Alle inzendingen over ex-liefde

Hoe onbevredigend en triviaal Zinledig gebaren soms, zonder de taal Van femina, femke en femme fatale Als je verlegen, te schuchter voor bonny Als tarzan, don juan of citizen kane Niet meegaat met sugar en niks doet met honey Bang voor brigitte of sweet lady jane Hoe onbevredigd blijft dan je verlangen Hoe onvervulbaar je wens nog een…

Met het hoofd geheven, Vol tegen de wind Schijnbaar verder leven De ratio die wint Geen traan, maar dapper, Het gezicht is afgewend Gaat de tijd steeds rapper Maar niemand die mijn ware kent Toekomst aan de horizon Hart nog in verleden Dat wil terug als dat nog kon Geteisterd wordt de rede De rede die het verliest Van immer bonkend…

------------------------------- ---------------------------------------------- toen ik in klas 1 zat bestond jij nog niet eens in deze wereld. en nu we 20 jaar samen opgelopen hebben, heb ik me al die tijd vergist. en nu je niet mijn vriend, maar mijn vijand bent, met je eigen willetjes en plannen, vind ik je weer interessant. maar wie…

Ik ween om bloemen, in de knop gebroken En vóór de ochtend van haar bloei vergaan, Ik ween om liefde, die niet is ontloken, En om mijn harte dat niet werd verstaan: Gij kwaamt, en 'k wist -- gij zijt weer heen-gegaan... Ik heb het nauw gezien, geen woord gesproken: Ik zat weer roerloos, nà die korte waan In de eeuwge schaduw van mijn smart…

Wanneer ik slapen ga ligt de zee nog steeds beneden en altijd is de zon me voor. Ik sta bij een uitsnede van donker water en later ben ik bij de boten met zeilen wit zo licht als opgeluchte stemmen en tussen de schaterende meeuwen weleens opgetogen. Maar in de ring die ik kreeg sta ik scheef naast een datum. En ik zie hem in de verte gaan…

't Is waar gebeurd, geschied Door elk gespot, gespied Ooit studeerde zij Nederlands en Frans Ook ik studeerde er Voornaamlijk Nederlands Zij was gereformeerd Haar vader ouderling Gereformeerd was zij Maar wel ondeugend ding 't Is waar gebeurd, geschied Door mij gespot, gespied Was Venus' spiegelbeeld Haar evenknie…

Verlaat mij en gaat heen, gaat heen, zorg, druk en droefenis van zinnen; of dacht gij altijd bij mij binnen uw wil te hebben als voorheen? O, maar ik zeg u aan van neen; verstand zal u wel overwinnen, verlaat mij dan, gaat heen, gaat heen, zorg, druk en droefenis van zinnen. En zo weer ooit voor mij verscheen uw aankomst en…

ik had je bloemen willen zenden een soort bloemen dat je zou doen begrijpen hoe ik wandel onder welke luchten ik wandel over welke bodem ik wandel ik had je bloemen willen zenden een soort van winterbloemen met de bruine kleuren van de laatste roos en de geur van nachten lopen in gevaarlijk terrein door verwaarloosde heggen omgrensd waarachter…

Ik bracht je takken van de jasmijn geurig geschenk van een nieuwe zomer maar mijn hart bloedde om een verliefdheid vergaan door de tijd waarvan ik niettemin nog getuigenis aflegde…

'Kom terug.' Als ik die woorden eens zó zacht kon zeggen dat niemand ze kon horen, dat niemand zelfs kon denken dat ik ze dacht... en als iemand dan terug zou zeggen of desnoods alleen maar terug zou denken, op een ochtend: 'Ja.' ----------------------------------------------------- uit: 'Er ligt een appel op een schaal', 2008.…

Ik had op de bodem mijns harten Een graf voor mijn liefde gemaakt. Ik had voor mijn dwaze gedachten Het graf van mij dode bewaakt. O droom, die ik heden droomde, Wat hebt gij mij nú gedaan? Gij liet de gedachten binnen, Die nooit mochten binnengaan! Gedachten, o valse gedachten! Toen zijt gij verraderlijk zacht In ’t duister naar binnen…

Aemilia Aquarel mijn evenknie Dat is te zeggen ooit desanderendaags Verwaardigde zich in het quouterwaals Haar alter ego stevig te placeren Zij emitteerd' een lied in sms Hetwelk in haar sacoche was weggemoffeld De hof van eden lag er aangeschoffeld Om zo in deemstering te glariëren Alwaar mijn paladijn zou visiteren Met in mijn…

Zienderogen kleurt de duintop vaal Verzonken in een mist van grijze dampen Ik hoor slechts twee, drie rode stieren stampen In 't valse licht van een coureur locale Maar boven in de panoramaflat Lang voor Verstappen junior was geboren En voor 't circuit geen toekomst leek beschoren Ging ik destijds met mijn vriendin naar bed Terwijl…

rouw bij lucht kwelling bij zucht verschrompelde kern alarmbellen intern warmte verdrongen stikkende longen wat was jij toch een fantastische jongen leegte vult verlangen brult hersens die temmen feiten die remmen wil om te rennen maar het moet wennen wat ben ik blij dat ik jou heb leren kennen wij verbonden parels ontstonden…

Ik was bij de een en dacht na over de ander toen ik schreef over de zon Ik kan niet kiezen tussen passie of geluk. Lik mijn oor Kus mijn schouder Wees plat wees vloers Bijt mijn hart heb ik met potlood in jouw oksels gefluisterd Maar je was blind voor de regen in mijn zon- negedicht Elke zin is een traan die het dansen heeft…

