Alle inzendingen over filosofie

Overdaad schaadt, maar daar tegenover staat de eenvoud van het simpel aanwezig wezen. Men niet alle boekenwijsheid behoeft te verstaan om iets van het leven in andermans ogen te kunnen lezen. Wat is de steen van de wijsheid, die balanceert op een mensentong. Die nimmer naar zijn materie gemeten de eenvoud van de menselijke tongval overwon…

Sinds Descartes wordt het denken zwaar overschat Denken is een ver tra-gings-pro-ces Het leggen van noodverband na bliksem- of bom- inslag. Eerst zie je een flits Dan hoor je een klap en dán be- gint het denken pas ------------------------------------- uit: 'Het graf van Descartes', 2013.…

ik heb de paden met rode bordjes verboden te betreden meegekregen in het landschap van mijn jeugd het was de deugd van opvoeding en maatschappij om in het gareel te blijven de dwang van rooms en rood in opbouw voor gelijken die sleur was doorbroken wij gingen onze eigen gang kozen voor alternatief met kleding en muziek in een tegendraadse…

Liever dan mens te zijn, werd ik een wolk, Te drijven tussen woeste vlammenzeeën; Zij groeien aan het ochtendfirmament. Liever dan wolk te zijn, werd ik een boom, Hij staat hoog op in het heet licht te kijken, Iedere gedachte is een blad. Liever dan boom te zijn, werd ik een zee, De zee wordt door oud gouden licht begoten, Duizenden…

er zijn een paar vragen zo in de loop van het bestaan rook kringelt langs twee vingers er wordt iets gezegd en echt filosofisch zeker o jee iets filosofisch terwijl de renners van het peloton in Limburg krachtig de heuvel beklimmen en wij als dichters zogenaamd ook maar is waar wij hebben tijd voor jaloezie en dikke tranen…

het was feest maar in de geest van woorden huilde een onpeilbaar verdriet bekende teksten uit zijn leven waarin zinnen niet alles prijs wilden geven vaak losse fragmenten zonder empathisch cement zijn leven nog bouwend naar een onverwacht end pas nu genereert stilte uiteindelijk begrip passen de puzzels waarin hij is gestikt…

en verder trekt de karavaan de luisterlast is reeds wat lichter omdat de krontjong is gegaan naar de altruïstische dichter die speelt met woord en nylondraad zich niet aan loze zinnen bindt maar onomwonden horen laat hoe klanken reizen op de wind en verder trekt de karavaan het irritante zoemgezang van muggen lijdzaam ondergaan tot…

ik voel de zon bijna sacraal ontvang ik zijn warmte ervaar hoe hij spirit geeft aan mijn al zo lang wachtend lijf met gesloten ogen zie ik sterren dansen in zijn helder stralende aura er is geen onderscheid meer tussen binnen en buiten geven en nemen zijn een geworden in het delen van eeuwig leven…

Sommige gedichten kunnen gewoon niet rijmen veel verhalen hebben ook geen duidelijk begin midden of einde maar juist dat mag blijven ik ben al blij als ik geen startzin mis hou hartstochtelijk vast aan het niet weten om dat te willen schrijven het flitsen van het moment daar van maken het mooiste wat ik ooit hebt…

Wie flink opruimt in zijn hoofd die geeft ruimte aan handelen…

zo af en toe kijk ik de hemel af weet niet waarom wat ik daar zoek inspanning brengt alles dichterbij duidelijk en klaar maar met ontspanning kom ik daar het geeft ruimte in mijn overvolle geest niets benoemen en gaan waar ik nooit ben geweest ontdekken wat niet eerder is gezien misschien een weten dat wij al eeuwen zijn vergeten…

Laat het laten Bega het gaan Je zult niet alleen leven Maar ook bestaan…

ik leefde zonder einde in het middelpunt op de platte aarde elke dag een nieuwe zon waar was de vorige gebleven wachtte ze tot zij weer mocht misschien was ze opgegeten aan de koepel de vastgeplakte sterren ze gaven licht bij duisternis de hemel was dichtbij onbekommerde kreukels en onvolkomen barstjes maakten schoorvoetend…

