Sneeuwstilte

in zuiver witte kristallen oneindig, doorschijnend glas,
valt stille sneeuw, dwarrelend op de adem van de wind,
zacht, uitdagend, maagdelijk wit, bedekt de sneeuw
geil glinsterende olievlekken van meedogenloos asfalt,
de sneeuw verbergt het vuil van de gewone straten,
met donzig wit, bedekt zij alles wat ik vergat,

verbijsterend mooi, de stilte die de sneeuw laat horen,
elk onbeschoft, ja onbeschaafd geluid dempt en dempt ze,
ze streelt de stoere, puntige stad met haar zachte handen,
ze steelt het geluid van dronken, opgeschoten jongeren,
ze gunt merel en roodborst een akoustische witte kathedraal,

ze kust koel en zacht de warme wangen van mijn geliefde,
verstrooit zich weelderig en uitdagend in zijn blonde haar,
ze wenkt mijn rode lippen, daagt me uit om hem te kussen,
ze lacht haar witte stilte en vervult de wereld van licht,
als geen ander beseft ze hoe broos het hier en nu is,
dat vol verlangen, maar weerloos, voor eeuwig versmelt.

Sneeuwstilte

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 16 stemmen 438