Alle inzendingen over natuur

Was ik een rijpe bes, dan werd ik liever opgegeten Dan neer te vallen op een pleintje, straat of stenen graf Waar ik word opgeveegd en in de groene bak gesmeten Terwijl mijn pit door spreeuw of lijster weer wordt uitgescheten Dus mekker niet, want van die birdshit hangt mijn leven af…

Zo'n anjer zie je reeds van ver. Gedragen door een knoopsgat van één van de revers. Zo'n anjer oogt indien wit, iets van onschuld die de drager bezit. Het keurige tweed is wat je ziet, maar vergeet vooral die dominante anjer niet. Ieder dag vers geluk. Vanuit een knoopsgat neemt een charmeur je zo tuk. Een anjer weet van de prins geen…

ik wist de zee in krullend water zag de kleuren later het witte schuim schreef keurig schuin zijn regels op het zand in grijsblauwe tinten lijkt de hemel te blinken aan een verre horizon waar lucht en aarde elkaar nevelig raken licht regen helder op donkert een zware bui zijn schaduwstrepen in het eindeloos ruime sop…

Ik voel mij bedrogen Door valse lentestart. Het groen voor mijn ogen Maakt mij enkel verward. Waar is het eerste uur Van vogel kwinkelier. Buiten voelt het zo guur door bui en hagelgier. De lente bedriegt mij Met uiterlijk vertoon. Zo veranderlijk is zij. Ik smeek haar, doe gewoon.…

net over de grens van geduldig afwachten durven stappen in een veld vol bloemen wakker worden geeft zin om verder te gaan op zoek naar vlinders die vonkend van extase leven volkomen inkleuren…

onbewogen water boomverlaten tak knipogende spiegel stelt mij op m’n gemak afgebroken einden ver verweerde bast ongestoorde stilte volledig bij mij past zonovergoten schepsel kromgegroeide bocht het voorbije leven zeker wat ik zocht roerloos niet bewegen liggen zitten staan eindeloze spanning ik moet verder gaan stoffelijke eenheid…

nevel dekt de aarde toe in flinterdunne lagen vogels zwijgen op een tak vol dromen de dag sluit zich met een fabelachtige stilte kon ik dit omhelzen eender zijn in die verademing komen……

De poelgeest waart rond waar de kikkers kwaken, de libellen net niet het water raken, Tientallen muggen een plaag plachten te zijn; voor het drijvend fauna dat deel uitmaakt van een fantastisch voorjaars festijn. Tussen de rietkragen krioelt het leven op heiïge dagen. Boven- en benedenwaarts de poel blijft de natuur immer verbazen; over…

hoe klein en fijn ook ieder jaar vraag jij aandacht vergeet-mij-nietje…

De lentemorgen, fris en koel, Ontwaakt en speelt met het windeke zoel; Reeds draagt de leeuwerik, schel en zoet, Ten hemel der bloemen morgengroet: En gij slaapt! Wen blozend van leven de rozenknop zwelt, Een aâm van wonne waait door 't veld, Ontwaken in 't nestje de vogelen klein, En drinken de dauw van hun vleugelijn: En gij…

waar bomen zich tuigen met groene wazen en bloesemende luister speelt de wind het verboden spel in tintelfrisse vlaagjes opent hij de dag om met een lach koesterende warmte van zon als deken gratis mee te geven hij verlost wolken van vorm en kleur droogt de lucht tot in het blauw kou zijn witte lijnen recht kan schrijven…

Hoe lacht ons met vernieuwde glansen De zon, die ’t al met vreugd vervult, Terwijl zij de Oosterkimm’ verguldt, Weer vrolijk toe van ’s Hemeltransen. Aurore ontsluit, in ’t geel gewaad, Met ving’ren, juist van verwe als rozen, Terwijl haar zachte kaken blozen, De poorten van de dageraad. Nu schijnt het veld opnieuw herboren,…

Tussen het oranje en het grijs in een ouverture van stilte schaduwmomenten van een eerste meeuw met de weidsheid van zwangere luchten neemt bij mij de spanning af de leegte en de kilte dag jij was nog niet geboren ik wachtte al op jou in slapeloos zuchten langzaam wordt het duidelijk wat al zo lang zat te zeuren maar verbleekt…

