3119 resultaten.
Op de fiets
gedicht
3.0 met 42 stemmen 12.817 Een nuchter fietser op de gracht: wat valt
dat is een herfstblad - licht stijgt op.
Nóg is er geen gevoel van kortste dag.
Maar keert het licht, dan keert de fietser ook
de stad de rug toe, kiest rivier voor gracht,
sneeuw op de buitenweg voor stadse prak.
Wat voedt nog zijn herinnering: de damp
die geurt bij 't uitdoen van een regenpak?…
Het huizeke
poëzie
3.0 met 9 stemmen 1.264 Ik weet er op een Hollands plein
een aardig huiske klein en rein,
van rode tichelsteentjes gebouwd
en vast wel een paar eeuwen oud.
Puntgeveltje, met trapkens vier, vijf, zes,
met houten luifel en hoog bordes,
half verscholen in loverpracht,
spiegelt het zich in de stille gracht ;
en als er een zonnestraal over zinkt,
al wat er aan is schittert…
[ Alles is eeuwig ]
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 53 Alles is eeuwig,
behalve de tijd, die volgt --
vanzelf op zichzelf.…
Avondlicht
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 194 De nacht verstrijkt naar morgen
terwijl herinneringen voortduren
komt de avondrust als geroepen
aan de temperatuur van ons geluk
zien wij de warmte van het licht
met nog meer verbeelding omgeven,
de jaren verlichten die voorbij zijn
aan de dagen die speciaal
met zorg aangekleed waren
het merendeel geborgen
zij helpen ons te onthouden…
Het huis mijns vaders
poëzie
3.0 met 33 stemmen 4.302 Het huis mijns vaders waar de dagen trager waren,
was stil, daar 't in de schaduwing der tuinen lag
en in de stilte van de rust-gewelfde blaêren.
- Ik was een kind, en mat het leven aan de lach
van mijne moeder, die niet blij was, en aan 't waren
der schemeringen om de bomen, en der jaren
om 't vredig leven van de roereloze dag.
En 'k…
Het mag niet gebeuren
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 65 Als het tijd is
dat mijn klok, mijn pendule
(nog van de schoorsteen van mijn oma),
opgewonden moet worden,
als het daarvoor tijd is geworden,
raak ik gespannen. Vrees kruipt
in mij omhoog. Het mag niet gebeuren,
dat – voordat mijn hand de sleutel heeft benut-
de veren slap zijn geraakt, er stilte valt, er zonder
zacht getik levenloosheid is…
Dagen...
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 107 Ik woon hier in mijn hoekje
op het pleintje, stil en vrij.
Met de blauwe regen, bloeiend in Mei.
Ik voel de kou van winter,
grauw en grijs de dagen.
Zoek wat warmte en welbehagen.
Een merel zit doodstil te kijken.
Hij kent me wel misschien.
Alle dagen is hij hier, fijn om hem te zien.
Want als de mezen komen,
vertrekt hij weer, meteen…
Cirkels
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 188 sluit me in
sluit me op
sluit me af
help me
help me vluchtig
maar niet te vaak
ik hou
van wat ooit was
niets zal verdwijnen
cirkels zijn leuker
dan rechte lijnen
ze kriebelen
in de bochtjes
als een klein geluk
dat blijven wil…
Het kind dat wij waren
poëzie
3.0 met 104 stemmen 14.521 Wij leven 't heerlijkst in ons vérst verleden:
de rand van het domein van ons geheugen,
de leugen van de kindertijd, de leugen
van wat wij zouden doen en nimmer deden.
Tijd van tinnen soldaatjes en gebeden,
van moeder's nachtzoen en parfums in vleugen,
zuiverste bron van weemoed en verheugen,
verwondering en teerste vriendlijkheden…
twee zusjes
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 159 zoals twee zusjes
de één wat ouder
dan de ander
elkaar vertrouwen en
nog zonder zorgen
kunnen genieten behoudens
al te veel besef...
zo zal het nooit
meer zijn helaas
langzaam dreef
de tijd een wig
tussen onafscheidelijk
en houdbaarheid…
redevenir petit...
hartenkreet
4.0 met 17 stemmen 228 het is de herinnering
aan de duinen
het warme zand
en ' t vleugje
geluk van weleer
Klein Zwitserland
achter het grote gebouw
van de KLM...