Het haardvuur wierp zijn rode schijn door ‘t kleine, geurige kamerkijn, op uw bleek gezichtje mede: waar vond men zoeter vrede? Maar, plagend staakt ge naar de vlam het kleine voetje... en ik nam het bevend, staamlend tussen mijn handen in en dekte ‘t toen met kussen. Dan vielt ge minziek aan mijn hals: en is een vrouwenhart zo vals? Wie…

Ik kan de strijd niet volhouden Ga ik nog wel door je gedachten Kunnen wij nog wel van elkaar houden Kunnen wij ons gevoel nog wel verzachten Is er nog wel wat van ons over Of worden wij voor elkaar steeds dover Ik heb je nodig schat Is de gedachte die je verwacht Wat als ik ineens weer van je houd Wanneer is het weer vertrouwd Kom…

Ik ben geboren uit zonne-gloren En een zucht van de ziedende zee, Die omhoog is gestegen, op wieken van regen, Gezwollen van wanhoop en wee; Mijn gewaad is doorweven met parels, die beven Als dauw aan de roos, die ontlook Wen de dag-bruid zich baadt, en voor 't schuchter gelaat Een waaier van vlammen ontplook. Met tranen in 't oog, uit de…

Jonkvrouwen, ’t is gedaan, ik kan niet meer verdragen Uw weigeringen dreuts, zo grillig als verkeerd. Een ieder wil de haas in zijne strikken jagen Maar ik werd overal verjaagd en niet begeerd. ------------------------------- uit: Emblemata Amatoria…

Wil jij dit nog voor me doen vóór je weggaat en de straat vergeet: zweren dat je toen je bij me was alleen om bestwil hebt gelogen en het verdriet dat ik heb helpen drogen zo echt was als dat wat wij hebben gedeeld, en zeg terloops dat tijd de wonden heelt en wil je wat ik vraag ook zweren op het hoofd van iemand die je dierbaar is, bijvoorbeeld…

Hoe snel gaat de vrouw voorbij, Op straat, in de trein, op de sponde, Vlakbij en oneindig ver. Soms ziet men alleen oog, mond en haar (Nog iets van haar boezem misschien) En kent haar tot in ’t tederst. Soms was men met haar vereend Duizend nachten en meer En is haar toch zo vergeten, Alles, haar geur, mond, haar, Als was het zeven jaar…

Vanuit ons verleden kleurt alles rijk hoe ik jou heb gezien, een verloren geraakt juweel omgeven door bemind groen met daaronder de kleuren van toen, ik bewonderde je aanblik meteen op het eerste gezicht, echter niet de gesloten luiken die jij mij gunde nadien.…

hak vormen uit een alfabet buig de rij van a tot z totdat hij breekt bij de k als een tak die knapt de prijs van de omelet is het breken van het ei teken van voren, opzij en boven contouren van een lichaam splinters klinkers spatten tegen je veiligheidsbril weet wat dit worden moet de vormen moeten uitnodigend lezen hak er een taille…

Dood, net als in mijn droom Je bent dood en dat is wat ik voel De geest die was er ook Nu, hier bij mij De geest praat ook, tegen mij Hij is er en hij is er niet Dat is wat de dood tegen mij zei Ook zei de dood; De geest gaat weg Slapen, in rust, zonder jou erbij Toen plots vaagde hij weg Inderdaad, zonder mij…

Wat was ze toch heerlijk gelukkig geweest de dag dat hij de ring aan haar vinger schoof Al meteen echter de dag na ‘t huwelijksfeest zag zij zich beschouwd geworden als sloof Zijn verliefde vlammen die doofden al direct zelfs de vonken stierven reeds geleidelijk uit Hij had in de buurt een andere dame ontdekt die dolverliefdheid overkwam ook…

Als ledenpop voel ik mij slap over waslijn hangen een droevige Pierrot die zijn tranen laat drogen in koele herfstzon. Een afgedankte clown ver van geliefde verwijderd een stem zonder klank geen muziek om te spelen adem zonder lach. Waar is mijn liefste die mijn lippen weer krult bij muziek van mijn viool dansend bij licht der maan…

Een beeld dat nooit voor mij verdween wanneer het licht uitging, de zon niet meer scheen overal zag ik het beeld opduiken zelfs wanneer ik krachtig mijn ogen er voor ging sluiten. Je was een heerser over mijn gevoelens sprak mijn ziel in schoonheid aan jij gaf mij het summum aan genoegens en liet me over roze wolken gaan. jij was door mij…

Met je weggaan wil ik in dag van toen de paddenstoelenflora bewonderen maar dag van toen is dag van nu jij staat daar met jouw paraplu het regent niet je hebt verdriet in dag van toen dat is het niet in dag van nu is dat verlies veranderen, verschimmelen paddenstoelenflora bewonderen in dag van nu, ik mis je niet.…

Daar lag ze Als een plaatje Een lach op haar mond Haar hoofd in tweeën In weeën van woede En nijd verwond Ze wilde niet bloeden Niet één traan Langs rode mond De wind zal haar waaien Als ex verscheurd In papieren wond.…

De verandering is merkbaar aangebroken, een zachte sluier van onaantastbaar goud ontspiegelt alles wat aan liefde zo hard in mijn gezicht werd teruggekaatst ik verloor aan kracht de kwinkslagen, aan diepte jouw schier onmetelijke lach aan hoop jouw neergeslagen ogen het blindelings vertrouwen dat ontbrak.. de ruïnestenen op het uitgelopen…