2729 resultaten.
zo'n hang naar...
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 511 een behaaglijke hang
naar warmte en tederheid
maakte zich van mij meester
geen vermoeden waar dit
door werd aangewakkerd
maar het was er ineens
op onverklaarbare wijze
wat kon ik anders
dan het koesteren
als ware het puur geluk
gelijk een schitterende glans
in de chronische dofheid
van het verstrijken van tijd…
Tango
gedicht
3.0 met 2 stemmen 1.757 Ik ben een tango
en vul mijn danszaal
met eigen klanken
en dans op eigen muziek
door eigen lichaam
door eigen heelal.
-----------------------------------------------------------
uit: 'Hee hoor mij Ho simultaan op de brandtorens', 2014.…
De man van vroeger heeft geen zin in poëzie
gedicht
3.0 met 1 stemmen 1.202 De man van vroeger heeft geen zin in poëzie:
dat zwembad van ongehoorde kreten,
die zandheuvel vol begraven stokjes.
Hij gelooft niet in de kracht van lyriek.
Hij ziet dichters als sudderlapjes,
zielloos garend in een braadpan.
Trage stakkers die je negeren mag.
Een gedicht is een stopwatch die loopt,
dan staat de stopwatch weer stil.…
hopelijk
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 207 wat is er toch gebeurd
dat je nu zo sprakeloos bent
wat is er toch gebeurd
dat je jezelf niet echt herkend
zo de tranen te zien vloeien
over je prachtige wangen
opdat er ooit weer hoop
en vertrouwen in je bloeien
de aarde draait nog rond
je haalt nog adem en gezond
ja gezond ben je ook nog
en dat is maar goed ook
hopelijk ben je gauw…
HOE H.H. DE WERELD REDDE
gedicht
4.0 met 1 stemmen 1.399 Het was weer eens zover: Herbie Hancock moest de wereld redden.
Maar eerst was het tijd voor zijn ochtendgymnastiek.
Toen hij daarmee klaar was deed hij het
en daarna vroeg hij zich af: heb ik nu tien diepe kniebuigingen gemaakt?
of heb ik er, omdat ik in gedachten onwillekeurig bezig was met datgene
wat ik na mijn ochtendgymnastiek…
Ezel
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 157 Met vallen en opstaan
Heb ik mijn hoofd
Te vaak gestoten
Zo vaak aan dezelfde steen
In mijn eigen voet
Heb ik geschoten
En in zeven sloten
Liep ik daar
Het spoor bijster
Verdwaasd
Kon nergens heen
Ik ben geraakt
Heb het gekregen
De volle laag
Het was kantje boord
Liet mijn oren hangen
Bij hen
Die met twee monden spraken
List en leugens…
Mening
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 94 ik werd een herfstig blad
een knooppunt van wegen die
zich scheiden in goed overleg
een verbindende factor
tussen zuur- en waterstof
en toen een vis
in onderhuids water…
Vondeling
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 142 De grond waar ik was is zacht
dempte de loop van
jagers en het vluchtend hert
Ik stond er dikwijls
pakte het penseel
verfde de avond en de bladerval
Hij staat er nog
de kastanje in de wei
waar ze mij neerlegde
als een verloren kind…
Verzwegen
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 101 het lichaam was gebalsemd
voorzien van een afscheidswoord
ik vergat de morgen
hoorde de adem van een kind
we brachten haar naar de stenen
waar ze speelde bij wat wind
het gezicht plooide
voor een vreemdeling
van bloemen hield ze
en het huis
dat voorzien was
van haar handtekening
ik las een roman
kende de reuk en vertwijfeling
rood…
Jouw stappen zijn de mijne niet
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 173 De stappen gezet door velen
zijn dus echt de mijne niet,
mijn stappen naast die van jou
zijn degene die ik zie.
