Alle inzendingen over tijd

Heel even de grens te overschrijden van die fase na de dood net genoeg om te weten of er inderdaad wat is…

Nooit is het straks Gisteren of morgen Altijd is het nu Heden is de eeuwigheid De snelheid van de tijd…

Kristallen bollen voor de toekomst Voorzien ons van een grote angst Ook al zie je liefde en genot Wie zegt dat het later echt zo wordt Geef mij maar een plakboek Met dingen van vroeger Herinneringen zoet of wrang Waar je niks meer aan veranderen kan…

Ik begrijp het niet, het zal wel aan mij liggen, maar als verstand nou met de jaren komt en we zeggen: hoe ouder, hoe wijzer. Dan is er toch iets krom, want we noemen steevast al die wijsheid ouder”dom”.…

Gestaag nadert onze pensionering wachten decennia vrije jaren hoe we die tijd gaan ervaren hangt af van de voorbereiding Door gevoels-misleiding versnelt onze gevoelstijd ervaren we die vrijheid als strijd en vaak heerst de teleurstelling Gezonde jeugd zit vol levenslust wat slijt, er ontstaat gelatenheid als er niet aan wordt gewerkt…

Ik heb de Nieuwjaarsnacht doorwaakt terwijl een vuur me warmde de pasgeborene ontwaakt ik wieg hem in mijn armen Ik zie de toekomst tegemoet gesterkt door Godsvertrouwen en weet dat Vader God behoedt wat ik nu op ga bouwen Eén jaar heb ik slechts met dit kind dat ik mag op zien groeien bij rozengeur of tegenwind het zal me zeker boeien…

straten dragen geen namen meer tijd staat stil in dorpskommen zonlicht tussen berooide bomen wind in nauwe doorgangen haastig in de tijd voorbijgegaan schaarse overblijfsels in het losgemaakte in een dagdunne spoeling de stad makt een pas op de plaats al mompelend in zichzelf met andere woorden voor haar voorbijganger…

Wat stond ik vroeger met open mond te kijken naar De Paardenmolen. Koetsen, een olifant met spiegels, zwanen met enorme vleugels – met een stuur in het midden. Er was een wit paard en een zwart paard, maar het enige wat ik werkelijk wilde was er niet: een vliegtuig waar je niet uit kon vallen, dat na twee rondjes zich van de molen losmaakte…

eenzaam reizen mijn gedachten terug langs de oude paden die -door iedereen verlaten- in het landschap lijken op te gaan leegte is er achter mij voor me vlucht alles vlucht alles voor me weg achter blijf ik met het jonge gras dat twijfelt of het nu de paden mag bezitten…

Luidruchtig geboren nu stil in de morgen lig je hier aan mijn voeten Welk een luidkeelse entree voor wie ga je zorgen wie neem je deze keer mee Gissen, raden en voorspellen wat zegt een kristallen bol Is alles nog oningevuld of staat net als anders het programma al vol Hoopvol tegen beter weten in, berusting door ervaring verzet heeft…

nieuwjaar een schrikkeljaar 366 maagdelijke dagen welk een groot avontuur uitdagend!…

Het is eindelijk afgelopen twee nul nul en zeven maak plaats... voor een dag verschil een cijfer verandert… niet ons leven!!…

'Là où les rochers s'allongent vers l'Océan nous nous reposons dans une vallée verte qui nous a reçu sans réserve, accueillant comme la vie devrait être pour nous tous en nous donnant un Beau Regard sur tout que nous gardons dans le plus-que-parfait' Daar waar de rotsen zich uitstrekken naar de Oceaan rusten wij uit in een groene vallei…

nooit iemand die het kan verklaren telkens op oudejaarsavond zijn ze allemaal echt even rond onze vette en magere jaren…

Ik dwaal door een lege gang Beplakt met afbladerend behang De vloer kraakt zacht onder mijn voeten Alsof het hout mijn aanwezigheid wil begroeten Gelige schilderijen in een hoek Vind ik wanneer ik naar mijn jeugd zoek Verdwenen beelden van weleer Ik herinner me niet alles meer Oude schriften en een sportschoen Ruiken nog altijd een beetje…

