaat zijn eigen weg omheen de medemens die dwars of tegen ligt…

Mijn hart slaat traag tijd voorbij het klopt maar kent geen rust. Kan niet vinden wat eens was, is gebroken liefde verdwenen Eenzaamheid heeft bezit genomen, kilte de warmte verdreven. Buiten lonkt een lente zal hij ook in mijn hart kunnen ontluiken?…

winter striemt zonloos grijze dagen en ik ik sterf vissen in de ijszee grotendeels blauw maar met mijn borst nog rood blijf ik zoeken naar jouw temperatuur om eens weer volledig op kleur te mogen komen…

Bijna weggegleden in eenzaamheid niemand die mijn strijden zag, steeds maar in gevecht met mezelf. Tot ik een opening vond, mijn emotie ging tonen ook kon huilen, de vogels hoorde zingen, bloemen zag bloeien. Het mooie van het leven ervaren, leerde mijn gevoelens te uiten en weer van mezelf te gaan houden.…

Weer verbleekt de herinnering van een gezicht, weer worden straten leger, intens bevolkt met schimmen, weer verdween de ziel van de betekenis in de onbeantwoorde vragen, Weer minder bleef je de stappen trouw wat zo lichtend terugviel in het stof, opgewaaid in berouw. Weer te snel begraven, gaf je het af met beide handen, ontpop…

vandaag trek ik ten strijde, nooit heb ik iemand, altoos ben ik de zwakste. Eens geboren met een smet, opgericht en afgedankt, verwekt en niet geliefd. Nooit gewild en toch gekomen, eenzaam en verloren, geboren voor het ongeluk. Maar ik heb nog hoop, toch ben ik geslaagd, want ik ben iemand.…

‘s Avonds laat loopt hij in zijn wijk, Eengezinswoningen zonder tuin. Krom en langzaam slentert hij voort, Langzamer indien gordijnen geopend, En geen lantaarnpaal die stoort. Wat Zijn hart sneller doet kloppen, Bij verlichte kamers met een scène, Van meisjes die het warm hebben, Die misschien hun kleding uit gaan trekken, En geen thermostaat…

Wonder dat in 't leven is Voor mij zelf geheimenis, Ik, die steeds bespeeld weer word, Die van hoogte in diepte stort, Wonder 'k weet u mij gemeenzaam Zonder U voel ik mij eenzaam, Maar waarom gij komt en vliedt Wonder, ach, dat weet ik niet. Vaak in mijne mijmerij Waart gij onverwacht in mij, 'k Zong mijn lied naar uw geluid,…

Toen ze langzaam weggleed in eenzaamheid, zag niemand de schemer binnen in haar ziel. Maar diep in haar was er strijd om de schaduw te overwinnen weer gaan voelen genegenheid. Volheid van het leven ervaren te gaan zien de blauwe luchten het zonlicht weer aanschouwen.…

Schaduwen op de wanden Vormen panische jig-saw patronen Veroorzaakt door de Irritant witte T.L.-agressie Ik schiet en het sneeuwt dun glas. In vakken gevangen vaal licht Projecteert zich nu boven mij, De witte buitenlantaarnagressie Hult de kamer in valse realiteit. Ik schiet en het ratelt scherven. Zwevende schaduwen storen nog steeds…

Innig was onze vriendschap verbintenis van intellectueel mens en gezellige belichaamde vriend dat ik wel weet dat jij mijn onderbroekennaam denkbaar in de hemel een leven lang verbonden in heimweewind zal fluisteren als de weerwolven luisteren nachtmotten de maan duisteren omdat ik nooit meer zal vergeten wat we elkaar in liefde aandeden…

Waar ik zocht naar een samen in een laatst geschreven zin wachten woorden in de schaduw op een nieuw begin de lucht is zoveel lichter dan die leegte in mij ik draag mijn hart de tijd voorbij...…

Hoe bewaar ik een zeepbel? En vooral de mijne. Terwijl ze allemaal mooi zijn En even kwetsbaar Huil ik het meest bij het Uiteenspatten van de mijne.…

Kerkhof Een plaats van, stilte rust Verlangen Liefde Uitademen Geschiedenis Droefheid Vreugde Tranen Verleden Spijt Schaamte Eerlijkheid Nadenken Wensen Huilen En voor al die dingen, Waar het nu te laat voor is.…

Zoals een golf het strand kust nevels die langs het oude schors vrijen bepaalden mijn droom,ja zon scheen door mijn raam maar het was nacht, de sterren straalden zacht als krakend kreupelhout onder mijn voeten bepaal ik zelf niet hoe dat komt sinds ik jou droom ben ik verstomd wanneer ik dan zoals een golf het strand kust denk dat het…

Bomen praten zachtjes met elkaar ik hoor hun fluisteren in het lover Bomen, zonder zelfs een takgebaar Ik vraag mij af, waar gaat het over Bomen prevelen uren met elkaar ik hoor van hen ’t stille fluisteren Klinkt dan de stem van God daar of zou God alleen maar luisteren? Bomen fluisteren uren aan elkaar ik hoor het ruisen in de stille…