3365 resultaten.
Blijven
netgedicht
4.0 met 6 stemmen
285 In de duizeling van vrijheid waagde je de sprong.
Slaap, slaap nu maar voorbij de moeite, de nood.
Zweef nu maar voorbij de pijn, voorbij het zwart.
De raaf zal je in kneedbare ruimte en tijd beschermen.
Hij koestert de herinneringen en gedachten.
Als niets meer vanzelf spreekt, niets meer hetzelfde is.
Als ik je het meeste mis.…
Een laatste schrijven
netgedicht
4.0 met 7 stemmen
220 Nu je gevleugelde ziel de verre verte zoekt
nu jouw ruimte oneindig is - je hebt er lang op gewacht -
zal je dan nog één keer door het grote raam kijken?
de oude bomen van het park zien?
Nu ik de laatste keer aan je schrijf
nu jouw ziel andere wegen gekozen heeft
zal je dan de vrijheid vinden in dit witte zweven?
onze mensentranen begrijpen…
NATUURBEGRAAFPLAATS
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen
414 Als de dood een sluier trekt
en je kijkt in het gezicht
van het iets of niets
dan heb ik bij leven geregeld
op te gaan in het groen
als laatste wens, testament
Wel zo wenselijk voor
het milieu
ons milieu
Mijn kIst wordt gedragen
door mooie mannen
jonge mooie mannen
zo mooi als ikzelf was
en de mensen die komen kijken ervaren…
VATICAAN; EEN 'DOOIE' BEGRAAFT EEN DODE
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen
405 Als de Rooms-Katholieke Kerk
Het Evangelie van Jezus Christus
Echt serieus had genomen
Was er al lang actie ondernomen
Richting Poetin met zijn kerk en kliek
Had de Paus in Moskou gezeten
Ik gun iedereen z’n geloof en houvast
z’n basale liefde voor de leiders, de Paus
Maar dit spoort zeer pijnlijk niet
De Paus is dood
Leve de langst…
Rouw
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen
564 Er is zoveel rouw in mij
Waar moet ik beginnen
De rauwe rouw
Vermengd met uitgestelde rouw
Waarvan ik dacht
Het is wel klaar
Maar niets is minder waar
Het gemis is deze dagen groot
Vooral die ene dag
De dag die nooit zonder een van jullie is geweest
Zolang jullie in mijn leven waren
Waren jullie die dag bij mij
Nu wordt…
De reizende ziel, een gesprek met Cailleach
netgedicht
3.0 met 2 stemmen
341 Hoe vaak ben je gestorven?
Ik stierf duizenden doden
voor ik in dìt leven trad
en sindsdien tientallen,
als ik alles verloor wat ik had.
Hoe ga je om met de eindigheid?
Dat zwaard van Damocles
is voor mij een goede reden
om van dag tot dag te leven
op het scherpst van de snede.
Wat is het dat je zult verliezen?
Ik verlies veel,…
Campa
gedicht
3.2 met 16 stemmen
35.382 Ik trachtte jou te bellen, in de cel
die je een uitzicht op het kerkhof biedt.
De zon brak door. De stenen blonken wit.
Cipressen. De verbinding lukte niet.
Het ijzer van het hek ontsloot zich wel.
De kindergrafjes liggen hier apart.
Er waren een paar ééndagsvliegen bij.
Geen omber* foto's in een blikken rand.
Ik struikelde over zo'n klein…
Gender en de Dood
netgedicht
2.0 met 2 stemmen
319 de dood is geen man
de dood is een vrouw
zij geeft
en neemt
het leven
op afspraak
of heel onverwacht
dag of nacht
het is haar
om het even
het zal mij varen
terug te keren in haar armen
naar de warmte van haar schoot
na de zwerftocht al die jaren
mijn handje in haar hand te leggen
en te stappen
naast mijn lieve moederdood…
Exodus
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
234 sterven
doe je
heel alleen
niemand nog
die naast je staat
als de poort
uiteindelijk opengaat
met het voetlicht in de ogen
aan de grote podiumrand
stil en donker is de zaal
het doek gaat dicht
je bent nu aan de overkant…
Zwijgen
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen
507 Waarom zou je niet spreken
over je verdriet
leg die jas van zwijgen af
het verzwaard je schouders
je leeft zo geremd
bewandel openbare wegen
denk niet dat verdriet
alleen bestaat wanneer
het wordt verzwegen
als daar pijn en zorgen zijn
het er al vele jaren is
deel gerust in alle eenvoud
jouw veelvoud van hetgeen
jou al jaren droevig…
Op de dood van Sterre
poëzie
4.0 met 119 stemmen
18.541 Of droom ik, en is 't nacht, of is mijn Ster verdwenen?
Ik waak, en 't is hoog dag, en zie mijn Sterre niet.
