Alle inzendingen over eind van de reis

Het stikt van de stiggertjes Spuit elf geeft acht Maar is 't een blijvertje Weet u 't meneer? Leesvoer in stapels Mijn god en mijn heer Dat kun je wel zeggen Legt u daar maar neer Doch waar is de gein En de wiets en de jool De mop en de joke Overkill apekool Zijn West-Vlaamse punch Is voor mij slappe hap Het metrum loopt…

" Een man die lacht, streelt het haar van zijn vrouw net getrouwd, klaar voor hun reis, stralend van geluk "Je hoeft niet bang voor het vliegen te zijn lief, zo'n vliegtuig gaat echt niet zomaar stuk..." Een vader, een moeder en een puberzoon onderweg naar de zon en het heerlijke strand de dochter blijft thuis, voor het eerst alleen:…

En het mooie aan boek is, dat ondanks het einde het verhaal nooit vergeten hoeft te worden. Mijn oma was je en zal je altijd blijven…

Een doelpunt kan wel vallen winnend, gelijk of verliezend zijn De tijd tikt, komt erom Niets kan het einde nog uitstellen wat zelfs het licht aan het eind van de tunnel niet kan Men heeft ruimte nodig om afscheid te nemen men kan niet tegen elkaar blijven staan geplakt Er wachten woorden en zinnen de werkelijkheid moet…

De weg is onbekend Het doel ook Alleen één ding is zeker Het einde is bekend Eens zal hij niet meer voort gaan Eens zal hij stoppen Voor altijd Het einde is dan bereikt Als hij eenmaal is gestopt Zal hij nooit meer verder gaan Maar hoe, wanneer en hoelang dat nog duurt? Onbekend Maar eens zullen ze zeggen: “Bestemming bereikt”…

Eind'lijk thuis het bos voorbij eind'lijk licht aan Ik ben blij!…

Waar is het einde van de regenboog? Het wordt me niet verteld. Verborgen is het einde van de regenboog. Verdwenen in een zonloze lucht. Wolken die de zon verbergen Geven de regenboog de ruimte Om te vluchten en zich te verbergen. Waar is toch de regenboog?…

Storm die door het brein raast, Bij vlagen alles wegvaagt Dat het geweten als licht Protest nog op wil werpen - De nacht is lang en koud, Licht en warmte zo ver weg, En aan het eind van deze nacht, Van elke nacht, waar de donkere Tunnel ophoudt, staat zoals altijd Het konijn met het glazen oog, Dat mij opwacht aan het eind Van deze…

dagen gaan niet sneller, dat lijkt maar zo, ze duren nog steeds even lang vroeger was een voetbalwedstrijd een spel waar op het eind de Duitsers altijd wonnen nu is aan het einde van de rit alleen papier geduldig en is alles tot marge geslonken…

Wij worden nu nog slechts door tijd, en domheid van een ramp gescheiden, wie staat ons aan het eind terzijde, als we de laatste grenzen overschrijden. We hebben al teveel genomen, uit welke verten we ook komen.…

aanvaarde reis naar aangeboden sferen ontvankelijk onmachtig te weren intensief het aangegeven te beleven ervaart na landing begane grond dat dagelijkse realiteit alleen bestond en de geest iets onwerkelijk ondergaan gepunt festijn walmend met fijne geuren trekt cannabis ons in dit vreemd gebeuren rusteloos…

jouw handje in mijn handen je oogjes bijna dicht Ik voel mijn liefde branden en streel je lief gezicht jouw reis begon zo-even ik ben al ver op weg “ik zal altijd om je geven” is wat ik hardop zeg mijn leven voor het jouwe is wat ik hier nu bied maar niemand zal het nemen en dat begrijp ik niet jouw handje in mijn handen je oogjes bijna…

als ik èèn regel schrijf vul jij mij dan aan dan maken wij een gedicht over jou en mij en de reis langs de pijngrens door een land van berg en dal freewheelen kan alleen (hoe paradoxaal het ook klinkt) wanneer het bergafwaarts gaat doch èènmaal op snelheid is de tandem nauwelijks te stoppen en als we een tandje bijzetten gaan we weer…

De zwaal'wen trekken henen, Ik staar hen na en peis: Ik ben een arme zwaluw, Ik moet alleen op reis. Zij trekken naar het zuiden, Zij weten waar zij gaan, Zij zullen wederkeren Met loof en lenteblaân. Het woud zal weer herleven In warme zonneschijn, De nachtegaal zal zingen - En ik, waar zal ik zijn?...…

van horizon tot einder een trage zilveren stroming langs verdronken bomen op hun gerimpeld spiegelbeeld langs rijke ijsselhoeven en werkloze graanmolens onder een gesmoorde zon in witte flarden op grijs gakkende ganzenformaties luidruchtig op reis gaand *** de ooievaar is terug in dit drasse land dat zo eindeloos is met…