De keerzijde van zeer getalenteerd zijn is doorgaans ook zeer onmogelijk zijn…

ik heb het spel van sterren en planeten gezien in de zwart galactische ruimte gedragen op vleugels van de zonnewind heb ik geboorte en groei gadegeslagen massa en aantrekkingskracht in een spectaculaire balans geregisseerd door hogere macht in een kleine oneindigheid ontwaarde ik het bekende blauw groen als een schitterende parel van…

Zadel de wereld niet op met wat je zelf kan veranderen Jezelf!…

ik heb hen bekeken hun blikken met elkaar vergeleken in kwalificeren en oordeel in dit marionetten decor scoren zij mooi maar het echte leven hebben zij totaal vergeten wij kijken en vergelijken met standaard en vroeger nergens een open blik geen stralende glans die zegt dit ben ik van ogen die blij zijn in zien zonder verwachten…

ten eerste moet je en dan ten tweede zeg iets wat hout snijdt je staat met een mes bij een stam die heel oud is en je snijdt met je mes in het hout de splinters zet je tegen elkaar en je geeft een vuurtje dat brandt terwijl je je handen warmt aan de eeuwen oude vlammen…

Opkomen doe ik zomaar helemaal voor niets voor de vrolijke verdrietige zieke en gezonde voor degenen die met het zwaard om vrede strijden voor hen die met één woord haar bekomen ik kom op voor Levi en Esther Mohammed en Fatima voor de Koerden en Jihadisten de IS en voor allen die ze verwonden of meeslepen in een zelfmoord…

ik ken het perspectief van oneindigheid voel eeuwig zijn in breekbare momenten aanwezigheid is een gegeven dat in geloof een spirituele basis heeft gekregen natuurlijk is er nog niets bewezen maar in de cirkel van leven zijn wij elementen uniek en vrij in de openbaring ooit van onze nog niet manifeste talenten…

Zijn vlieger richt zich naar de zon op weg naar een vrijheid die het leven mint. Gracieus bewegend boven de golven van de zee; klimt hij steeds hoger door de voortstuwing van de wind. Zijn vlieger mag zijn wat hijzelf niet wezen kon; een vrijbuiter die het van zijn teugels wint. Standvastig slingerend boven de menselijke mêlee weet het…

Een cirkel had net zo goed vierkant kunnen worden, net als 1+1 drie kan zijn. Wat een naam heeft hoeft niet zo te heten, maar bestaat door acceptatie. Zo bekeken is alles een illusie, vol aannames omdat iemand anders het bedacht. Niets is onmogelijk tot de waarheid het ontkracht.…

Morgen gaat bijzonder zijn een one of a kind superspeciaal. En het mooie is morgen kan ik delen met jullie allemaal, mits hij komen mag. Morgen komt nooit meer terug, het wordt een gisteren en vorige week, tot een uiteindelijk weet je nog, of nog treuriger een vergeten dag.…

Het scheurt. Voorzichtig, langzaam, tergend traag. Langs de transen, door het bouwwerk van mijn levensloop. Dwars door stapels fouten, verrotte houten fundamenten, even vele pracht momenten, craqueleert het tot het barst. Het knarst, het wringt, het volgt de nukken van de wind. Het brengt mij weder, tot het teder schijnsel, van…

ik heb geluk gekend maar ook verdriet heeft mij gemaakt tot wie ik ben een dichter die met woorden strooit en zinnen rijgt tot verzen…

altijd weer gooi ik de netten uit zoek naar antwoorden op vele levensvragen de zee lijkt groot genoeg om alle opstekers in hun markante kleur te dragen vaak rest een schamele buit als ik de vangsten binnen haal hun filosofische waarde bepaal spartelend aan het oppervlak is alle diepgang ze ontgaan in het speelse van een gemakkelijk…

slaap een stuk uit de nacht reis een trein in vol ornaat zet een zomerwei in badend licht zoek een verdwaalde hond in de pot val een diepte zonder hoogtezucht leef een stukje tegen de draad…

'dat mens' is altijd een vrouw asjemenou! wat dan is een man?…

gedichten kunnen net zo goed straatlantaarns zijn bomen in een denkbeeldig bos, palliumwolken met zeegrijze vergezichten ogenwater of regentranen werkelijk is denkbaar een papieren hoed…

Wanneer men het kaf van het koren scheidt raakt men snel het overzicht kwijt. Wanneer men echter het koren laat zitten blijft het kaf over maar wat nu te doen Immers horen als water en vuur, het kaf bij het koren zonder elkaar- geen allure.…