daar vonden wij
stadskinderen van
de jaren vijftig
ontspanning
schaduw
van dennen
en luwte van
de duindoorn…
WATERSPEL IN HUIS
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 29 Het grote Romeinse rijk
voert vol woedende trots
zijn vele oorlogen
om met weids vertoon
te zegevieren
waarbij verwonnen vijanden
als slaven worden rondgeleid
de wereldveroveraars
maken ontdekkingsreizen
onderwerpen volken
vreedzaam of bloedig
aan hun wil en wetten
terwijl eeuwen voortrazen
heeft de woning van
Romes welgestelde burger…
De trage tijd
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 23 In bed, in het donker
onder de dijk hoor ik
de brom van de rivier-
schepen zwaarbeladen
buigen door de bocht
van de trage tijd
waar wij ons nooit wagen, wetend
wat er gebeurd is met die jongen
die niemand meer kent
waar wij 's zomers zwemmen
een paar slagen heen
en weer in de baai
uitkijkposten bouwen
en ons vervelen
bij het kruipen…
stilgevallen tijd
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 29 slaperig schuif ik mijn horloge
-een analoog geval-
onder het bed
het zal mijn tijd wel duren
in mijn droom geuren
vastgeroeste stoffige uren
tot Nox verschijnt
godin van de nacht
zwijgzaam giet zij
de wijzers in lood
terwijl ik zweef in
stilgevallen tijd…
De oude man
poëzie
3.0 met 17 stemmen 3.804 Een oud man in de straat
zijn klein verhaal aan de oude vrouw
het is niets het klinkt als een ijl treurspel
zijn stem is wit
zij gelijkt een mes dat zo lang werd aangewet
tot het staal dun werd
Gelijk een voorwerp buiten hem hangt deze stem
boven de lange zwarte jas
De oude magere man in zijn zwarte jas
gelijkt een zwarte plant
Ziet gij dit…
Waar
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 46 Er waande wat door stegen
In regen
Op kinderkopjes glimmend
In de nacht
Alles word lichter naarmate
De lantaarn nog schijnt
Alles is anders
Maar toch rijd
De tijd tikt takt met gemak
De jaren weg…
Wat ze denken
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 59 een vogel brak uit zijn lijst
plots was het uitzicht helder
geen wolk sprak hem aan
geen deur geen raam
in het grote gebergte
er was nooit één verhaal
wel een eeuwig verlangen
naar schitterende zinnen
dansend op wankele schouders
het ontginnen van de mijn
de omweg naar de waarheid
met vingertoppen betast
uit vitale wanhoop…
De dag...
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 93 De dag… vandaag.
Gisteren is voorbijgegaan,
de zoveelste dag in mijn bestaan.
Weet ik nog wat ik heb gedaan?
Niet alles meer,
vergeet soms weer.
En dat is goed.
Stel dat ik alles zou onthouden...
Ik zou geen ruimte overhouden.
Toch heb ik dingen opgeslagen.
Gevoelens over iets wat me nog spijt,
ik wil ze ook niet kwijt.
Ik leer…
Laten we wachten
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 75 Laten we wachten
op de dag van morgen,
op hetzelfde licht als vandaag
en op de onbewogen stenen
in de straat
Laten we wachten op de vogel
die gisteren overvloog,
op tijdloze wolken
in een heldere blauwe lucht
en op de bomen
van eeuwen geleden
Ik zal wachten
op het ogenblik
in jouw ogen
dat nooit voorbij zal gaan…
II Solo
gedicht
2.0 met 26 stemmen 11.093 Vanochtend laat
sliep hij nog, gaf niet thuis
in de zoetheid van de dag.
Daarna een onrustig beeld
van handelingen:
trui aantrekken, douchen,
ontbijten bij Baboeschka.
Waarna hij, bij wijze van proef,
zijn gitaar twee uur lang
niet aanraakte;
alsof het hem moeite kostte
een of ander akkoord te vinden
vandaag,
vandaag zijn vingers…
De dood van een jaar
poëzie
4.0 met 8 stemmen 2.039 Jaar, wat zijt ge een vreemd oud-jaar:
Heet dát gaan sterven?
Met bruine kransen in uw haar,
Als een jong man, voor een feestmaal klaar,
Zorg'loos, zie ik u zwerven...
O vreemd oud -jaar!
