Alle inzendingen over De crash

Een crash heb ik Nooit meegemaakt En toch ervaar ik Voortdurend die scheur In mijn schedel Waar het leven in En uit gaat, dag in Dag uit, zonder het Zelf te kunnen sturen - Nu ik erover nadenk Moet het toch mijn Leven zijn dat die Scheur in mijn schedel Heeft veroorzaakt - Crash zonder dat er ook Maar één voertuig aan…

haalde en hij was de enige die de bergen zag opdoemen en hij kon iets doen deed hij echter niet hij zag het, de dodelijke bergen maar ademde heel rustig ik denk aan de hersenen die zich tegen hem keerden dan ben je machteloos een van de vele voortekenen van de overmacht van de hersenen over ons, ze streven naar het perfecte de crash…

Het ademen valt me zwaar, Bergtoppen doemen op Waar aanstonds De ademhaling Stoppen zal, Luttele seconden Voor de crash Schrik ik wakker In mateloze angst En ruik de milde Voorjaarsregen door Dit open raam, Waarvan alleen De binnenkant Nog bevroren is…

Krater van de crash, omgevormd tot een stil ven. Verzacht het de dood?…

een obscuur begin van denken dat ons raakt, een hand in de nek, geeuwend tegen de planken een catastrofe van het moment die al plaatsvond, bruinrot; duizendschoon; besmetting; trefwoord; crash; alleluja; gaslek; vernuft geen haar gekrenkt daat zijn: de violen Je tegenwerping En dan, baby, dan -----------------------------…

(Zie voor deel I, mijn beschouwing 'Echt reizen is een kunst' van 20 december 2014) Echt reizen is een kunst die je moet beheersen maar wat in Gods naam zeg je tegen de tijd die na crash heeft besloten dat niemand naar huis keert? terwijl op ieder iemand wacht die niets meer mag hopen...…

. ----- Na de afwaardering van de VS tot AA+, verwachten de beurzen een zware crash.…

Een wereld verscheurt door de deurbel bezoek die stilte vertrapt, als stof van de reis nog kleeft, jetlag kwelt, gebroken dromen in m'n hoofd crashen. Hoe moet ik dat weten, zoiets stoms als verjaardagen, ik ga iets doen aan die bel niet gehoord, niet geweten, niet gedeerd.…

Met het breken van de doofpot, het crashen van een mobiel valt de communicatie stil. Op linnen schoenen sluipt de sluimering terug in de herinnering. De leden van de literaire kring halen de neus op voor hun dorpeling.…

fantasie verschaalt in de weerspiegeling van de werkelijkheid hoe makkelijk de eenvoud uit zichzelf rolt en ik daar niet van kan leven mijn ruggengraat ligt zowiezo op de achterkant en ook daar hinkel ik achter als op een ladder alsof ik geprogrammeerd ben met een toegevoegd anker verzwaard met een handbreedte en of ik alsnog zou crashen…

Verschillen trekken grenzen en daar zijn woorden voor: baby, kind, man en vrouw rood, bruin, geel, dom en slim zwart, wit, landgenoot, barbaar We weten er alles van er is een reden dat wij onschuldig en anderen daders zijn Daar zijn woorden voor en ook antwoorden: straf, pest crash, bommen en granaten doodslag, jacht, gas en brand…

enige echte houvast het leven is zo eenzaam en zwaar laveloos van drank en verdriet zijn hoofd diepgestoken in zijn `kraag` schuimt hij straten af achter het stuur de lantaarnpaal stond als hinderlaag gebroken door de manier van leven de hals genekt door vriendje fles geen bloemen geen speech bij zijn graf dood gewoon gebleven in zijn crash…

De roffels van de paardenkrachten klinken, ’t is guur vandaag, de banden zijn nog koud, een crash, een bounce, collisie, het gaat fout … Bij Jack juist moet je op het léven drinken, want lefgozer of waaghals, bink, vitaal en durfal dekken half niet hoe hij was, ook bromsnor niet of koning van de kas, maar motorduivel: dat klopt helemaal!…

