Alle inzendingen over kinderen

Vader zit vanmorgen in het zwart gekleed. Geniet van tuin en vogels. In mus en gras ziet hij zijn leven na het neemt en eet. Mijn moeder zingt de maaltijd weer gereed. Ik zet mijn pop bij hem op schoot. Hij laat zijn klokje met de vreemde cijfers zien. Die í is één, de v is vijf en deze x is tien. Hij is al jaren dood. Gras is gras, mussen…

een kindje kan niet slapen het ligt te dromen in de nacht ziet sterren door de ramen een ronde maan in volle pracht maanlicht schijnt in alle hoeken laat de kamer spookachtig zijn wat komt het licht hier zoeken de angsten van een kindje klein sluit maar dicht de gordijnen of de knuffels worden nog bang als Klaas Vaak gaat verschijnen…

Jij lieve stakker was het niet die koos voor dit leven in de goot in een doos op de akker van de dood. Het was je zogenaamde pa die na wat stom gestoot zijn zaad in ma verschoot en zo wist te verwekken om even achteloos als laf weer te vertrekken opdat hij jullie beiden niet zou zien verrekken. Eens wend je je af van al die doden…

Zware eiken en dennen schudden zich buigen diep in de harde stormwind daartussen staat een stevig herenhuis waar de houtvester thee drinkt zijn dochtertje van vier jaar zit op pa's vertrouwde schoot gekleed in een grijsgroen pakje rode wollen muts op nog vol koude adem van druk spelen bij wild waaien radiozang galmt zacht dalend voorzegging…

(Naar het Portugees) Kindje, slaap maar, kindje, 't was ook zo warm deze dag. In de schemer zit nu een kleine egel met zijn mooie stekels eenzaam in het gras. Het gras wacht op regen. Geen takje beweegt er. Luister naar de merel, hoog op ons dak. Avond vol verlangen. De maan maakt zich klaar voor de nacht. In de avondschemer komt…

het kind weet niet wat de hel is alleen dat zij die veroorzaakt heeft mama bestuurt de aarde dàt is wat het zeker weet de bittere stem van moeder de kilte van het winterlicht het venster op de wereld in de slapeloze nacht wit van vergeetachtigheid zwevend tussen hemel en aarde zingt het plots geen liedjes meer de hel is opgeheven…

U wijd ik heden mijn gezang Gelukkig kind! zo mild bestraald met zegen!... (Maar laat ik eerst van uw behuilde wang Die traantjes vegen.) Gij op wiens pad, bij 's levens lentegloor, Slechts rozen zonder dorens groeien... (Pas op wat, Jans, daar stopt hij erwten in zijn oor.) U, wie genot en zoetheên tegenvloeien, Wie nog geen zonde drukt, geen…

ik streek zacht langs je wang waar vergeten gedachten nog warm kleurden van lang geleden toen kleine blosjes uit het niets met onverwachte felheid je huid tekenden je leek beduusd door het ongewild gebeuren keek verlegen maar je lach hield de veranderingen toch niet tegen een charmante knuffel en een draai met lieve zwaai de…

Een kind vindt zijn vermaak in huis schijven vol verhaal en toonkunst het alwetende scherm dat welke verklaring ook geeft de woelige woonkamer van tweehonderd jaren terug galmt vol opgewonden kreten verliest zich soms in geheimzinnige stilte langs wanden onder tafels speuren kinders naar rovers maken zacht rondkruipend grote ontdekkingsreizen…

in de sloppenwijk wordt een kind vermist een ingetogen kind van zeven jaar ijle klaagzang noch bezwerende drums kunnen het onheil weren niets brengt het gemiste thuis in nachtelijke angstdromen verliest de moeder haar armen ze kan het kind niet dragen naar het licht van de dag dat onaanraakbaar hoog achter de bergen schemert…

Ik wil niet meer, ik wil niet meer! Ik wil geen handjes geven! Ik wil niet zeggen elke keer: Jawel mevrouw, jawel meneer... nee, nooit meer in m'n leven! Ik hou m'n handen op m'n rug en ik zeg lekker niks terug! Ik wil geen vieze havermout, ik wil geen tandjes poetsen! Ik wil lekker knoeien met het zout, ik wil niet aardig zijn, maar…

Triomf, triomf! Hef aan, mijn luit, Want moeder zegt: de tand is uit! Laat dreunen nu de wanden! Eerst gaf Gods gunst het lieve wicht De adem en het levenslicht, Nu geeft zij 't wichtje tanden. Tromf, triomf! God dank er voor, Want moeder zegt: de tand is door! Nu lof en lied verheven! Geluk nu, kind, met spel en zang! Besteed het wel,…

ik voelde je hand vol zachte dromen ze volgde de rand tussen haar en huid ze sprak met alle haren over het gezamenlijk ervaren van de nieuwe coupe je vertelde dat ik lachte op de schattige manier van rust en totale ontspanning ogen gesloten handjes half open in de verwachting van nog meer van boven…

Drieduizend jaren terug blikken het kind maakt geen gebruik van allerlei speelgoed maar houdt zich bezig met wat stokken en stenen die verbeelding en daadkracht schappen om zich voor te bereiden op zijn verre toekomst met werken en denken van een volwassen mens weer in het heden gezamenlijk zand scheppen al zingend en huppend in…

Ik lag vroeger na school uren op de grond met de telefoon die tussen mijn oor en mijn schouder wiebelde Aan mijn linkerkant een bord koude rijst, mijn schoolboeken rechts van mij de telefoonsnoer draaiend om mijn vingers Ik praatte met vrienden die dezelfde taal spraken We spraken tot diep in de nacht met gezwollen kelen en longen. Speelden…