Hoé gaat gij dood, oud-jaar?
Zult gij gaan zitten op een hoop
Blaren, wel bruin, maar warm van zon,
Midden in het licht en in een doop
Van stralen…
De Tijd
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 124 is Aanwezig, Agendeert, Annuleert, Anticipeert, Hij woont in ons Bewustzijn, Begrenst, Berooft, Hij is een Beul, een Concept, Circulair, Hij Confisqueert, Draait Door en Doodt, oh de Tijd, Hij Erodeert, Etaleert, Evalueert, Faciliteert, Finaliseert, Hij Groeit en Gloeit, Hij is de Hoogste, Hij Heeft geen, Holt, Hapert, Imponeert, Intimideert, hij is…
Stilstaan
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 70 Ze draaien gestaag
in eindeloze kringen
herinnerend aan
de onontkoombare
omloop van ons bestaan
de eerste wijst snel
op iedere tel
de tweede traag
op de diepere laag
de derde draait daar
dwingend tussenin
ze gaan elkaar
voortdurend voorbij
niets kan het verduren
of gaat er tegenin
zo rijgen seconden
tot minuten…
Herinneringen Ophalen
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 101 samen herinneringen bij elkaar
schrapen en ophalen
hoe zat dat toen eigenlijk
waar zijn die lui gebleven
over hem en haar gingen vele
wilde en trieste verhalen
hij is zoveel ouder en de losse eindjes
van mijn verleden weet hij
tot het complete verhaal te smeden
heel nauwgezet en fijntjes
heeft hij mijn flarden aan weten
voor mij tot iets…
levertraan
hartenkreet
4.0 met 8 stemmen 159 (een eetlepel per dag)
voor menig kind
was die grote
fles levertraan
destijds een gruwel
tegenstribbelen
hielp niet echt
wanneer je de mond
stijf gesloten hield
kneep men je neus dicht
en dan ging je mond
vanzelf wel open
trauma's werden pas
jaren later uitgevonden…
Ochtend
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 57 Ik laat mijn scherm spreken
De koffie dampt uit - de straten gaan aan
Het raam is tergend ver als ik het aanblik
Veel verder dan mijn scherm is
Pas als ik buiten stap komt het misschien iets dichterbij
Zwart is mijn koffie en diep
Ik heb te veel gezet en zie het dampen
Witte wervelingen maken snel vervlieg en -stervend schuim
Terwijl…
Blond kindje speelt piano
poëzie
4.0 met 30 stemmen 1.807 Blond kindje speelt piano. Plechtig staan,
Als was 't een kerk, twee kaarsen. 'T is, als ragt
'T verleden blauw nevelend op, en tracht
Naar lichte kring van 't Nu terug te gaan.
Als kwam 't van ver, hoor 'k de oude stukjes aan,
Waar zalig Mozart's kindervroomheid lacht,
En uit berijpte grasjes, rits'lend zacht,
Zilv'ren getinkel glipt…
Het verdorde blaadje
poëzie
3.0 met 7 stemmen 990 Blaadje, door de noordse vlagen
Van de stengel afgeslagen,
Werwaards gaat gij?
" 'k Weet het niet!
Wind en Zefier doen mij dwalen
Naar een onbekend verschiet,
Van de bergen naar de dalen,
Van de vlakte naar het riet:
Nu eens in de zonnestralen,
Dan eens waar de regen giet.
'k Mag niet vragen
En niet klagen:
'k Ga waar àlles heen moet…
dekens
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 95 op sommige dagen
waait de wind door je haar
woont de nacht in je hoofd
vaak eigenlijk je leven lang
wacht je op de gunstige tijd
verstrijkt de tijd
‘s nachts bevriest het meer
verdampt de tijd je adem is
wit zoals de stilte
vandaag beweeg je niet
alles verandert in ijs
je bent bang…
De etruskische weduwe
gedicht
2.0 met 14 stemmen 9.593 Je sterft gewoon, sprak ze
uit de binnentuin kwam ze op stamelende voeten
en die nacht was het niet de wind in de oleanders.
Later leunde ze tegen een zuil
in de villa arriveerde de herfst als eenzame bijslaap
en iemand anders zou de jurk op het gras leggen.
Geen woord van de keizer
dan de gescheurde beloftes, het te hete waterbad
en zijn…