Omkopen hoef ik je niet
en al zijn jouw stappen de mijne niet,
dat wat ik het liefste zie,
is jouw stappen naast de mijne.…
Ongewenste gedachten
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 147 In de verborgenheid van onze geest
komen soms gedachten naar boven
waarvan we vluchten willen
ze veroorzaken pijn en verdriet
maar daaraan ontsnappen kunnen we niet
omdat gedachten niet zijn te stillen
ze horen bij ons "zijn"
toch is het een verademing
om je hart eens te luchten
dat verzacht verdriet en pijn…
TANGO
gedicht
3.0 met 2 stemmen 1.473 Ik ben een tango
en vul mijn danszaal
met eigen klanken
en dans op eigen muziek
door eigen lichaam
door eigen heelal.
------------------------------------------------------------
Uit: 'Hee hoor mij Ho simultaan op de brandtorens', 2014.…
Bezoek
gedicht
2.0 met 5 stemmen 1.385 Hij kent de weg, hij veegt zijn voeten
niet, neemt zonder vragen als vanzelf
sprekend de beste stoel, zet zich breeduit.
Dan komen grijsverteld de verhalen
waarin altijd hijzelf de hoofdrol speelt,
vol avonturen uiteraard. Ja ja, knik ik.
Soms valt hij stil, dan worden wit
zijn knokkels op de leuning, hij hijgt,
zijn ogen zoeken…
Spel en ernst.
poëzie
4.0 met 1 stemmen 428 O wij lopen in onz' gebondenheid,
Met onze illusie van vrij-wils-bestaan,
Hoog en onkrenkbaar 't leven gadeslaan,
En hij die de gebondenheid altijd
Voelt, maar dat leed alleen zichzelf belijdt,
Speelt zijn illusie koel en wèl-berâen,
Meesterlijk, met de vreugd van 't wel-gedaan
Komedianten met zijn menslijkheid.
Maar wie, d'illusiedronknen…
Persoonlijk leed
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 141 Alle ellende in de wereld
probeert ze te overzien
haar eigen problemen
vallen in het niets
die voedzame leegte
overwint alles
niemand om te benijden
geen leven om jaloers op te zijn
de dood voor iedereen hetzelfde
uit haar emoties groeien dromen
een gebeuren in verandering
omdat anders alles hetzelfde blijft
met het gewicht van de…
Dubbel
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 124 Ik wilde kapitein zijn van mijn leven.
Net toen ik het niet meer zag zitten.
Liet ik de hoop varen.…
Eerder dan juist nu
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 152 De tijd, in volle vaart
geeft geen teken
noch Hand, noch het Oog van
God
laten iets los over de tijdsgeest
Als nachtegalen zingen
zij hoogste noten
Eerder dan juist nu
vonden woorden elkaar
Op papier, op
schermen, in boeken en bundels
Bovendien in veel Cultuurcafés
(Daarnaast steeds meer vanaf de
planken)
Allemaal tekens van lief…
Laten we de oude....
gedicht
4.0 met 2 stemmen 2.312 Laten we de oude
brieven verbranden, al die mooi
verregende zongebleekte woorden en regels
in vlammen zien opgaan maar schaamteloos
hun inhoud behouden. We hebben
geluk gehad, o wat hebben we -
Laten we
straks andere steden verkennen, door nieuwe
straten met muzikanten en slapers op banken
slenteren, wennen aan weggaan…
huis
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 86 nu staat hij bij het huis dat
prijsgegeven werd aan wind
striemende regenvlagen
en een op hol geslagen zon
niets anders dan de
drukkende stilte
het snerpen van cicaden
de trage vleugelslag van een roofvogel
het verweerde tafelblad
een atlas met kringen
krabbels en datums van
de voltooide verleden tijd
in deze uithoek van
het menselijk…
Werelddromen
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 235 Soms passeer je in schaduw van zomerdromen
andere passanten met een dromerig geweten
niet teleurgesteld in illusie of werkelijkheid
je verzint een ratio in mystiek en pure natuur
met empathie voor ’t leven en geestelijke rijkdom
maar nu tijd zo lang blijft duren
herken je jouw vijanden aan de dromerige snik
die jouw vrienden niet herkennen…
VOORUITZICHT
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 161 Later als ik 50 ben
