Alle inzendingen over Blauwe reiger

Op het stoppelveld een grote blauwe reiger zo onopvallend…

Een blauwe reiger zorgt met zijn raspende schreeuw voor koude rilling…

In 't ooievaarsnest staat heersend en vergenoegd een blauwe reiger.…

Een blauwe reiger stijgt op van het knuppelpad. O schone traagheid.…

daar heb je die blauwe reiger die altijd weg was voor ik hem door jouw ogen kon zien zelfs toen ik achterom keek was hij weg…

Naast elkaar toeven zilver- en blauwe reiger. Zeldzaam? Algemeen? Beide staan onbewogen, wachten op straks, zelfbewust...…

ik hoor het 's winters van de uilen die hier schuilen en van de blauwe reiger in het riet, nee, wachten tot de lente hoeft echt niet begin vandaag nog met het keren van het tij voor het te laat is: de verandering ben jij! vlecht dan een krans en steek de kaarsen aan en weet dat deze duisternis voorbij zal gaan.…

nog voelbaar, bij elke stap langs de blauwe reiger die geduldig naar het water loert onder de milde zon die glanst op het rimpelloze nat voorbij de vrouw die me vriendelijk groet hier vaak de eenden voert zomaar een moment van simpel genieten van klein geluk op het pad van alledag…

Een grijze reiger water kabbelt aan zijn poot in de avondbries O blauwe reiger langs de oever hoe je statige aanwezigheid in het water toont waar stromende grassen wiegen in zachte bries en rimpelingen glinsteren in de voorjaarszon; ongetemd en vrij volg je de weg van de natuur.…

Ik ben een eenzame reiger en leef aan de waterkant ik vis naar wat ik kan krijgen desnoods eet ik uit uw hand ik ben een blauwe reiger en verschuil me in het riet ik kijk heel diep in het water maar veel blauw zie ik niet laatst had ik per ongeluk een piepkuiken in mijn bek dat werd me niet in dak afgenomen nu vis ik op een andere plek…

goed beschouwd komt dit neer op een stukje contact zoeken her en der een weerbarstige dag tegen de haren in strijken het diep koesteren van hoge verwachtingen een schone stoep in Singapore het aanlengen van wijn als tijdelijk een blauwe reiger op ‘t vuur aap, noot, Mies Bouwman een wens voor elk uur om al wat schuurt maar nooit…

het zolderraam een schilderij vol zacht wiegende bomen om in weg te dromen met bovenin een wolkenbrij die lacht in blauwe luchten om in weg te vluchten het eendenjong in drassig land van gras, kruiden en water oefent zijn gesnater blauwe reiger in “éénpootstand” verrast kikkers en vissen door ook veel te missen het eksternest…

Een blauwe reiger, landend tussen ’t riet, een vis die schoonheid in de diepzee ziet. Maar dit gebazel helpt me vast geen zier daar ik uw vrouw zie als een lekker dier.…

We noemen hem de blauwe reiger Maar aan het water oogt hij grijs In zijn stofjas: een erkend zwijger Zijn roep is niet meer dan gekrijs. Hij houdt zo van die stille waters Hun diepe gronden en wat er leeft Onder het oppervlak, de praters Daarboven negeert hij beleefd.…

Een blauwe reiger spiegelt zich in het zilver van de plas, met lichtgrijze, felle ogen speurt hij langs de oever, en houdt zijn messcherpe dolk gereed voor de fatale stoot. Stille koning van de vijver, je rivalen zijn verjaagd en triomfantelijk trek je kringen door het spiegelende zilver...…

Herinner me oeverloze liefde onstuimige lijven aan de kust schaduwen van treurwilgen blauwe reigers loerend naar lust midden in de vakantiezomer de zwanennacht onze nachtelijke oertooi zelfgemaakte liefdeswapens van eenvoud verstrooide ratio in regenjassen toen de maan achter een wolk dreef zoals dromen wolken manen doen schuilen nam…

Een blauwe reiger kijkt naar zijn spiegelbeeld en ziet dat hij grijs is. Eendagsvlieg wankel op zijn pootjes hij had zijn dag niet. Paarden uit verschillende stallen grazen hetzelfde gras. Schapen in de uiterwaarden tellen schepen. De schreeuw om hulp werd niet gehoord arm schaap op zijn rug.…

Met vleugels gespreid in de zon gelijk een heer in zijn loden jas, stond roerloos wachtend aan de plas de blauwe reiger toen mijn dag begon. Zijn wijds geopend vleugelpaar vergaart het zonlicht op zijn buik, als ook de bloesems in de vlierstruik zich lavend aan het warme voorjaar.…

Of ook: de haas die sneeuwblind wegschiet -donkere beweging op heldere rust- twee blauwe reigers verbazend traag opvliegend uit het berijmde oeverriet een rillend konijn met zieke ogen in het afgeknaagde onderhout schokkender dood -want met nog slechts een zucht een lichte trilling van leven- dan het stijfbevroren eendenkreng even verder…

lichter en krijg koorts , reiskoorts zachtjes begin ik te wiebelen, klim stilaan hoger en hoger tot mijn tenen de takken van de bomen raken zo groet ik ze , en ze zwaaien vrolijk ritseltakkerig terug dan verdwijnt het allemaal heel vlug het huis, de tuin, en mama die zwaait vanuit het keukenraam ik zweef , en knipoog naar een verbaasde blauwe…

Een aalscholver droogt haar kledij terwijl een blauwe reiger een voorn uit het water vist, onbevreesd reizen onze realistische waarnemingen mee in een non -dualistisch blijspel waar twee zielen zich één voelen in een magisch spektakel van “ rust “.…

De blauwe reiger rust in het verstild water zijn spiegelbeeld drijft In het water, half verborgen, staat hij op één poot, een stilte die het water zacht omhelst. Zijn hals reikt naar de lucht, alsof hij de wereld vasthoudt, en mijn hart volgt elke trilling, een echo van tijdloosheid.…

Hoe de vogels van allerlei pluimage met hun gestrekte vleugels de oevers oversteken, een blauwe reiger aan de rand van het water gekleefd waar haar afdruk dompelt in een wondere wereld een heldere spiegel beluisterd met lieflijke gezangen en aantrekkelijke gezichten.…

De vogel zweeft, blauw-helder zacht zonlicht, het stille decor. Het is de reiger, blauw-grijs, die krijst.…

Statig en arrogant langs menig wallenkant, trots verheven, op hoge poten, onbewogen, blauw en grijs als lucht, zal zij neergebogen geduldig maaltjes spiesen, dat is de trant.…

Een late reiger is opgestegen uit zijn nest in een els aan de vaart en daalt nu met diepe vleugelslagen zijn vlucht is de vangst immers waard. Majesteitelijk maar zonder veel luister zet hij zich naast een visser in het riet zo wachten ze samen op het duister een merel zingt zijn avondlied..…

Aan de zoom van het water treurig riet schiet een sirene door het terracotta van blauw als vluchtig verdriet. Een reiger rijgt haar dromen van fonkelend goud, donzen druppels dansen op spiegelende oppervlakken. Een maandag ontdekte zinnen, beminnen een middag in mij.…

In het schoonste blauw te zweven als een reiger trots barre koude eigenlijk niet zo groot een sperwer op een paal maar wat een aandacht het is daar weer het borstje rood maar nee hoor het is ieder jaar een ander wat is hij zwart die merel in mijn tuin die snavel oranjegeel hij vlecht al plannen…

De reiger wijkt weg met een trage vleugelslag – de zon gaat onder.…

een reiger zo droom ik de dagen door een reiger grijs van rug en wit van buik wachtend op een rimpeling…