Alle inzendingen over afscheid

Plotseling zag hij een helder licht En waar kwam die wondere wijs toch vandaan Voor hem stond nu een spichtig kind Een meisje, nog heel jong, was voor hem gaan staan Zij zong hem toe over boven de wolken Waar enkel liefde bestaat, en tederheid Zij gaf hem het vertrouwen om los te laten En hij hulde zich weldra in de vergetelheid Immers,…

Toon me straks, wanneer mijn stervensuur aanbreekt, de moed, die ik jarenlang heb verzameld. Geef me morgen, wanneer de klok steeds sneller tikt, de kracht, om mijn angsten te verslaan. Onthul me nu al, terwijl mijn hart nog klopt, de schoonheid, van dit zinvolloos bestaan.…

de zee neemt je zachte woorden mee voor altijd je woorden sterven niet ze blijven voor altijd op zee de golven dragen jouw herinneringen een trage reis in oneindige beweging…

een naam rust in de lente rozerode bloesemblaadjes vormen een warme deken het zaad ontspruit de aarde wordt weer groen mijn gedachten zijn nog bij toen is het al vier weken? het is alsof de vlinders langer dan ooit slapen de bij haar weg niet weet in een treurig zoemen zoekt naar de bloemen haar vleugeltjes verzwaard ik slinger…

Terwijl de zon Met gouden vingers Bij haar opgang De aarde streelde En de lucht Van zwart naar grijs naar blauw Het gras naar groen En het water glinster Kleurde Dacht de man Terwijl dit dagelijks wonder Zich voltrok 'Waar heb ik toch mijn lief verlaten?'…

Ik ren en ren voor de pijn maar jij komt me achterna doe me geen pijn! laat me met rust! ik wil alleen zijn! maar ik val neer en sluit mijn ogen ik voel de pijn maar ik kan niks meer doen jij gaat gewoon door met pijn doen…

Vandaag werd het door mij volbracht. Eindelijk ben ik 67 jaren oud geworden. Hoog tijd om geraniums te gaan kopen. Dat is wat De Staat van mij verwacht. Geen geraniums maar gebak zal ik halen. Daarna zal ik naar mijn werk toe gaan. Vandaag ga ik nieuwe plannen maken, koffie drinken en schrijvend doorgaan, met mijn maatschappelijk bestaan.…

Verstikkende hitte heerst, in een huis zo koud. Ruimte te klein, voor een geest zo vrij. Gekluisterd en gebonden, het lukt niet meer. Je breekt vrij, met een stap in het duister. Verlaat je de gevangenis, eindelijk vrij.…

ik kan je veel zeggen om je te troosten of enkel de lucht te vullen met simpel wat vibraties ik kan je ook weinig zeggen zoals: het zal vast geen zeer doen je voelt er niks van of alles zal je ervaren in één flits schiet aan je voorbij herinneringen, fantasiën en al die keren dat je je veilig voelde maar wie zegt dat het dan over is…

Gezeten aan de dis Komen spijzen voorbij In overvloed, rijkelijk bedeeld Borden vol goede moed Hunkeren jeukende magen Naar verlossing in genade Drijven vier jaargetijden Op een bed van bier en wijn Verstrooit geluid in gordijnen Met verdwaalde woorden bedrukt Wisselt het licht van wacht Quattro stagioni, een erehaag Is er koffie…

mam ik geloof wel dat ik geloof in een hogere macht maar die is heel ver weg veel verder dan ik altijd dacht want nu ik steun van boven nodig heb is daar alles stil en leeg maar jou heb ik gehoord mam toen daar alles zweeg ik vraag je nu: geef me de kracht om het leven van drie te runnen want zo moederziel alleen zal ik dat nooit goed…

jij hebt de palmbomen nooit zien groeien op het eiland dat gekozen was zag alleen het blauw van zee een heerlijk warm strand en een beschermende hand maar in de golven was geen diepte alleen een keurig kabbelend gaan je dialoog vervlakte zonder verrassingen in vorm en kleur van het bestaan de eerste schreden zijn gezet heet gloeit…

Mag ik je ten grave dragen mijn lief daar jij eeuwigheid verkoos boven aards bestaan Mag ik je ten grave dragen mijn lief gebukt onder druk boog je net zo lang totdat je knakte Mag ik kussen,'n laatste maal en je dan ten grave dragen mijn lieve lief…

Zij paste slecht in wat van mij was Gooide met mijn gedachtegoed, Scheurde de zinnen die ik schreef Verloor mijn patchwork regenjas Steeds meer wilde zij lenen, ik gaf alles Tot ik niets meer over had dan de verwachting Dat een onderpand alles goed zou maken Het gebeurde, zoals voorspelbaar Maar toch altijd onverwacht, waar ze Met het…

Ver van de onvindbare bron hijgt het water, van sijpelen en stromen moe, ruggelings uit eenzaam onder de door de dag getrokken spijlen strenge bomen als stille bewakers gewapend met het zwaard van de stilte bladeren baden roerloos als drijvende lijken van verloren seizoenen traag kleedt de gloed zich met krimpend licht het geluid van…

