Alle inzendingen over familie

O lach naar mij, gij klein kalf Daar ik je moeder ben Mijn liefde voor den uwe persoon is meermaals ten proeve gesteld Uwen vader heb ik allerwegen gezocht. Ik ken het gif der schaduw Ik weet dat de noten der aarde geschikt zijn als voedsel Dus, wees niet bang We zullen uw vader vinden in 't woud Lach en speel, nu! Want in 't woud leven we…

Toen ik klein was zat ik op jouw schoot vertelde je verhaaltjes van een reus oneindig groot die ooit een draak met zeven koppen had gedood van kaboutertjes knap en klein die werkjes opknapten in ’t geheim van wondermooie feeën en elfjes vederlicht en zacht die alleen kwamen in je dromen bij een sterrennacht……

Vergeet je wel eens je vaders klok op te winden? ja, ik vergeet wel eens mijn vaders tijd te te vergeten draag je wel eens een strohoed een ooglap een vadermoorder? nee, ik draag een gedicht op, een zomer van bladgoud schrijf je wel eens de laatste lippen om te verwoorden? ja, ik ontcijfer een kus van bemodderde rozen loop je wel eens door…

DE MOEDER Ik draag u aan mijn hart, al ben ik járen-zwaar. Voelt ge mijn adem als een vlamke op uw haar?... DE ZOON Ach, zwijg: ge zijt een vróuw langs lege levens-straten... DE MOEDER Hoe, heb ik niet mijn zoen op uw gelaat gelaten? DE ZOON Uw zoen is op mijn mond gelijk mijn tranen: zóut... DE MOEDER Mijn…

Met een vrucht in de schoot en een tas in haar hand stak ze weifelend de Weichsel over. Want de Rus naderde 't Kasjoebenland, die primaat, die hongerige rover. Weg uit Pommeren, verstoken van brood, wie had er in zo'n eind van de oorlog geloofd? Een brave bakker deelde haar nood, ze treinden naar 't Waasland, berooid en beroofd. Hoe pover…

met zijn hakken in het zand verankerd denkt hij boven haar uit te toornen gewapend met zijn dekmantel waant hij zich onfeilbaar zij zet de dans in, hij pareert en kotst opgekropte woede over haar heen spiegelt feilloos zijn eigen gedrag in de hoop haar te kunnen raken gewapend met liefde ontwaart zij hem als gevangen in zijn eigen pijn…

Mijn grootmoeders huis had een tuin vol geheimen, verborgen viooltjes die ik mocht zoeken. Zij maakte mijn kop chocola in haar kamer, die vol stond met foto's, diepzinnige boeken. Mijn grootmoeder wist zich omgeven door geesten. Zij zag de kleuren van het goed en kwade en las je gedachten. Zij was onbevreesd, dit had zij bereikt door haar…

Grootmoeder zat in de wagen, En al de kindren erbij: "Ik moet er zelf naartoe gaan, Ik ben de jongste", sprak zij. Haar oudste broer kwam haar tegen, Aan de ingang van zijn woon, Het haar om de kale schedel Gelijk een zilveren kroon. 't Was de speelgenoot van haar kindsheid, Zij zuchtte en zei: "Och Heer!" En hij hielp ze van de wagen…

Ik lig op de bank, Verveel me dood. Dan baart de spermabank Weer zorgen in mijn hoofd. Het risico blijft groot Zoals de dank. De nood is hoog Het aanbod slank. Loopt hij mank? Wordt hij joods? Is hij blank? Of toch rood? Ligt hij op schoot Warm bij Frank, Die overspelend voost Ondanks gejank? Word je bang Blijf je het ook?…

kijk ik woonde in een huis met 7 papegaaien ik hoefde niet te praten kijk ik was slecht in kunstjes ik keerde me zwijgend naar binnen kijk te midden van 7 papegaaien wist ik niet of ik daar nou werkelijk was…

om negen uur in pyjama ontbijten gebakken spek eten en je boterham in het nog kissende vet soppen bruine suiker d’ er op twee klontjes in de koffie een wolkje melk je goed uitrekken en luidruchtig geeuwen de hond het konijn de kat op je gemak voeren dan weer wat in huis of in de tuin liggen rondlummelen soms fluitend de krant gelezen…

Ik heb mijn moeders ogen Ik heb mijn moeders kin Ik sta net zo af te drogen Ik schenk net zo koffie in Ik heb mijn moeders haren Ik heb mijn moeders blik Haar neus en haar gebaren Maar wat van mij ben ik? Wat van mij ben ik? Wat van mij ben ik? Ik ben voor een deel mijn moeder Maar wat van mij ben ik? Ik heb mijn vaders handen Ik…

De laatste levensglans lag over hem In afscheidnemen en ontzeggen moeten Van kleine vreugden, die het leven zoeten, En iets gebrokens in gebaar en stem. Hij liep behoedzaam, en de wandelstok Werd losgehouden, of hij nog niet steunde, Maar als hij statig in de tuinstoel leunde, Trilden zijn knieën, en een kleine schok Ging door zijn fijnomzilverd…

Beatrix in “88 in een tv interview sprak “het is moeilijk om met oude ouders te leven" ik, Jan Jacob, bij de gratie van mijn bestaan 2020 “het is moeilijk met oudere zussen, broer te leven want ergens blijven ze het altijd beter weten en voelen ze zich ver boven je verheven wat je ook doet, wat je ook presteert altijd beter weten dan het jongere…

Er dreef een scheepje in de sloot, Een scheepje zonder roer, Dat heel allenig zeilen ging En door de biezen voer. Het was een klompje van een kind Met touwtjes en een mast, Het raakte in het groene kroos En niemand hield het vast. De Moeder had het zeil gemaakt Met nog een vlag erbij. De Vader had ‘t opgetuigd. Toen was hun jongen blij…

Mijn neef ist ein Berliner - hij is geboren in de Britse zone en heeft daar nog een tweetal koffers staan de ene in het oosten van de tussen Sovjet-Unie, Frankrijk, de VS en Groot-Brittannië verdeelde internationale zone van de hoofdstad van het rijk dat toen te boek stond als de Democratische maar de facto communistische…

Voor hun familie zijn de doden even groot – als toen ze leefden.…

We vissen uit dezelfde genenpoel. Ik móést kennismaken, want ik dicht en zij laat zien hoe dat moet. Dragen dezelfde naam, stammen van dezelfde uitbarsting. Ik is slechts een vlag schrijft ze en ik zeg dat ze gelijk heeft daarom werd ik wat ik was. Taoïst. Alles stroomt. Behalve ik, ik buts en ik bots. En klots als een onstuimige rivier…

Je wilt ze te snel groot hebben, zei mijn vader. Hij voelde zich meer op zijn gemak met de kleintjes, dacht ik, de peuters die niet tegenspreken, die hij kon laten lachen nog om niets. Nu denk ik dat hij uiting gaf aan zijn verdriet om afstand die er groeide, het oorlogs-mes dat snoeide in de ongedwongenheid, zijn eigen onbezorgde kindertijd…

Na de klap schrikken we Van zijn ononderbroken gebrul En moeder die ogenblikkelijk toeschiet Met een kussen om haar kind te ondersteunen In de kreukels op het asfalt Ligt hij met geknakt been Kreunend voor de bumper Door een oplopende meute bekeken Wij gestald bij vrouw Kooi En de sireneschallende ambulance Die ons broertje per brancard…

[Dit schreef ik voor iemand] Ouders Beide ouders in het beginstadium van dementie. Het lijkt bijna onmogelijk, maar beide kregen het tegelijkertijd. Als kind zie je dat met lede ogen aan. Langzaam zie je hun vergeetachtigheid toenemen en in gedachten heb je een stille traan. Moedeloos moet je het ervaren. Het ergste…

nee m’n jongen wees maar niet bang mijn moeder vertelde mij net als ik nou aan jou wachten duurt echt niet lang en wat ze ook nog zei de tijd m’n lief gaat altijd z’n eigen gang en als je groter bent en beseft wat ik nu weet zul je het ook helemaal doorzien als volwassen vent dat lang lang zo lang niet meer heet tijd komt altijd…

Mama, als jij speelt dat je de moeder bent, dan – zal ik het kind zijn.…

het huis is groter dan mijn schedeldak de vloeren piepen en kraken, alles lijkt aangeraakt schemer daalt op de tast in het trappenhuis stof dempt hier de stemmen, de tijd lijkt geel en ijlt na in rammelende, zware houten spiegelkasten met geraas dat smoort in late doofheid er hangt nog etenslucht boven de afgeruimde tafel…

vervreemd van bron en oorsprong, zo zonder taal en teken verweesd tussen de schijn en wezen van levende bloedverwant in je hoofd op zoek naar 'n god in 't diepst van je gedachten heb je je levensweg gekozen niet in eigen hand in je hart een moederziel en sluimerende vaderband 28 mei 2019…

Voor het opstaan kijk ik hoe jij nog slaapt en bijna niet ademt, heel voorzichtig raak ik je aan, vouw je in mijn handen en dan neem ik je mee we wekken de kinderen ontbijten, kussen en zwaaien kijken ze helemaal na Met een vriendin weeg ik ons leven met iedereen proef wat zoet en zuur is tussen de woorden door hebben we elkaar…

Het is moeilijk bescheiden te blijven als je zo zwaar sensitief ben als ik met het accent op spontaniteit, originaliteit openheid, eerlijkheid, oprechtheid, vindingrijk ik praat niet over die hele grote wereld maar over heel dichtbij, mijn eigen familie want het is heel, heel moeilijk om met oudere zussen en broers om te gaan oh wat…

PORTRETTEN ik sla hem weer eens open mijn familiefotoboek ik bekijk de gezichten en herinner me verhalen die eenvoudige foto’s tot echte portretten vormen moet ik kijk nu naar een boek met foto’s die gaan leven en mij niet beletten even de onvolkomenheden anders in te kleuren en hiermee sturing te geven aan een grijs verleden overdenk…

Alles wat licht is Is toonbaar De zee herbergt vis En door de geul Vaar Klopt het weer eens niet Tussen bladeren Door het riet Zullen wij vergaderen Wat een pret Vreugde vol vuur Weer vroeg naar bed Het telt ieder uur…

Klos. Kloos. Kous. Couscous. Koers. Kans. Klus. Kras. Kuns'. Close. Eenmaal ben je de klos. Ga je als Kloos door het leven. De kous is nooit af, tenzij je 'm aantrekt: die kans heb je diepgaand beschreven. Als couscous voor een Marokkaan vond je je koers bij De Gids. Jouw klus: krasse verzen storten waar mensen zweren bij Beets. Tegenwoordig…