Kindje dat op blote voetjes speelt uw spel van kiekeboe, kom maar kindje, lach maar zoetjes, help mij die maar denk en doe . . . Kindje, vrindje, lach mij toe . . . 'k weet niet of ik U zal vinden, 'k weet niet waar, ik weet niet hoe, Goede God, in 't stil-beminde kindje leeft Gij, af en toe . . . Kleine, reine, 'k ben zo moe .…

Je leerde kijken ogen mond gezicht Je leerde spelen doosje open dicht Je leerde lopen lampje knopje licht Je leerde lezen letter woord gedicht…

Ik zat in de kast, opa was dood, hij schreeuwde: gouden tand eruit.…

Mensen begrijpen dikwijls niet de taal der dieren, die hen dagelijks omringen, gissen diep denkend de bedoelingen van al wat vrij leeft of in gesloten kraal. Peuter en zuigeling vatten het verhaal, dat klinkt uit piepen, roepen en zingen bij kruipen of vliegende wendingen van de wezentjes met aangenaam kabaal. 't Is het nog zeer prille kind…

Als zij later groot is zullen er nog waarden zijn waar een oude man zijn houvast aan ontleent Als zij later groot is speelt ze graag met iedereen op zoek naar avonturen ook als die gevaarlijk zijn Als zij later groot is kan zij geduldig vele uren aanzien dat een klein probleem wordt bedacht door blauwe ogen die niet wennen aan moskeeën…

Een zachte bries fluistert je naam, voor altijd draagt ze de melodie van dit lied, diep raakt het mijn hart, ik voel me zo eenzaam, omdat je zo een leegte achter liet. Hoe bewogen was je korte leven, zo jong toen je het thuisnest verliet, er was nog zoveel te beleven, maar de draagkracht van je vleugels was er niet. Mijn hart kent geen lente…

thuis tikt de klok pa neemt nog maar eens een slok van z’n thee en samen kijken we verder gezellig tv kon dat ding maar wat trager tikken en de tijd even vergeten net als wanneer ik buiten speel of wil ik weer iets te veel nee die klok laat me stikken werkt mij weer tegen wijst onverbiddelijk naar de negen en moeder zegt met haar…

De rivier is bevroren op een vaargeul na, en ver weg schaatst mijn broer die op mij passen zou. De lucht is grijs en dicht, twee eenden zitten in de sneeuw en lopen voor mij weg. Ik moet nu eindelijk eens weten of ik verdrinken kan. Een palingvisser ziet mij gaan en komt op tijd of net te vroeg. Als iedereen weer slaapt roep ik zó hard…

Blauw wolkloos welft zich de hemel Boven de wijdgestrekte zee. Van zongloed wemelt de tintlende dampkring; Parelkleurig rust het zeevlak, Ongerimpeld, zilverglanzend; Aarde en hemel vloeien ongescheiden ineen. Meeuwtjes, duiven der zee, zittend op 't spiegelende vlak, Dromen van eeuwige vrede, Spartlend gaapt een visje even boven. Ginder drijven…

Ze duwt prikkeldraad opzij, haar vingers bloeden, ze ziet wit, ze heeft het koud voorbij het prikkeldraad zijn struiken kaal nog en met doornen, 'Loop daaromheen!' stemmen jagen haar op ze loopt erdoorheen en rozen vangen aan met bloeien, geuren, schuchtere rozen overal voorbij de struiken schijnt de zon, ze gaat daar zitten, er is…

‘Zo immer met ons tweeën, Vrouwlief, in paradijse rust, Der wereld vreemd, en onbewust Van hare kampen, hare weeën… Dat ware een leven vol van lust, Met ons tweeën!’ Zij sprong mij op de knieën, En zag mij aan, zo zoet, zo teer! En sloeg dan weer hare ogen neer, Als wou ze mijne blik ontvlieên… En fluisterde, zo zoet, zo teer: ‘Met ons…

Onze kleinzoon is in de fase van de 'vieze woorden', met een voorkeur voor alles rond flatuleren.. Daarom schreef opa: WIndjes Daar loopt Johannes van der Linden Die laat ontzettend harde winden Daar komt er een hou je maar vast De glazen rinkelen in de kast En tante Miep juist aan de thee Waait wel een meter weg, nee twee! Dat heeft…

( chanson de tendresse pour les enfants ) zweven sprak de kleine karekiet is in principe wat je ziet maar vliegen dat is andere koek je gaat heel hoog raakt bijna zoek van boven kijk je alles aan en weet daar heb ik ook gestaan voordat ik opsteeg naar de maan...…

Was ik dankbaar en blij met mijn kinderen? Zeker en vast. Voelde me soms benauwd en overweldigd? Vast en zeker. Doch, nu de meest intensieve jaren voorbij zijn, dat iedereen zijn broek kan aantrekken, begrijp ik steeds beter mijn eigen moeder. Zij was gewoon graag moeder. Wat krijg je allemaal niet vanzelf, door de jaren? Naast de liefde…

ik pak je - ik pak je ik pak je bij je arm grijp je bij je lurven of trek soms aan je oor ik houd je – ik houd je ik houd je heel graag warm je bent niet te vermurwen dus lees ik je s’ avonds voor ik pak je - ik streel je en troost je bij verdriet verwijder sneller dan het licht jouw snot; dat zie ik liever niet ik heb je - ik heb…