Hier huist een uniek ontwerp, lijdend van een lang bezinnen, verkoos het gezegde, geen deelwoord bleef onvoltooid Nog voor haar stem zich verder kon verheffen,werd zij door overmacht gekooid, verwoei haar kracht in een verfrissende wind die zijzelf had gesticht in een welving van een aards gazon, die ik in elk voorjaar beween, een…

pa, ik bleef hier jij ging naar daar de dood blonk tekende schaduw over een bloem eens zo fleurig, zo mooi en ik wenste zo zeer de vruchtbare zon nog eens de glimlach een woord van je mond och, ik wist wel dat het niet kon..…

verhaal van velen dat onderhoud en tuin langzaamaan te veel zijn ik kijk met ogen van een vreemde kozijnen worden geverfd ook de voordeur krijgt een likje de tuin is strak gesnoeid dat moet wel voor de verkoop mijn eigen hand was losser zo groeit de afstand tot het bewonen van ons heerlijk huis in dat alles zie ik het naderend afscheid…

Papa lieve papa jouw leven is geëindigd en jouw zijn voorbij Papa lieve papa opgewacht door wit licht woon je voor altijd dicht bij mij Papa lieve papa dank voor al je hebt gedaan blijvend verbonden door 't lot Papa lieve papa omringd met liefde laat ik je gaan leg je terug in de handen van God…

Ik hoorde je wel maar luisterde alleen naar wat je niet zei Jij riep meer kan het niet zijn schaterend Ik geloofde je als je door me heen keek liefdevol Ik voelde je verlangen zelfs als je er niet was hartstochtelijk Ik las tussen de regels door als de woorden uit bleven hoopvol Ik zag het niet maar voelde het glazen plafond…

Het kan niet zo zijn, dat na een lange levensreis, onze bestemming niet wordt bereikt. Het kan niet zo zijn, dat in de chaos van het heelal, liefde zomaar kan ontstaan. Het kan niet zo zijn, dat niets of niemand komt ontvangen, wanneer we straks onze geesten geven. Het kan zo zijn, het moet zo zijn, dat dan pas het groot geheim, tegen al…

blijf weg stuur geen sms blijf weg uit mijn gedachten laat me zonder je woorden die mijn verdriet verzachten laten we wachten tot jij en ik vergeten waarom we lachten…

Te lang zweeg ik tot alle woorden nooit gesproken waren doodgebloed. Loop maar verder over betreden paden waar geen zijweg nog naar vreugde leidt. Wie heeft belang te betreden de weg die met veel moeite slechts een terugweg neemt? Want daarginds wacht ook de weerzin van nog meer te moeten geven voor een wens die…

Gemarkeerd, de standaardvorm in het rozenperk, bijzonder ter nagedachtenis een plek met veel liefde rozen en rozen bedekt afscheid... ooit ontmoeten mensen teksten getypte of gespelde woorden elkaars liefde bloemen lezend in vergeefse pogingen, rozen.. muurgedichten op klaarlichte dag geschreven waar jij eeuwig hoort te liggen…

Je hartenbloed is al gestold. Vandaag keer je terug, tot de stof van moeder aarde. Morgen stijg je op als een phoenix, uit de brandende spaanders van je gedachten. Morgen zal jouw bloed, door vele harten stromen, want dichters sterven wel, maar nooit voorgoed.…

Rommelig ontwaakt de dag, na zijn eerste verschijning in zijn bloemrijke beschrijvingen continu gehuld in geluk levensgeschiedenissen van enkel vage schemertoestanden beperkt tot slechts enkele uitbundige nevelsluiers.. ogenblikken, die nauwelijks verstaanbaar zijn vooral plaatselijk met veel betekenis de lange reisdagen in het…

Het is tijd Mijn tas staat klaar ik hoop dat ik niks vergeet Nog een keer controleer ik mijn briefje of ik niks vergeten ben Nee hoor alles is opgeschreven ik voel de verstikkende ruimte Doe mijn trouwe kistjes aan pak de rugzak hang hem op mijn rug Om de weg te gaan volgen waar mens en natuur samen gaan Jee wat is die rugzak zwaar niet…

Een gewonde reus stond daar nog steeds, als stille getuige van de voorafgaande tijd Twee gele ramen keken me aan met een starende blik, maar ik kende geen vrees alleen was ik niet Haar stem gaf me de warmte en nodige rust.…

Zij die voor mij de top bereikt had keek kalm achterom naar de mens die uit zichzelf getreden was en in beweging kwam en nog altijd verzette haar stap geen woord. Uit haar ging iets vandaan een geluidloos dwarrelende wind, vacuüm van een berustend verleden in het licht dat kort de werkelijkheid bewaart. Ik kan verdragen dat je hier niet…

Over gebleven uit een andere tijd nu bijna door een nieuwe stad omgeven en door veel beton min of meer verdeven, hoe lang, geeft men deze zerken nog respijt. De dood is niet langer meer gewijd. dit kerkhof, teken van zo'n verleden leven dat de herinnering eraan reeds even ver weg is, als zijn vergankelijkheid. Hoe kort is dit alles nog…