Alle inzendingen over jaargetijden

Het herfst weer wind blaast zich een weg met regen als trawant Blad bloost aan ouder takken het bos vergroent,vergeelt Zijn wij niet verdeeld over het najaar tijd van oogst? tijd van dood? Paddestoelen kleuren vlammend rood ondergrondse raadselen aan bosrand,waterkant.…

Ik hoorde verborgen stemmen in de toppen, orgelpijpen in een storm, bewogen door het ritmisch gorgelen van het riet, gedirigeerd door wind en wat men alleen maar horen kan maar nimmer ziet, laat zich niet foppen door het steunen van onvermoeibare instrumenten in het ven en griend, wat voor alle buitenlieden als concert - zaal…

de wind neemt m'n gedachtes mee ik ga er achter aan alsof ik op bladeren jaag die rollen over de grond van deze lange straat. (waar zijn m'n gedachtes nu? o ja, door de wind meegenomen. honderd keer herhaal ik dit in m'n verwarde hoofd. op deze kille ochtend deze onrustige ochtend). een hond blaft in de verte, angs- tig verward…

'alles is verleden tijd sprak de dichter' in de schaduw van oktober ben ik het die amechtig tracht mee te liften op de rug van een seizoen van verval met de snelheid van vallende eikels gaat het snel bergafwaarts…

Oktober met uw donkerblauwe dagen, Uw koesterende warmte en koelend licht. ’t Hart kan uw heerlijkheid haast niet dragen. Gij zijt té schoon voor ons verweend gezicht. O, tranen kunnen onze ziel niet zuivren, Zij maken ons ellendig en zo zwak, Dat wij voor uw milde weelde huivren, Als uw wit licht in stille kleuren brak. Gij hangt de weke…

De straten liggen vol met bladeren in bruin en geel, oranjerood en dagen worden langzaam korter nog steeds draag ik de zomer in m'n schoot Ik omarm het steeds met beide armen maar 't ontglipt me meer en meer nog even en 't is helemaal verdwenen deze zomer komt nooit weer Maar van de herfst zal ik ook houden al doe ik dat op mijn manier…

milde herfstzon schijnt alom warmt mijn kale kruin in goud omrande dagen laat de bladeren trager naar de aarde keren, langer aan mijn takken kleven vogels vliegen rond mijn stam al zwierend in verzonken avondlicht waar 't land stilaan vervaagt in paars gesluierde nevels…

Alles cool waarom niet? Het is herfst wat wil je dan?…

Een rustige septemberavond De avond valt vroeg De nacht is lang De laatste zuchtjes van De hete zomeravonden Lichte bries over je huid Licht rillend, gehuld in zomerkleding De laatste witbiertjes Een ultieme groet aan De geslaagde zomer Die heerlijke avond Verwacht men de winter Maar toch eigenlijk ook niet…

Langzaam trekt de zomer haar groene kleed weer uit en verwelkomen we de herfst die zal schitteren als een prachtige bruid gehuld in goudglanzend rood en okergeel getint brengt ze ons in vervoering met haar kleurenpracht tot ze haar kleed voorgoed laat vallen dat verwaait in de wind en ze de aarde bedekt met een zacht bladerentapijt dan…

berijpte ochtendbries knispert laatste blaadjes herfst dwarrelt weg winter claimt ijzig de tijd tot krokusbloempjes je kleuren…

hij heeft zich neergevlijd voor mijn deur bode van weekblaadjes en vogelvoer lamplicht verzilvert het trage spoor van een huisdier, op weg naar morgen aan ragfijne draadjes hangt het leven van een kantklossende koorddanseres en wind die in vlagen zijn plagen stoot veegt onverdroten mijn straatje schoon gehuld in getijdenjas van jaren…

Ach, waarheen wenkt mij de oosterse zomerwind met zijn droge zandkorrels en zijn scherpe kleine takken. Mijn hart, het heeft al veel eerder bemind het weet als ik vlucht kan de wind mij niet pakken. Met hete adem dringt hij aan en zucht en blaast, droogt het vochtige grasland, drumt en raast. Ach, waarheen wenk jij mij, jij scherpe zomerwind…

Nu de herfst begint vandaag en de bladeren vallen, niet enkel in de natuur maar ook in ons aanvoelen, ons verlangen naar vrede en rust, nu komen ook de najaarsstormen in heftigheid aangewaaid. Wat kan er toch in mensenharten omgaan aan wanhoop, vrees en onrust; hoe kan de lucht betrekken en ineens is weg het licht, het tintelende, stralende…

Herfst is de kleur van de oude dagen bloedrood de bladeren..goud de rand. De oude boom ..hij telt zijn vruchten grijs zijn wijsheid, diepgroen het rijpe band. Brons nog onvoltooid in patinageurige gaarden voorbij het pastel, goudgeel de voorbije jaren. Machtig het zwijgen..eeuwenoud schilderspalet nazomers sterven, herfstbladeren dansen…

