Alle inzendingen over Alleen zijn - gemis

Maak je geen zorgen na vandaag mijn vleugels doen het prima moet nog wel wennen aan de wind de temperatuur in de hogere lagen Hoef alleen het gemis maar los te laten kleurenfoto met pluisjes van de pisseblom de smaak van gele bloemblaadjes zoetbitter het eten van salade op een wit balkon Adem me maar weg als je kunt het zaad is…

Maak je geen zorgen na vandaag mijn vleugels doen het prima moet nog wel wennen aan de wind de temperatuur in de hogere lagen Hoef alleen het gemis maar los te laten kleurenfoto met pluisjes van de pisseblom de smaak van gele bloemblaadjes zoetbitter het eten van salade op een wit balkon Adem me maar weg als je kunt het zaad is welgevormd…

het gemis Maar vooral ook Wat je onaangeraakt Achterliet dat ons Raakt diep in het Hart waarin jij Voor altijd leven zal…

het gemis moet voelen…

Het is alsof ik je geuren ruik Het is alsof ik je stem hoor lachen Het is alsof ik je lichaam voor me zie Maar dan doe ik mijn ogen open Ik luister naar de stilte Ik adem de koude lucht En voel me leeg Ik ben niet Ik kan niet zonder jou…

Wanneer ik op de grens van slaap en waken over het lege kussen strijk zie ik enkel een streepje maanlicht alsof zij haar gordijn doet openschuiven en miljoenen sterren strooit zo valt het allerlaatste licht nog binnen handbereik dan plooit mijn mond een glimlach sluit mijn ogen in gedachten zie ik je wuiven kust me goede nacht in dit…

Dwaalde vanmorgen nog Zorgeloos door de Herinneringen van m'n Jeugd - en zie ons Samen met vader achter Het paard naar het Land toegaan - jij ment Het paard - ik draag de Koffie en het brood Voor deze dag - Dit is de gedachte die Bij me opkomt nu ik je Gisteren voorgoed naar De hemel heb laten gaan…

Een lijntje had ik met de hemel, om zo te praten met jou, ik kon je toch geheel niet missen, vandaar dat ik bellen zou. Een lijntje had ik met de hemel en zo af en toe belde ik je en al nam je dan niet op, ik wist dat je me hoorde. Hele gesprekken voerde ik, antwoord kreeg ik niet, vanzelf, want dat lijntje met de hemel, was…

Je bent voor je gevoel alleen op de wereld, Niet begrepen door anderen Verlangen.. Naar hem, om bij hem te zijn, Niet begrepen door anderen Gemis.. Je bent alleen met het gemis van hem, Niet begrepen door anderen Vragen.. Je vraagt je duizend keer per dag af; WAAROM? Niet begrepen door anderen…

ik wil alleen nog maar huilen tot alle rivieren, waarin mijn tranen stromen, zijn opgedroogd en ik het zout proef van de pijn van het gemis en alleen zijn van de breuk in mijn hart…

ik bewonder de stilte alleen daar voel ik me thuis er is geen enkel geruis alleen maar een zoeken zonder vinden ik bewonder de schaduw in een dal van liefde alleen daar in een wereld van gemis er is een zuchtend gefluister voortdurend in mijn hoofd alleen daar vluchtend van een geloof…

In mijn droom liep ik in een wildernis. Het was er modderig en kil. Stenen bedekt met mos, ze lagen er roerloos en stil. Er was een werkman met een spa. Ik sprak hem aan: “Er is hier een pad, vroeger wandelde ik daar met mijn man.” Hij zei: “ik weet het niet, ik denk niet dat het kan.” Er was een heuveltje, Ik klom er moeizaam tegen op…

een gevoel van leegte een gevoel van gemis het is niet grijpbaar er is niets mis een beetje onzeker een beetje verdriet het is even anders niemand die het ziet een gevoel van leegte afscheid nemen van een gevoel van gemis dus toch houden van een beetje onzeker straks weer voorbij niet meer alleen nee dan is het, wij…

