masker afgezet
masker afgezet
langzaam maakt aarzeling
plaats voor het gezicht
dat ik nog herken
van verweerde spiegels
achter de bar
mijn kamer vijf hoog
of later uit je brieven
masker had mij taal geleerd
taal van woede
van berusting
liefde woord na woord
zo ook zwijgen
als ik niets meer teweegbracht
masker in zand gelaten
maan in plooien van wind
of vliegeraars met blinde adem
langs alle schelpen hulpeloos
rondom de zeester
rafelig blauw en oranje touw
en het gezicht dat ik nog herken
als mijn gezicht
terneergeslagen
van oorsprong ongemaskerd
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid