Alle inzendingen over jaargetijden

met bliksemse klappen komt de regen ten val de zomer ontsnapt aan dit tranendal maar zij keert terug als de koperen ploert haar met vaste hand naar haar hoogtepunt voert…

trillingen boven het asfalt links, de Waterweg schepen gaan aan mij voorbij naar Engeland of verder weg trillingen boven het asfalt rechts, een groene strook houten bankjes staan langszij uitnodigend kom toch ook trillingen boven het asfalt midden, het zwarte spoor zachter onder mijn banden maar ik fiets verder door…

de zon werpt een conifeer mijn kamer binnen en brengt duister aan het licht langzaam blindeer ik mijn hart en rol de gordijnen dicht…

Als ik vertrek neem ik mee: een beetje van dit en een beetje van dat Ook als ik vertrek, dan vergeet ik wel eens wat Wat ik echter nooit vergeet is, hoe ik ook vertrek met welk gemoed dan ook Ik neem altijd ‘t weer mee, waarheen ik ook loop. Of het regent, sneeuwt, hagelt of stormt, ’t maakt me niets uit Ik heb mijn eigen weertje…

Zon valt op de gevel een zoveel duizenste tegel verlicht door een ster aan de hemel Wij verven de wolken blauw zingen op die steiger dansen door tot de dauw De zomer komt eraan een groot feest hier ver vandaan Dans dan mens en laat je gaan ver weg o maan o maan waar komen wij vandaan waar gaan wij naar toe toe het toeval bestaat…

De weergoden hebben besloten de Zomer deze keer over te slaan. Réden? Ach, men klaagt hier beneden immers altijd: Met het weer, is 't niks gedaan!…

o zon je bent niet meer wie je bent geweest ik vrees je nu meer nog dan vroeger je bent een al te wakker beest ik wou dat de herfst weer begon en dat ik weer kon schuilen o zon je bent niet meer wie je bent geweest laat jouw naam niet rondzingen omdat mensen blij zijn met dit feest ik word er alleen maar somber van o zon je bent niet…

Midden in de lente Zaten zeven dementen Te suffen op hun verdroogde krenten Een meisje liep voorbij Likkend aan een ijsje Een jongen floot haar na - Het bekende wijsje Plots waren de zeven weer bij de tijd Dankzij de jongen en de mooie meid…

Gevangen in de lethargie van de middag op een junidag rijg ik de uren aaneen tot een snoer lazuurblauw en geel, droom weg in een roes van gelukzaligheid. Ik ontstijg als een wolk de bedding van de tijd.…

met tanden bloedend lacht ze de zomer uit en blaast ondeugend haar mond vol pit omdat kersen pas kleur bekennen wanneer de zon haar zenit kust…

Daar rijden de soldaten Betrest, verguld, gespoord, Langs lindegroene straten Als door een erepoort; Zij dragen, licht-kapellen Op lijfrok en schabrak, De vlokken niet te tellen, Waar zich de zon in brak. Goudsbloemen zijn hun knopen, Een stengel, wiegt hun zwaard,…

Bont gesponnen beeld van mooie woorden, raadselachtig boeiend, 't is soms te vol, Te veel, te groot, te overdadig, ja, wanneer ik drinkend met mijn ogen, Langs 's dichters gouden regels ga. Zo vol van klanken, kleuren, geuren, Een Mei te kort, één groot gebeuren. Zoals een glazen bierkelk óverstroomt, Door bellend schuim, geelwit gezoomd,…

Als alles dood in mij lijkt te zijn Een ijzige stilte mij het ruisen belet Ligt mijn schoonheid verborgen en ongezien Wachtend op de warmte van de lentezon Omarmd door deze met welgemeende liefde Aanvaard ik dit mokkend huilend doch verheugd Om dan gewillig mijn volle schoonheid te tonen Wederom opgebloeid in al mijn jeugdigheid…

Vluchtige gedachten doordrenkt van alcohol zwepen mijn verlangens op, als rokjes kort door zon gedreven langslopen. De lach met zonnebril is onwerkelijk omdat ogen onzichtbaar blijven maar de gebruinde huid geeft ook iets bloot, wat niets anders is dan een vragende blik.…

Ik hou zo van die slierlingen van hout en windsnelheden die de nerven doen krullen het ronden in rechte einders een wittrekkend zonnen dat de passieflora doet blauwen en hier en daar bijt het getij gaten in de koppen van de schutting alsof zout hier ook af en toe langskomt in 't roest en een streep trekt in 't groen van hieruit midden…

Witte en gele kransen op de haren waren, toen de rei van kindren zingend ging voorbij. O dat lichte dansen, meisjes, blond en blij, ’t leeft in al mijn dromen, vreugd is mij gekomen in het onbekende mooie mei- getij.…

