Alle inzendingen over nat

Gaat de Beurstraverse normaliter gevat al voor Koopgoot door laag en bijzonder bij wolkbreuken wordt het één pot nat zeker met veel verdieping er nog onder Julian Beever wereld beroemd die stoeptekenaar kalkt aan afgronden onder zeil in de regen houdt voor veel volk water bij wat af is tegen vandaag komt de klus naar hij zegt nog klaar…

Elkaar omarmend als man en vrouw, voorzichtig kuste je zijn natte mond en met de hand streelde je zijn zachte buik, waarna je verder ging, niet onverwachts. En Louis was een grote schrijver, dat hij daarnaast nog een leven had is verbazingwekkend, hij groeide alsmaar verder van je af.…

Een weiflend gaslicht daalt met spookrig weemlen op der drinkers paarse wangen en speelt in 't gulden nat dat in de bekers kraalt.…

Soms glanst je huid, voelen krullen nat van de regen. Regen toonde je misleidend zijn ondoorgrondelijke wegen, de plek waar je hut vroeger stond. Het tropische klimaat van Uganda, maakt je een met de natuur lieve kleine zwarte parel. Zwart staat voor Afrika, voor jouw verdriet en voor het verhaal.…

Hij neemt afscheid van z’n eigen zomer die te nat was, veel te koud een seizoen moet zijn zoals het zijn moet teveel compromissen maken het leven slap een aftreksel van de eigenwaarde Het regent gekleurde bladeren steeds meer hemel verschijnt tussen kaler wordende bomen zodat hij het bos weer kan zien Alles bestaat uit fasen vandaag bedrukt…

Maar ach, de tijd van met natte haren liedjes zingen voor het slapen gaan en hopen dat er de volgende morgen iets in de schoen was gedaan, die tijd, is voorgoed voorbij! Jammer toch?…

Regen laat natte sporen na. De nacht heeft woorden getekend. Kriskras in rimpelingen gleden droombeelden voorbij. Ze blijven liggen tussen de plooien van de tijd, tussen glooiingen van een ouder wordend lijfelijk landschap. In traagheid wordt de nacht afgeschud balanceert ze tussen wakker wordend daglicht beroofd van haar rust.…

het was en is niet alleen maar feest ons land gaat kaal gekleed onder een hermelijnen koningsmantel er schuren uiteengevallen lorren van overzeese delen rond het lichaam ooit aanelkaargenaaid door heloten zeeën vol met zoute tranen voelbaar verdoezeld in de natte voering wat is nu nog een koning zonder grip behalve dan gekleed gaan…

Ondergedompeld in het dagelijks woordenbad werd hij nat in zijn vel gevat en sprak hartverwarrende woorden ... Schapenkaas geitenkaas koeienkaas!? doe eens gewoon ...…

Of anders een nieuw Leven na mijn Vorige, dat zojuist Is afgelopen - Voorzichtig daal ik De ladder af waar ik Na een tijd die Oneindig lijkt te duren Gezelschap krijg van Een grote vurige draak Die mij met vreugdevolle Ogen aankijkt en mij Welkom heet in het nieuwe Leven - hij is blij dat Hij me ziet, En zegt met natte…

Het muildier baadt zich in der wolken nat: in holen woont der draken zwart gebroed, de rots stort neer en over hem de vloed. Kent gij het wel? Dáárheen, dáárheen, gaat onze weg, mijn Vader! Kom, dáárheen!…

Ik klets tegen de natte blaadjes, groet de naaktslakken vriendelijk, verwonder me over de kleine bloempjes, en aai over het mos op de bomen. Ik ben zoals ik ben en accepteer alle herrie in m’n kop. Misschien is het ietsje minder geworden, misschien ook niet. Had ik hier zes dagen afzien voor nodig?…

Zie hoe hun ogen nat van tranen staan wat voor onheil brengt de dag van morgen? Iedereen stapt mee met zijn eigen leed achter Hem die ’t zwaarste moest dragen. Ieder kreeg een stukje van Zijn boetekleed pijn die aan het hart en de ziel blijft knagen.…

Nog slechts nat verkoold hout, gesmolten klokspijs, en zwart en roze gebrande stenen. Echt fout! Zo 'n droevig Parijs... Een drieste stamp tegen de schenen. 't Was die dansende vlam die er grapte, en met de rapte, al d' aloude balken weghapte. Komt er dan nu een robotvieringstoren? Zal deze pin akelig zijn? En, o ja!…

Lopend langs water en wegen kregen we veel fijne regen een plu kon 't niet weren Zeiknatte schoenen en dijen alsof 't ons niet kon deren Op een adres boden w'ons als drenkeling aan Warme thee en een bed en vooral een cv en dekens Na middernacht pas werden mijn voeten ook warm De volgende morgen opnieuw moesten z' in natte schoenen…

blijven dromen... van een witte kerst doch het wordt een natte en druilerige herfst harde windstoten, regen die tegen de ramen slaat gelukkig dat het haardvuur roodgloeiend staat de kerstboom en winterkransen baden in het licht dat zich stralend naar de stal en het kribbetje richt gezellige warmte laat ons binnenshuis vertoeven we drinken meer…