O Hemelen, die mij haar aangezicht verbiedt,
Spreek mensentaal, en zeg, waar is mijn Sterre henen?
De hemel slaat geluid, ik hoor hem door mijn stenen,
En zegt, mijn Sterre staat in 't heilige gebied
Waar zij de Godheid, waar de Godheid…
Dit zweven
poëzie
3.6 met 32 stemmen
2.944 Dit zweven
Tussen dood en leven
en deze pijn –
O dat het nu genoeg mocht zijn.…
Morfine
netgedicht
2.0 met 1 stemmen
346 op de vleugels van Morpheus
zweven naar de overkant
van zeeën en van bergen
van dagen en van nachten
landen
in het ledikant
waar het lot
reeds ligt te wachten
om samen te vrijen
de kleine en de grote dood
herenigd
in
de fijne dood
la
mort
fine…
In memoriam
netgedicht
3.0 met 4 stemmen
413 Moeder is niet dood
ze groeit voort
in al haar kinderen
en 't bloeien van die loot
geen snoeimes
kan 't verhinderen
het navelkoord
ten tweede maal doorsneden
maar moeders streng bloeit voort
in 't diepste van ons leden
haar vergeten
zal niet gaan
want bij het in de spiegel kijken
zien wij voortaan
omdat we veel op haar gelijken…
blijven
netgedicht
4.0 met 5 stemmen
263 is er een seizoen dat
zoveel stilte in zich draagt
dat het tumult binnenin
hoorbaar wordt
een landschap waarin
zoveel liefde groeit dat
de dode niet verdwijnt
haar tot leven roept…
Handen (6)
hartenkreet
1.0 met 1 stemmen
465 Mijn handen bedriegen mijn ogen
maaien gras, poten bollen
maar bij het koffie zetten,
zien ze jou.
Mijn handen bedriegen mijn oren
luisteren naar Katie Melua
maar op You Tupe,
horen ze jou.
Mijn handen bedriegen mijn neus
ruiken nasi, hamburgers, ui
maar bij loempia’s,
ruiken ze jou.…
Allerzielen
poëzie
4.0 met 21 stemmen
5.278 Zwijgende mensen
Over de straat...:
't Is of ze peizen...
Wellicht komt er een lief gelaat
In hun gedachten rijzen.
En rits'lend reuz'len
Over de weg
Verdroogde blaren;...
Daar komt iets van hun dood gezeg
Over mijn jeugd gevaren...
't Is Allerzielen...:
Over die blaân
Langs dode kanten,
Heb ik daar straks een vrouw zien gaan,…
In memoriam
netgedicht
5.0 met 1 stemmen
289 Ik zie je portret
jouw lichaam is er niet meer
herinnering leeft
Wanneer ik reis in jouw schitterend portret
herbeleef ik onze tranen van vreugde en verdriet
Eerste kus met haar contouren en fijne lijnen afgedrukt
op onze lippen terwijl vier kleine woordjes kleven op de huid.
Ik hoor nog altijd jouw stem, zo fluweelzacht
trillend met…
Deïsme
gedicht
3.8 met 149 stemmen
50.984 De mens is voor een tijd een plaats van God.
Houdt geen gelijkteken nog iets bijeen,
dan wordt hij afgeschreven op een steen.
De overeenkomst lijkt te lopen tot
deze voleinding, dit abrupte slot.
Want God gaat verder, zwenkend van hem heen
in zijn miljoenen. God is nooit alleen.
Voor gene kwam een ander weer aan bod.
We zijn voor hem een…
Een laatste regel
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
412 Een klein stukje in de krant
je bent niet meer
oh je was niet gezond meer
toch kwam ‘t bericht onverwachts!
Een paar regels is wat rest,
na alles wat je al overkwam
is de laatste stap te snel gekomen
maar is ‘t dat niet altijd?
Een klein stukje in de krant
je bent niet meer
Rust zacht vriend, we zien
elkander vast wel weer!…
JA KAN HET GELOVEN OF NIET!
