Alle inzendingen over Duitse deernen

Na de gondelvaart en het Heineken biertje bij het San Marco plein ging ik brug op brug af door een stralend Venetië en bij een afstapje naar het water trof ik twee Duitse deernen, die beiden met mij op de foto gingen alsof ik hun geliefde was. Voor even was ik George Clooney met twee beeldschone actrices in een liefdesscène.…

Deze dag vertel ik jou over haar hand in de mijne en over het zwijgen terwijl we eigenlijk zoveel wilden zeggen ook over het reizen in de tijd en die ene witte bank in het parkje vlakbij het station hopend dat deze laatste trein toch de zo gewenste vertraging zou hebben ik spreek veel over dan en toen omdat gisteren voor haar de zomer…

Deerne, zo gracieus met dopjes in de oren, haar hoofd wiegend op muziek. Zo blijft zij nog even hangen in een chemisch tl-licht.…

Die aerosolen houden van verspreiden Ze vliegen uit uw mond naar elke kant Met kapjes houdt u het niet in de hand Het beste kunt u spreken dus vermijden Ook zingen doet u ´t liefst zonder gehoor Maar niet in ´t Duits meer bij uw mannenkoor…

onze stokoude rododendron bloesemt weer als een jonge deerne besneeuwde twijgen tooien zich met eeuwige lente…

Met onvervalst Twents kom je er een heel eind, al klinkt het echte Duits toch veel meer verfijnd. ------------------------------------------------ Het aantal Nederlandse scholieren en studenten Duits is dramatisch laag.…

Ik ben dol op Duitsland dol op de Duitse Taal dol op de Duitse klassieke componisten dol op Duitse Natuur dol op West-Duits Berlijn dol op Oost-Duits Dresden dol op de Duitse landschappen van de Duitse Wadden-eilanden tot hun Duitse Alpen sla ik op hol? zeg ik het voor de lol? Neen, nein.....…

Voortaan noem ik mijn binnenland 'uiten' en mijn buitenland 'duiten'. Zeg me niet dat ik niet duiden kan! Misschien ben ik in mijn 'uiten' wel iemand die moeite heeft met mijn 'duiten'. Voor de rest vul het maar in. Nederland staat in 'duiten' bekend als het 'uiten' van Europa: klein, grote mond, onbeduidend.…

zo even en niet onbekwaam passeerde een fiets met cyclaam die het meisje versierde op een omafiets langs banen door parken en lindelanen die mede voorjaar vierden het maakte mijn hart ook vrolijk ben voor toeschouwers dan olijk als een deerne mij belicht ik ben een warme zonnestraal een schijnend vreugdevol verhaal en op iedereen…

Goed nieuws voor onze meisjes op de schaatsen: De Duitse vrouw die doorgaans alles wint Verwacht het komend schaatsseizoen een kind En dus lonken oranje ereplaatsen. Maar nog meer Duitse dames zijn te sterk. Dus Duitse mannen: doe meer liefdewerk!…

snuit die heel hard zou kunnen blazen maar het verhaaltje waarin dit gebeurde is zoals niemand echt zal verbazen voor die jonge deerne uit Deurne hiermee nog heel lang niet uit…

Ik bid nog steeds voor hem dat hij toch is gespaard door die rotzakken van het Duitse volk.…

Zij stikt gevangen in het kind maken tralies rede radeloos hij vangt vrijheid en sprint en raakt randt onschuld aan verpakt de daad in geven het deert niet deerns blozen niet meer voor het lozen wordt betaald…

Ik kan het geluk maar niet vinden. Misschien moet ik grijpen naar een andere taal en ligt mijn geluk unter der Linden.…

Als alles ondoorzichtig Geworden is, als alle Lijnen die tot voor kort Nog zichtbaar waren Zijn vervaagd en niets Meer zich aftekent dan Louter teloorgang Is daar op eens die Schitt'rend zwartbruine kop Die je op mijn schoot legt Met ogen die van amber lijken En die zo veel leven uitstralen Dat ook ik opeens het leven weer zie…