Ik streel alleen jouw foto en mis je, telkens weer.…

een begin zonder eind zoeken naar elkaar samen zijn voelen alleen het verdriet de spanning de pijn zonder zijn zijn gemis omdat in het begin met het einde begonnen is…

zoekend naar de resten van de dag tot bot ontleedt hij de weg van voorhoofd naar achterhoofd en terug snuift achter de ogen overblijfsels van beelden en voor de nacht onderdak vindt tussen de kiezen waar ik je naam maal, je woorden en smaak van je lichaam als kinderlijke angst in het donker een zwerfgedachte even duivels als heilig ik ben alleen…

Je betreedt thuis, de stille trappen Waar slechts je schaduw wacht van je eigen gemaakte stappen Niemand met je in de nacht Een lege stoel met lege kleren Geen ander spoor dan dat van jouw Het alleen zijn al die keren worgt jou als met onbreekbaar touw…

Ik mis je omdat je me niet wilt begrijpen ik vergis me als ik zeg het moet nog rijpen ik had liever niet dat het begon ik vergeet je maar ook vergeten is begrijpen ik weet alleen niet hoe.…

Misschien duurt het een hele tijd voor je me terug kan zien zoals ik ben van heel dichtbij en niet alleen als valstrik. Tussen onze handen kan nog altijd wat niet meer/nog niet is de kracht aannemen van het heden.…

ik wil je niet missen waar de zee het strand verlaat de duinen mij het zicht ontnemen in de ontreddering die mij verstaat ik zie jou nog in de golven waar de branding mijn lippen hebben gekust en het opspattend schuim de liefde tussen ons verstond toch mis ik jou, ik mis je in de nevel terwijl ik met de hond jouw silhouet ontwaar tussen…

hoe zou het zijn als ik af en toe een uurtje in de hemel jou bezoeken kan hoe zou het zijn als ik af en toe even praten kan met jou elkaar zien en vasthouden hoe zou het zijn als ik af en toe jou vertellen kan hoe het met mij gaat hoe zou het zijn als wij af en toe gewoon zeggen mogen dat we elkaar missen hoe zou het zijn…

als ik een vlinder was vloog ik naar je toe fladderend vrij in het prille zonlicht vreugdevol heel gewoon dichtbij de vlinders weten niet de vogels evenmin waarom zij genieten ongestoord van de mooie lentezon…

Stromen van tranen, van vreugde van blijheid. Soms ontroerend soms droef. Opgedroogd en weggegleden in de stroom van de tijd. Wat is gebleven? Een enkele traan, vergoten in het donker van de nacht. Een vleugje hoop op een weerzien, misschien. Dat is, wat er is. Dat ik je mis...…

Wanneer stilte komt kom jij voorbij Als ik alleen ben ben jij in gedachten bij mij Dan voel ik verdriet Dan voel ik gemis en pijn Dan pas besef ik wat je betekende voor mij…

Gemis van een maatje Gemis van iemand die je kunt vertrouwen Gemis van iemand waar je al je verhalen kwijt kunt Gemis van iemand waar je al je problemen mee kunt bespreken Dat gemis is onbeschrijfbaar Dat gemis heet liefde Liefde zonder grenzen voor elkaar Liefde onbegrijpelijk maar onmisbaar…

Dikke tranen, groen blauwe ogen Stoer gedrag ogenschijnlijk onbewogen Het minuscule contact in een neergaande lijn Totdat er niks meer over is………………… Alleen gemis en pijn!…

met brieven vol gemis over waar je nu bent hoe het met je gaat hoe ik gevaren ben zo zonder jou twee handen vol tranen van geluk dat ik je heb gekend over de leegte mijn reis alleen zo zonder jou ik mis je…

zo zou het eigenlijk moeten blijven het gemis voorgoed daargelaten dat alles blijft zoals het is zodat alleen het groot verlangen kan worden uitgewist…

Gladgestreken aarde met alleen een steen en een hart eromheen onuitwisbaar waar in stilte en in rust de zon jouw graf zacht kust waar het lijden niet meer is slechts herinnering en gemis…

Alles gaat door ook mijn leven stort niet in maar het gemis De wond die in mij bloedt om wat had kunnen zijn dat warme bloed dat gemis Jij kende mij zoals ik gekend wil zijn zo dubbel is mijn gemis Jouw schoonheid moeten gaan zien in andere wonderen van mensen in het gemis…