Dan gaat het echt gebeuren
Doe ik waar ik zin in heb
Ben ik klaar met zeuren
Geef ik niets meer
Om wat hoort
Niets meer
Om wat moet
Ga ik voor wat lekker voelt
Omdat dat wonderen doet
Later als ik 50 word
Het nieuwe 40 voor mij
Leef ik in een ander ritme
Voel ik mij meer blij
Ben ik het eens
Die het waardeert
En overal…
Geheim
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 139 Hij fluistert naar de sterren
voor zover zijn stem kan reiken
slechts de nacht die naar hem lacht
het gevoel wil maar niet wijken
hij zit in zijn stoel zonder een doel
niet echt op zoek, in zijn handen een boek
hij leest voorbij de horizon
het verhaal dat in een droom begon.…
Schemeren
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 116 Hoe kan ik schemeren
met een liefde die zo intens is
dat taboes worden doorbroken
generalisaties worden voorkomen
met een natuur die zo geliefd is
dat minderheden worden geaccepteerd
hoe kan ik levensgroot mezelf zijn
met deze liefde die intensief is
in de mystieke lust van het avondwoud
door jou die in mijn dromen waakt
voor de demonen…
wat zegt u
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 167 dat het mooi weer is
ja, dan hoor ik het goed
met regen is het mis
had ik u ook niet gegroet
of enkel gewuifd
knikken kan ook
doch wegkijken is niet mijn stijl
verstoppen achter mijn sigarenrook
zou niet lukken
de wind waait het weg
o ja, ik zou nog kunnen bukken
veters aantrekken zogenaamd
maar dan loert spit om de hoek
dat heb ik…
Oevergeluid
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 122 Laat zich nu de echo horen
van een dwaalkreet aan de horizon
van schaduw en van dauwdrop
in een droom die ooit begon
is het jouw stem die klinkt
als een wandkleed over zee
het klankbeeld van prelude
het dansen van de schimmen
gezapigheid van vee
hoor ik ze nu echt
die emotieloze stemmen
in de dwaalzee om te zwemmen
is het dat oevergeluid…
Een stap per voet
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 145 Waar ik zwerf langs keien gelegen in afstand
houdt mijn gestalte voorsprong op de duistere silhouet
die telkens een ademzucht aan mijn hakken kleeft
hij reikt zijn wonderen voor me uit, doch mijn ogen
zijn winters en mijn slaap streelt de nacht
Soms trekt mijn mond vreemde banen en een
diep gebrom zinkt dan weg in de asfalt van mijn zolen
ergens…
wandeling
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 108 vandaag verjaag ik
stormen en spoken
met vertraagde pas
wandel ik buiten
de lijnen
ramen en deuren
open ik tussen
de regels door
het weidse vrije
uitzicht verwaait
de droefenis
vandaag schilder ik
een schitterende
wandeling die
leven heet…
Op 't vroege uur in Mokum
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 165 ik zie voor mij uit
over de oude gracht
waar aan beide zijden
rijkdom wordt herdacht
het is een verstard beeld
op dit te vroege uur
een enkele rimpel in 't water
laat mijn ogen iets bewegen;
het voorkomt leeg getuur
boten, ijzeren huizen
achter elkaar, groot in getal
liggen aan een verhoogde kade
daar woont men in het dal
verstild…
de waarheid
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 142 Soms....
Sluit je om wat voor reden ook,
Je ogen voor de waarheid,
Denkt een nieuwe te vinden,
Gebruikt woorden als nooit en altijd,
En gelooft dat je alles daarmee oplost,
Tot de eerlijkheid de waarheid wakker maakt,
en je net zolang gaat achtervolgen,
Dat je het vluchten voor de waarheid moe wordt,
De eerlijkheid je inhaalt,
En je weer beseft…
Thanatos
netgedicht
1.0 met 3 stemmen 113 Ik groet U, levenslange vriend en metgezel
Bij voor- en tegenspoed stond U aan mijn zijde
Nooit zeiden wij elkaar vaarwel
Geluk noch ongeluk heeft ons ooit kunnen scheiden
Sinds jaar en dag leven wij in symbiose
In gedachten waren wij steeds een
In goede tijden en in boze
Dit aardse leven smeedde ons aaneen
Uw komst is slechts een vreedzaam…