Vandaag ben ik een onbezoedeld blaadje Nog vrij van vogelpoep of paardendrek Lig ik te rusten op een mossig paadje Ik ben wel één van veel en dat is naadje Het deert geen ene mens als ik verrek…

een koolmezenpaar neemt de uitnodiging aan en trekt bij ons in…

Sorry schoonheid het ligt aan mij vol verwondering als een kind zo blij stond ik gisteren bij je stil maar vandaag liep ik je mooi voorbij en weet ik echt niet wat ik wil wacht op mij want morgen ben ik er weer bij…

De moede zonnewagen Staat vrachtloos, d' avondzon Zinkt in de westerpekelbron. Aldus ontglippen ons de wentelende dagen. De star der Mingodin Ziet d' eerste op 't aardtrijk neder. Mineias dochters vliegen weder: Ook spant de stille Nacht zijn zwarte paarden in. Wij zien de schemeringen Verdikken, waar we staan. Alrede heft…

Kleine fladderaar zo gekoesterd in de warme armen van de zon je vleugeltjes steeds sterker daar ga je, dartelend vlinderlicht in je sprankelend geel kleedje dansend om me heen en dwalend van zoet naar zoeter nectar zo gul gegeven door de prille lentebloem…

Konden we maar wijsheid leren van de blaadjes stoeiend met het licht. Toekomst is nog niet bekend bij hen en ook niet dat er ooit weer herfst zal komen die dan de bomen geselt tot het laatste blaadje valt.…

In het dansende bomenbos loop ik gearmd met de ballerina die ter inspiratie wil kijken naar de ultieme slow motion Een oude grijze man omarmt een boom en fluistert wenkt me dichterbij Ga staan, wordt een boom en dans Ik spreid mijn wortels in de grond en plots voelt alles los Blij roep ik naar de grijze in een volgend leven wil ik…

Opengevouwen rozenbladeren lokken de weg zonder doorns voor een gespreid fluwelen sensuele lentegeur.…

tijd beweegt zich met ontelbaar mooie momenten naar eeuwigdurende verwerkelijking heb ik beseft toen ik tot de ochtend ben blijven kijken naar vol liefde trillende sterren om dan met obsessie toe te neigen naar het dansend licht dat zich in ochtend rood naar boven drift met kloppend hart sneller dan gedacht tot bloei kon komen…

De blauwe regen op ons pleintje, tooit zich wazig groen. Zijn lange vingers tastend, naar de warme lentezon. Hij moet zich haasten, 't is al April, dus niet gewacht. Nog maar enkele weken, tot zijn bloesempracht. De merel wil zo graag Zijn nestje bouwen. Terwijl hij wacht op zijn dichte bladervracht. Bij het dalen van de avondzon,…

Zingende vogelen Geurende bloesemen Slechts een grijs sluierdak moet nog geslecht Wie zet de pomp met de wolkenopzuigende slurf aan in dit elementengevecht?…

daar staat een bloeiende linde ze is een beetje rank ik zou haar willen voelen om te weten hoe ze het land beschrijft voor haar zou ik willen zitten met een kleed en picknickmand broodjes met jam besmeren en genieten van het weidse land trots staat ze tussen wat beuken genietend van de voorjaarswind en geeft een beetje bloesem aan een…

de puzzel bewolkt die wind en wolken hadden verzonnen is niet gelegd vandaag compact scheren de stukjes langs blauw maar zon brandt al gauw zijn opklarende gaten lost de volumen op het enige dat blijft is het warme vocht als een hallo in tegenlicht die langzaam verdwijnt in een rode zonsondergang als de wassende maan in een kraakheldere…

Gister reed ik op de snelweg richting het westen. Het was een grijze dag maar de zon verlichtte de horizon als zijnde een strijd tegen het grauw. In deze sereniteit won het licht en hoewel de lucht verblindde bleef ik kijken, want in de verte gloorde een kracht die voor niets zwichten zou.…

dag citroenvlinder ik had je nog niet verwacht wat een verrassing…

in donkere kamers zit ik te schaven aan een nieuw bestaan wijl leven voorbijgaat tot ’t zonlicht door het venster me verplicht om met een glimlach naar buiten te komen de wereld te vertellen dat vanaf nu lente me vergezelt dat wat was voorgoed heb achtergelaten wat me beweegt weer willig liefheb…

Muzikale bomen, muzikale tonen. Een massale vogelserenade van een schoonheid bij duizendtal. Niet op afspraak, maar wel aansprakelijk luistert het nauw voor de enkeling bij geval. Gevederde vriendschap hoog in de bomen, wil die enkeling graag belonen bij het schemeren van dag naar nacht. Worden door vogels van allerlei pluimage decibellen…