Daardoor is het guur en nat, niet iedereen kan daar tegen. Ik heb ook een hekel aan de wind, zei het verongelijkte winterkind, Het is dan buiten vreselijk koud en het is maar heel kort licht. De mensen blijven binnen en doen de gordijnen dicht.…

Het was een arme dag, de straat was nat. De zwarte boompjes hadden honger, Die trokken hun magere vingertjes krom. De wind zei verdrietige verhaaltjes. Het novemberlicht was saai en schraal achter vervelende wolken.…

Wijn en brood vegen we van tafel, ik hap naar jou: de geur van nat zand en een zucht bereikt me. Dorst in de woestijn en dan in een luchtspiegel: de waterval en een tongkus als beloning voor het toeval.…

De bladeren van de bomen verkleuren Nu gaat het weer gebeuren Het wordt weer herfst koud en nat Ik wou dat ik warme kleding aan had Het is snijdend koud en kil De wind die weet niet wat hij wil Hij waait alle kanten uit Papiertjes en bladeren vliegen vooruit Vallen op het mooi gemaaide gras Van het schooltje van de kleuter klas De vogeltjes…

Turbulent tiert ‘n drift waartegen ik ten strijde trek Zedeloze opwellingen, normen vervagen Extatische smacht vloert hardvochtig elke zachtzinnigheid Berusting als enig antwoord Rationeel verzet beteugeld, Grenzeloze moeite verdrinkt onder de geile golven van ongebreidelde drang In het eeuwige zilte nat van de menselijke aard Kinderlijke…

Het was een arme dag, de straat was nat. De zwarte boompjes hadden honger, Die trok hun magere vingertjes krom. De wind zei verdrietige verhaaltjes. Het Novemberlicht was saai en schraal achter vervelende wolken.…

sta nou als een toren pal Aan die natte drassige grachtwal. - Laat, diep uit je hart vandaan, In de roereloze mist Langzaam 't vaandel opengaan Op die donkere doodkist: - Daar hangt het hoopvol over 't treurige water! Daar heeft het heel zijn kleuren-lachende schater- Opengestrooid - 't Dooit!…

pest Als beestachtige rage, afstormend van een knuppel Met groots plezier, lachend onder ede staan En leugens dringen tot op het bot van verdriet Zo vallen ijzige sneeuwvlokken vertragend van de maan Met verzoening als doel en ontwetend van verschiet Boven op haar zetel, knusjes in haar lievelingsbont Laat vragen op me neerstrijken, nog nat…

zij over het water door het glas zou lopen haar champospot vluchten met natte voeten mijn kamer in mij met haar nek bekijken en alsof ze thuis was hooghartig de deur uitgaan gekleed in haar mantel van licht uit massas volgspots zouden mijn vrienden de druppels die van haar lijf parelden oprapen en met grote ogen en hangende tong roepen…

Een geur van natte kleren en geschroeide vogelveren. Ook dit keer knipperen de neon dobbelstenen weinig goeds. Een ziekenwagen speelt twee noten van Parker's Mood. Komt niet verder. --------------------------------------- uit: 'Tzum', nr. 26, 2004.…

misgegane zetten spreid je armen en voel het nieuwe leven ken geluk bij naam, noem het hét kind van de liefde kus de lucht alvorens je het ademt, schrei de wind en maak je eigen regen, geen donder kan je raken zolang jij je hoofd ten hemel richt speel de dagen op een grote trom zing de vogels toe, spring in grote plassen en word niet nat…

Een zilvervisje, mooi en fijn vergist zich in dit schuimfestijn kroelt even op het natte strand maar vindt al gauw een mensenhand Die het snel teruggeeft aan de zee: glashelder water neemt het mee danst verder: er is niets gebeurd in groen dat soms naar blauw toe kleurt Op deze wonderlijke aarde die ook dit zilvervisje baarde in zee verzorgt…

is zo stil buiten, nooit meer zal hij in de loggia staan, nooit meer zal hij me aankijken, nooit meer nooit meer raakt hij mij aan Ik kon niet slapen, keerde terug bij het eerste licht om hem te wassen en te balsemen, zijn geest was geweken hij was niet meer waar hij lag en ik knielde, omarmde zijn lichaam en huilde de koude doeken nat…

de druivenkoningin in de schaduw van de kerktoren waspoeder, bonen in blik, keukenrollen op haar tong smelt een klomp van was zij waadt door het wit van haar zure woede schijnzwanger van een koortsdroom ik lees het in de kerven rond haar mondhoeken zij wuift naar een kindse vrek die door het zilver van zijn buidel roert zijn dekens nat…