Ik reis in koude streken waar 't leven onder sneeuwwit dek overwintert in de aarde Tegelijk met nieuw leven dat zich uit Siberische aarde wringt verdwijnt sneeuw voor de lentezon Zwarte sneeuw verdwijnt te snel nog te koud voor jong leven wit zorgt er voor overleving Onder het maagdelijk wit handhaaft zich 't leven op de Taïga zonder…

ik heb mijn reis gemaakt de schatten van werelden gezien geraakt aan de mystiek van het leven in diep geloven alles te geven de magie ervaren van verbonden zijn met omgeving en natuur die samenhang maakt in een bestaan met geest gevoel en vuur onverklaarbaarheden hebben altijd om aandacht gestreden want iedere gemeenschap…

vloeibare kleur, lintmeter en een alpenhoorn op een virtuele reis als tussenstop neemt ze in haar fauteuil de maat op met een grote elegantie gipsen en accordeon trekken op tocht tussen Zwitserland en het mondaine Versailles met een bijencocktail gekruid in de blender zit ze geheel onderuit de pointe is haar bestaan nat…

vaak houd ik mijn ogen gesloten om de nacht te ervaren wanneer hij aan mijn zijde slaapt om te voelen wat hij voelt zonder begrensde ruimte of, opnieuw, een andere dag mijn vingers aarzelen willen overhellen naar het ongeschonden zwart dichtbij de reis van vroegere dromen de verbinding met een volle zee en de vele onsterflijke…

weer de nachttrein gemist stond toch op tijd op het perron de deuren gingen niet open het lot heeft het blijkbaar zo beslist en daar sta ik weer verlaten de reis naar dromenland gewist en niemand heeft in de gaten hoe vervelend dat is en ‘s morgens vroeg rijst de vraag en die ergert mij zelf het meest de vraag: heb ik mij vergist – bestaat…

Laat ons varen naar de oceaan Jij en ik en wil Je alstublieft mijn innerlijke piloot zijn op deze lange en mooie reis?…

De ochtend ontwaakt donkergrijs, spreekt schimmig van krassende kraaien in verkaalde boomtoppen, zwart als de nacht, van die forens die op zijn reis in de file wacht, van klagende ruitenwissers over tranend glas, eenzaam onderweg naar daar waar men wordt verwacht.…

Dat er ook spiritualisme is zonder een almachtig opperwezen in kleine gewone dingen zoals de glimlach van een hond of dat de liefde voor een nacht is veel te kort en erg spontaan ernst verlegen wordt van kattenpis een reis niet ver is van de maan kunnen jullie een man vergeven wanneer hij naast de pot piest en naast zijn zakelijk leven…

Een korte reis over het IJ brengt ons voorbij de laatste kranen, naar mannen met roest in hun baarden. Zij tekenen met krijt de zwakke plekken. Ik zal het aan mijn ingewanden merken dat straks de romp vol zit met metalen vlekken.…

Geverfde deur (II) Ruim een halfjaar verder botst deze tijd met schim uit het verleden die haar tijd nooit heeft vrijgegeven Eerder eens bedreven wij subliem de liefde Later dan voorbij Schilder ik de ruimte in natuurgroen als partners door geverfde deur voor een reis de wijde wereld in Mocht de wereld, zuur, sterven wassen wij…

Het hier en nu jij en ik, een individu niet vooruit maar daar vandaan is de tijd op reis gegaan Vandaag is voorheen en gisteren vandaag zij die verdween met dezelfde vraag Vertellend over hem met oude stem zonder gemis omdat hij nog is Een nieuw verhaal is zo vervlogen en ik herhaal met droeve ogen Langzaam verdween voor ons…

Ze leerde hoe zich op te laden Van jutter, Triton, Jan- van- Gent Ze raakte aan haar taak gewend En dichtte kieren, scheuren, naden Zoals ze door het leven waadde Een Zeeuwse oester, vaak absent Somtijds geopend en attent Een werf voor averij en schade Het werd haar allerlaatste reis Vertelden haar de lichtsignalen Van vuurtoren en hemelzalen…

De regen spoelt het stof weg van de reis, loost tranen ook en helpt je door de nacht.…

zag je door beslagen ramen aangekomen nog op reis een vleugje buitenland verdromend in je ogen je kuste me ik rook Parijs ik nam je hand de koffers maakten grenzen een eiland in de mensenzee we lachten samen de omgeving deinde met de golven mee je stem had zuidelijke klanken woorden nog een licht accent ik gaf je bloemen…

zonder tuin is een boom soms een tuin onder de douche is een stem soms een koor zonder stok is de wandeling soms het uitzicht onder het woord is de warmte soms voelbaar zonder schipbreuk leidt de reis soms naar huis onder de herhaling verpietert soms het verlangen zonder de sterren blijft het soms toch donker…