Zomerse gedachten brengen oesters mee die watertanden op het strand.…

Gras smaakt, het voorjaar proeft lichtgroen boterbloemen smaken niet naar boter en paardenbloemen niet naar paard kabbelwater aan mijn voeten, in de sloot kikkerdril drilt zachtjes, een karper stuurt zijn rugvin door het eendenkroos schitterschijn van de zon door wolkenwaas en bladerdak van de oude boom boven mijn hoofd. de kuifmees schud zijn…

de tuindeur gaat weer open er sluipt geur van voorjaar binnen in de tuin zie ik vooral groen heel veel groen de beukenhaag waar ik vorige week nog zó doorheen keek is in mum van tijd dichtgegroeid onneembaar voor vreemde ogen als een privédomein hier ben ik thuis voel ik me veilig... laat de zomer maar komen…

het daagt in ‘t oosten, de oranje zomerzon klimt uit ‘n heiige kim in een aura van warme kleuren groter dan z'n stoffelijk lichaam belooft ’n mooie dag aan de kust zon en wind schonen boven zee de lucht tot strak hemelsblauw in m'n korte broek uit de sixties-- lig ik breeduit in 't warme zand mijn vrouw reikt zonnebrillen uit zodat…

blaas hoog van de toren als je wil ik sluit me weer op in de toren en zie je wel nadat de storm- de kale bloemen plukkend in de zomer en dan op vakantie gaan. en daar op een fluit blazend met de vogels om me heen, zal ik van schilderijen genieten en thee voor mezelf inschenken- en eenmaal terug de luiken weer openen om jou te begroeten…

zelfs het gedicht dat ik nu schrijf voelt als verloren tijd zo onstuimig lonkt haar tere pracht onweerstaanbaar betovert ze dan ook mijn blik, vertraagt zij m'n pas ik wuif haar na tot ze verdwijnt er dwarrelt nog wat bloesem op mijn jas, en op het pad langs de dijk…

Een rijkelijk gekleurde bloesem geurt stralend in de zon de florissante vleugen van een bedwelmende zoetheid. Het is een natuurlijk parfum! De kleurenregen van groen, door de zon gegraveerd op het dak van dit bos. Het frisse en jonge, ieder jaar weer, zo wonderlijk ontsproten uit de zwaarbevochten bevrijding van de kilte van de kou.…

liepen door de zomer was drukkend warm zweten puffen hijgen een ijsje in de hand naar een pretpark 's avonds op het balkon thriller in je hand de drukke jongens in de straat maken amok, een brommer in de verte, ja, ik heb m'n hart aan dit leven verpand...…

Na de Zomer Wordt het langzaam weer Herfst En ook nog die koude lange Winter Maar ook daarna wordt het Wederom Voorjaar Zolang er momenten Zijn van geborgenheid en rust En lachen van mensen om mij heen Zolang verdraag ik het Het wordt ook herfst en winter in mijn leven Totdat mijn handen beven Maar gelukkig kan ik dan zeggen Ik ben…

ijs in het schilderij als witte pels onder schaatsers die compositie is een begaafd portretkunst zij scherpt het hoofd bladstilte sijpelt ijl binnen als warme stippen schaduw trekt blijmoedig over het platteland dat uitgeslapen ligt velden vormen fietstochten langs een rustig bestaan en brengen appels mee blaren helen…

nee, het valt niet weg te denken dat er leed was en verliezen zijn gevoeld nog immer hikken onze snikken in de nagalm van genoten geluk dat onverhoeds ging barsten toch ligt het erf weer boordevol met zaaigoed uit gekwetste vruchten dat bevroeden doet wat komen gaat laat nu die harde zaden maar in ons zilte traanvocht wellen tot…

Geen internet, gewoon even op papier het is mijn eigen, vertrouwde manier kijkt men in jouw ogen, ze stralen niet waarom, wat is de reden van 't verdriet? Kan het niet plaatsen, hoe je nu bent het verleden, iets wat jou nu zo krenkt doet iets je pijn, kon men dat maar weten dingen die jij moeilijk kunt vergeten. Praten, dat zou men dan…

ik zal moeten opschikken achter de krakkemikkige tafel zonder bierviltje onder een poot met een gemoed van jewelste zit ze ineens bovenop op me ik zon hier vaak: zegt ze knipogend je hangt hier vaak: zeg ik ze giechelt het terras zowat omver als ik weg wil wring ik mij heen…

wolken zeilen in hoog tempo aan ons voorbij geplengde druppels leunen op vers ontpopte knoppen zolang de zwaartekracht zich nog geen meester maakt kleurt de bloesem roze ©Lady Love…