Slapende mensen op tv Lachende mensen op de radio Dansende mensen op straat Zingende mensen in huis Honden die praten Katten die tapdansen Computers die niet crashen Weekenden die niet voorbijgaan Foto's die niet vervagen Liefdes die niet worden verbroken Haaien die groenten eten Leeuwen die knuffelen Vredelievende mensen in Amerika…

al bezwaar Contra zijn habitatveroveraar De blanke top der duinen wagenaar Die snelheidsduivelpitstopsjacheraar Die duinpanzand- en wolkenzamelaar Die zuurstofarme rookontwikkelaar Die doodsverachtings- bochtenwringelaar De waan der regenbandenwisselaar En straks krijgt Jantje Lammers ook nog staar Maar bij een crash…

ouders, de geliefde in Brabant Jou in Groet, je loop, je gebaren je gezicht, witte haren 'k Had een gedicht, de dag nadat ik je, zo wit, opgebaard had gezien Het ging over de slapende en dromende dijk geschreven in het huisje, waar ik toen sliep achter een slapende of dromende dijk Nergens het origineel meer Juist toen was er een crash…

samen zien wij de toekomst terwijl bloed met tranen langs je gezicht loopt en ik jou in mijn armen houd vlak na de crash je rilde keek me aan had het koud in de nashock en ik praatte zacht om jou bij de les te houden in geruststellen jou niet te laten wegzakken dat zou nog meer problemen geven ondertussen werd het remspoor van…

Ik stuik waanzinnig in ’t ijle ik ben totaal ontzet ik crash in katoenen zeilen : ’t record lag onder mijn bed !…

Ruim anderhalf jaar voor de fatale crash in the Twin Towers had een select gezelschap uit Vlaander- en Nederland, bestaande uit allerhande poëten van diverse pluimage, zich ontfermd over de dreigende teloorgang van het al dan niet rijmende rederijkersvers, om zich vervolgens unaniem uit te spreken voor het initiatief om jaarlijks gedurende één volle…

Wat, mijn lieve liefste, waren je gevoelens, je laatste gedachten, die ene, allerlaatste seconde, toen je zeker wist dat het vliegtuig ging crashen? Wat waren je gedachten, je gevoelens, mijn lieve liefste, die ene, allerlaatste seconde voordat het oorverdovende lawaai jouw wereld veranderde in een hel?…

komt van hoog van boven zolang hij d'r in blijft geloven tierend op z'n oude bierkruk dat is waar hij nu voor valt dromend van tomaten plukgeluk bevrijd van zorg kommer druk vingers in pijnlijk' knel gebald misschien bij Bruxelles' kermesse: aap slaat man op Boulevard du midi muis giet bier in vrouw in mini hij gaat in bots auto's crashen…

Een indrukwekkend gedicht door mij in de marge geplaatst van Gaza-oorlog en MH17 - crash. Ik lees en herlees en opeens gaat het luchtalarm af. De overheid illustreert dit gedicht. De vertaling uit het Hebreeuws is van Tamir Herzberg. De Engelse vertaling van Chana Bloch wordt door haar zelf voorgelezen, hier: http://bit.ly/1s8dxp3…

Gisteren vloog de zeemeeuw verzilverd door zonnestralen hoog tegen de blauwe lucht Nu ligt zijn geniale verenpak ontvleesd door soortgenoten in de berm langs de weg Donzige veren bewegen springerig in de wind, dansen in de echo van zijn laatste vlucht…

Wanneer je je verplaatst van A naar B Dan wil je ongeschonden arriveren Nu blijkt dat de statistici ons leren: De luchtvaart is een veilig procédé Maar als je een conflict hebt met de tsaar Dan loop je in een vliegtuig wél gevaar…

het gekwelde leven onder een duister oppervlak de vliegende paradox tegen wil en dank het stormend stenen hoofd als wankel monument luid kloppende harten gestolde angst in open monden de afgescheurde takken van steile rotswanden alles viel uiteen…

Velden vol van vrucht vliegen vlug voorbij, laatste lach, lege luchten liggen langszij. Hulpeloos halen helden hier hun hel, radeloos rationeel, ruzie, rukken, rel. Kiezen knarsen, klote kist, kelderende kruisiging, beetje bij beetje beseffen, bijna berusting. Wie weet, wie weer wakker wordt ? Nagenoeg niemand nog nuchter, neergestort.…

Rond het middernachtelijk uur Strandden wij op Aiaia, Onwetend van oneindigheid Van jeugdigheid in levensduur Van 't eeuwig Elyzees elixer In Circe's magisch receptuur Zij, godin en kruidenmengster Schalks, bevallig qua postuur Troont mij naar haar rotspaleis: Daar vleien zich tegen een muur Negen van ons schip verbannen Vastgeketend…

De captain sprak: “Dames en heren, ons vliegtuig gaat in nood verkeren; waarschijnlijk storten wij in zee, maar geen paniek: alles valt mee!”…

En nu ben je eindelijk weer thuis, maar jij zal nooit meer de deur open doen de fles blijft onaangeraakt nog in de koelkast staan aan de eettafel geen gezellige gesprekken meer de poes die voorlopig nog eten van de buren krijgt de hond die in het pension wacht op jouw terugkeer het bed dat niet meer door jou beslapen zal worden de kamers in het…

Hoeveel zwarte dagen gaan er nog komen waarin weer zoveel tranen van verdriet zullen stromen…