Uiteindelijk werd het Duitse Huis in 1992 volledig gerestaureerd; werd het sedertdien door een historisch eerste recht op koop wederom door de Ridderlijke Duitse Orde in de protestantse Balije als hun religieuze erf- goed beheerd.…

Ze werd 85 jaar geleden geboren met twee en een halve maand het bombardement op Rotterdam Duitse bommen brachten veel schade aan de baby, het kind, de volwassene ze was mijn oudste zus, roepnaam Fien Ze had rood haar, een vurig type ze hield van Duitsland en de Duitse taal ze had Minister van Onderwijs kunnen worden Net als de roodharige…

ik vier de vreugde van de druiven het zoete feest langs jouw ranken streel bladeren met vingertoppen terwijl een zomerwind getuigt van zuchtende klanken mijn fluwelen deerne plukt de gerijpte vruchten met kwetsbare élégance laat ze mijn mond raken op mijn lippen dansen…

De lansen scherp gericht Op alles wat mocht lijken Niet te willen wijken Van de deerne in het zicht. Nu, wat jaren later En meer desillusies rijk. Blijven zij bedrogen achter, Onttroonde koningen gelijk.…

Een taart van ijsjes Smeltend in de Duitse zon Was het maar kouder…

labberton pro-duits als de engelse roos - wat zegt een naam duitse literatuur wordt in de strijd geworpen een groot sint jansvuur alliëren en associëren een vuur van stro midden in een brief komt een oorlogsverklaring uit de lucht vallen in de loopgraven weglopen kan niet onder de laars…

Daar wachten ons rood de deernen. Daar raken wij 't leven kwijt.…

Van het gepiepel van burger en ambtenaar Was de burgemeester akelig moe Hij besloot ik ga gezwind naar huis toe Van al die macht en onmacht wordt ik naar Op weg naar huis zag hij voor het roodverlichte raam Een huiveringwekkende mooie volle deerne staan Ze wenkte hem vriendelijk en bleef lokken Tot hij bij haar naar binnen ging op zijen sokken…

[Onderstaand vers is schatplichtig aan ‘Het hart eener deerne’ van Heinz Polzer] Hij was naar Overijssel toe gekomen Dankzij heur fijnbesnaarde lieflijkheid Hij was een eloquente, stadse rakker En zij een welgevormde boerenmeid Hij trof haar aan op zeek’ren vrijdagavond In een hoofdstedelijke disco-bar Maar tussen al die Amsterdamse deernes…

Het wrede lot dat mij bestiert Onkruid dat zo welig tiert Veel gedaan en veel gebierd Met veel gevoel maar zonder doel Menige deerne heb ik versierd Ik was daar nooit goed in maar afdoende gespierd Zoals een duivel zijn feestje graag viert Dit is wat ik bedoel Ik leefde vol passie, maar 't hart bleef koel…

Sylvia Sylvia, open je ogen jij schone deerne jouw lijf zo geknokt toch heeft het je bedrogen Sylvia Sylvia, sta nou op veertig jaren jong in de bloei van je leven gebroken in de knop Sylvia Sylvia, moegestreden omringd door een zee van zonnebloemen en geliefden zachtjes uitgetreden…

ver weg in de staalblauwe lucht zingt een lied een deerne schoon als ochtendnevel danst in vroege sterren, haar vederlichte rokken ruiken kruidig en handen met passie onherkenbaar verkeer raast versnellend onheilspellend een wisse dood tegemoet, maar niemand neemt de tijd om ook maar ergens bij stil te staan…

maar soms ook niets wat heb ik aan mijn fiets hangen, Duitse belangen tot slot, doorgeknipt laat maar lopen…

Duits denken , Duits voelen doe ik toch denkt u echt dat zoiets niet kan?…

Oh schone deerne, krenk mij niet in het oog van de tornado versterft mijn kloeke levenslied tot een angstaanjagend credo waar harten hebben lief gehad zullen najaarsstormen razen en al wat jij in mij aanbad zal tot halve haat verdwazen verstuif niet in de wervelwind die de waarheid wil verdraaien maar blijf het liefste mensenkind dat…