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
398 Of iemand echt gelooft
dat kan geen mens duiden
en wat ze duiden bij overlijden
is vooral de buitenkant van de gestorvene
Hij, zij was een heel gelovig mens
een Christen, Cristin, heel erg christelijk
Hij, zij wandelde met Christus
Hij, zij leefde voor God, voor God alleen
Maar dan gaan de kasten open
en de laden met boekjes van plezier…
Afscheid van een Koningin
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
279 Woorden verwaaien, verdwaalde verhalen
slingeren in de wind, dansend over regenbogen
die vertellen over een heel bijzonder kind
die in de nacht verdween
zilvergrijze lokken, grote bruine kijkers
een ontwapende lach
zomaar is ze vertrokken, niemand weet waarheen
van jongs af aan tekende zij haar eigen pad
door een land vol fantasieën, nam daarin…
Selfie Koningin
netgedicht
3.0 met 3 stemmen
273 of van het weer
iedere dag liep zij een rondje
wandelend door het Haagse
kiekte zij wie zij tegenkwam keer op keer
was er een feestje
dan was Wally van de partij
een grote zonnebril dragend
daaronder een grote glimlach
fleurig gekleed, ze was er altijd bij
iedere dag opende zij optimistisch
haar Facebook, ook de vele keren
dat zij moest…
Weerzien
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen
471 Jouw lievelingsmok
Naast de mijne
In mijn huis
Eindelijk thuis
Na alle tijd van zorgen
En van opruimen
Neem ik jou mee
In een pakje servetjes
In een flesje parfum
Jouw sloffen naast de mijne
Ik heb ze gewoon dubbel nu
Want we droegen dezelfde
Dezelfde maat ook
Pas gekocht nog
Voor lekker warme voeten
Vlak voordat…
De Poortwachter van het Dodenrijk.
netgedicht
4.0 met 4 stemmen
279 “ Wat de Aarde breekt, zal de Hemel binden”
Op de drempel van zijn laatste adem
verlaat hij onhoorbaar bloed en tempel
en spelen sterren met de oneindige nacht
Het leven wordt een onbuigzaam spel
voor haar en drukt zijn stempel
intens op de blauwdruk van haar wezen
Zij reikt eindeloos naar hem
en bidt voor hem naar niemandsland
als…
De Dood bestaat niet.
poëzie
3.9 met 37 stemmen
3.467 De Dood bestaat niet. Hij is maar geschapen
Door 't Leven, dat geen Eind zonder Begin verstaat.
Wees onbevreesd: eens zult gij slapen
In 't Niets, dat Nimmermeer vergaat.
---------------------------------------
uit: Kwatrijnen (1924)…
Doden houden ook van bloemen
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen
442 Neen jij gaat niet onder de zoden
Jij gaat ook niet in een graf
jij mijn liefste, jij gaat in 'n urn
En die urn komt op de schoorsteenmantel
en daarnaast komen je lievelingsbloemen
en die zijn elke dag vers gekocht
Zo hou ik je in mijn gedachten
dagelijks met verse mooie bloemen, want:
'doden houden ook van bloemen'…
Afscheid van mijn jeugd
netgedicht
3.0 met 5 stemmen
331 Wolken als witte schapen tekenen af aan een helderblauwe lucht
Een zomerse herfstdag vormt het decor van het afscheid van mijn jeugd
De wind waait speels de bladeren in een wervelende begroeting omhoog
Ja ik weet, jullie lopen met mij mee
Jullie zijn niet meer hier, en toch altijd bij me
Hier heb ik samen met jullie mijn jeugd doorgebracht…
In memoriam patris
netgedicht
2.0 met 1 stemmen
264 De kracht van de zomer, het groen en het graan,
de rode papavers in ’t koren,
‘t is alles weer weg en voorbij en gedaan,
geen vogels in ‘t veld meer te horen,
geen licht in de verte dat feestelijk schijnt,
geen warmte die koestert de bomen,
alleen nog de mist en de dag die verdwijnt
nog eer hij, tot volheid gekomen,
de mensen het teken…
Kanker
gedicht
3.5 met 388 stemmen
68.303 is
een goede dood.
Teplettervallen
is
een goede dood.
Verdrinken
is
een goede dood.
Zelfmoord
is
een goede dood.
Elke dood
is
een goede dood.
Maar
de dood
die je
te wachten staat
dat is
een slechte dood.
Altijd.
----------------------------------------
uit: Nagelaten Gedichten (1975)…