De weergoden zijn ons gunstig gezind nog even zindert de zomer na met blauwe hemel en zacht fluisterende wind en je zonnestralen die de aarde hebben gekust zinderende nazomer blijf nog even voordat je bent uitgeblust…

het jaargetijde bloost waar de vurige zon de einder kust de zilte golven doorklieven als een meditatie ontspanning waar adem lucht geeft in “klare taal” spreekt de zee geschiedenis óngepenseeld in een stijl dit doet mij denken aan dat jij jij bent je doet wat je moet doen in ieder seizoen……

ik zit in de auto het is koud buiten hier zit ik heerlijk met jas om me heen geklemd, een zigzag van fietsen auto's brommers onder grijze wolken de ruitenwissers gaan piepend heen en weer ik hoop dat je ach, ik hoef het niet te zeggen, ik kom zo naar je toe, ik zet me vast in de stoel en geef gas en denk aan jou…

loop mee met de storm je jas waait weg je staat in je hemd kou dringt in je huid de regen valt op je dak je wordt verkouden je ziet door de regen de bomen niet staan, wat ben je eenzaam. -…

Mijn gedachten nog bij de zomer Mijn gevoel nog bij de zon Mijn hart nog bij de stilte Wat begon met een zacht warm briesje Begon te veranderen in harde koude wind Die mij zenuwachtige rillingen gaf Lichte mooie zomerdagen Veranderden in twijfelachtige weken Want alles stond op scherp De tijden werden anders Maar de verlangens naar de…

Mijn haren in de wind Mijn gevoel als een kind Mijn hart dat hier de weg vindt Wat begon met lege gedachten Begon te veranderen als de natuur Met zijn mooie blaadjes op de grond Drukke zware dagen Veranderden in lichte en zweverige maanden, Want alles ging voor de wind En tijden veranderden snel Maar het mooie gevoel Bleef rond mij…

Ik keek in de gouden heerlijkheid Van een najaarslaan, Het was of ik de goudene deuren wijd Zag openstaan, Het werd mij, toen ik binnen ging, Of ik door gouden gewelven liep: Ik aarzelde even, ik ademde diep, Diep van verwondering. Ik voelde mij eerst als een kindje, dat stout Doet wat verboden is; Ik sprak: 'Zijn voor mij die gewelven gebouwd…

De dagen van de zomer zijn getogen De jeugdpracht van de blâren vergaan, Hun gouden tover is nog troost voor de ogen Maar weldra zullen naakt de bomen staan. Hoe is op deze dag mijn hart bewogen, Dat mart in ’t bos en wil er niet vandaan, Het weet de pracht dier zuilengang en bogen En uchtendlucht aan ’t einde van de laan. Nog is de droom…

Ik doe vanmorgen vroeg de lente open en pak mijn jas, maar zij gebaart van nee, ze zoekt wat gras en gaat daar rustig liggen, kijkt om zich heen en ik kijk met haar mee. Een meesje bungelt met één pootje aan een ijle berkentwijg. De lente zucht beroert de roze verenbuik en fluistert zacht: voel jij het al, ik zit weer in de lucht.…

De bladeren vallen,de herfst is ingetreden op de ramen tikken dikke droppen, in de brieven met vergeelde enveloppen herlees je in het kort,weer je verleden. Bij de verwarming, verlies ik mij in dromen over de vele jaren die al zijn vervlogen en toch in enkele minuten allen samenkomen. Dan hoor ik een deur,die lichtjes wordt bewogen en zachte…

De herfst heeft zijn intrede gedaan trotse bomen buigen krom door de wind iedereen heeft zijn jas weer aan, hier en daar vallen al blaadjes. Regenbuien komen af en aan de wind vrij spel door de straten de zon piept af en toe tussen de wolken door maar ja, daar is het nu toch herfst voor…

zodra ik één stap buiten zet laat hij zich rap bemerken hij woelt mijn haren stevig om en kust hartstochtelijk mijn wangen blaast nevels weg en spinnenwebben gooit open mijn verlangen alsof hij mij te wachten stond mijn vriend de wind soms wil hij naar mij luisteren mij zwoel en zacht befluisteren de warmte even tastbaar maken als gevoelens…

Populieren zon zat zou je wel zeggen als je zo hun blaren zwerven ziet…

De zomer en de late rozen zijn zacht ontblaadrend uitgebloeid; het bloedend vuur, het hete blozen tot oud oktobergoud vergloeid. de groene vlammen van de bomen - bestorven bruin en wingerdrood - zijn van hun donkre drift benomen o dag, o droom van blauw en goud! het licht hangt in de honingraten der vensters als een vochtig vlies…

We genieten nog even van de laatste stuiptrekkingen van de zomer die bijna ten einde is de dagen al wat korter de nachten fris voorbije vakanties lege stranden verlaten terrassen welkom herfst nog even en ga je ons weer verrassen met je wonderschone kleurentooi die zal schitteren en glanzen als een pas geverfd schilderij zo mooi en de…