Een klok zegt niks, Alleen maar hoe laat het is. Zo veel mensen in tijdnood, Een klok zegt niks. In een samenleving, Waarin wijzers mensen de baas zijn. Zo’n grote mensenmassa, En de wijzerplaat zo klein. Klokjes in overvloed, Wat is nou tijd, Welke loopt nou goed? Blijf niet vast zitten aan de tijd, 'T is niet belangrijk.…

en dan is er de nacht waarvan je niet dacht dat het er eens van moest komen afscheid, dag dromen sterven slapend zo vaak geoefend, ik ga er wel voor wakend voor de dood en morgen ben ik er weer misschien ook wel niet neem het mij niet kwalijk…

reizen in vertraagde tijd is reizen door een leeggewaaid landschap waar bomen dwarsliggen en men de dichter heeft bestolen van zijn woord in dromen dromen wij van geluk en vinden iets van onszelf terug als in de spiegel aan de wand waarin het kijken is vergaan tot ogenschijnlijk lijden waarbij pijn wordt tot een glimlach die op de lippen…

Tendens (senryu) De combinatie lange tenen/korte lont wordt steeds meer normaal ---------------------------------- Idols (senryu) Te ijdel gekweel zoveelste herhaling van wat al bekend is ------------------------- Opinieonderzoeken (kyoka) Weer zo’n onderzoek ik vind dit en ik wil dat gevraagd is mij niets het zal wel betrouwbaar…

Toch niet rijp om te gebruiken want in een mum weer gevlogen zonder raad Tanden eraan stuk gebeten niks geleerd terwijl je toch zijn kind bent Liet te veel wonden achter om hem nog te kunnen doden…

twa blaue joggers rinnen mei harren koppen tsjin de hurde wyn lâns de iere Wetterskipdyk, de grize wolken yn 'e loft lizzen as een winterflues oer dit tsjokke, griene lân se sjoggen op harren horloazje, dat eltse fiif sekonden piepet, en se witten, oe sa krekt, hoefolle tiid ferlern is en foarby, sûnder dat se eat sjoen hawwen, fan de…

Ook al ben je oud Je kunt veel weten En dat is de wijsheid Die velen vergeten…

Waar toekomst en dromen verstenen zonder bliksemschicht of regenboog domein van traan en gesloten oog overvol van 'zij gingen henen' Daar leeft slechts het gestage roesten zakt de steen door het vergane lijf waakt het opschrift over 't laatst bedrijf van hen die nog zoveel wilden, zoveel moesten Maar de dood wil niets, kent geen…

wanneer ginds het licht achter de verste einder onder dreigt te gaan de waanzin halt gehouden op arm afstand: het briesend paard galopperend op de plaats trekt het decor in haast voorbij de rolverdeling berust als vanouds op louter misverstand en mag geen naam hebben het beest in mij dat vrijheid ruikt rukt onrustig aan de ketting…

natuurlijk wil hij niet meer zien hoe zijn zachte huid verrimpelt en plooien trekt over zijn lijf de spiegel toont meedogenloos donkere wallen onder zijn ogen de scheurtjes langs zijn wangen de blauwgeaderde delta stroomt binnenzijds langs beide de polsen, vertakt in doorschijnend melkwit zijn donkere krullen vergrijzen de roze huid…

Nu begint weer een nieuw jaar waarin elk mens weer zijn wensen hardop of in stilte kan uitspreken wat hij/zij wenst voor 2008 en daar zal zeker vrede op aarde bij zitten en geluk voor de persoon en zijn dierbaren die de wens uitspreekt. De vrede tussen volkeren is sinds mensenheugenis al op zoek naar een vorm van gerechtigheid tussen mensen…

Het staren is begonnen naar de veranderingen in het levendige gezelschap van de cijfers van de klok Hoe laat is het nu op koud Antarctica wat is de exacte tijd bij de Kaaimannen op hun eilanden Hoeveel hartenkloppen per verspringende minuut hoe ver nog de ochtend hoe lang nog de nacht…

Vervlogen lijken ze dichtbij maar toch ver weg Laten soms als kleine gunst fracties los uit hun archieven De rusteloze zoeker koestert ze als schatten in het kleine museum der herinneringen…

hoe put je inspiratie uit een stoel waarop je nauwelijks kunt zitten... zijn het de kleuren is het 't hout waaruit hij is gesneden of is 't botweg het verleden ?…

Ze schilderen het fluwelen wit vloksgewijs over het grijs van de kaalgestroopte akkers de steeg wordt een ijspaleis terwijl stakkers en andere stervelingen de uit weelderige woningen wegsijpelende warmte behoedzaam en teder oplepelen Ze zijn scheutig met donkere uren gierig met het licht van de dag dragen een mantel van schemer en beelden…