Alle inzendingen over Gele roos

avondwandeling de maan hoog aan de hemel sterk vervuilde lucht de geur van een gele roos kwakende kikkers…

wend je naar mij, gele roos in de zon flonkerend in al je facetten,onsterfelijk teer gouden momenten in het spel der dageraad gele maagd ik verdrink in je glimlach schommel met je hoofd en beweeg je wimpers in de huivering van oogopslag waarin de wind opsteekt en je verwarde haren in mijn gezicht slaat als een bries bloei open gele roos…

Beide handen gaan langzaam naar het opgestoken haar verdrietige blikken proberen het venster te ontwijken wanneer een spiegel een glimlach om de vele herinneringen laat zien speelt een gele roos aan een struik met de eerste druppels ochtenddauw haar handen gevouwen bidt zij in stilte om niet meer vergeten kijkt zuchtend naar het album…

De regen, een grijs kraalgordijn, een poos Zacht tikkelend, laat door zijn lauwe kieren Hun ‘t paradijs nog zien met zijn revieren, Achter de vlammen van de gele roos.…

De regen een grijs kraalgordijn, een poos Zacht tikkelend, laat door zijn lauwe kieren Hun ’t paradijs nog zien met zijn revieren, Achter de vlammen van de gele roos.…

De regen, een grijs kraalgordijn, een poos zacht tikkelend, laat door zijn lauwe kieren hen 't paradijs nog zien met zijn revieren, achter de vlammen van de gele roos.…

De regen, een grijs kraalgordijn, een poos zacht tikkelend, laat door zijn lauwe kieren hen ‘t paradijs nog zien met zijn revieren, achter de vlammen van de gele roos.…

In de wintertuin zie je slechts dorre plantjes, die slap neerhangen; één lange steel staat rechtop, daar bloeit hoog een gele roos. Een hoge kerstboom verspreidt 's avonds zijn schijnsel over boerenland, geeft naar oud-germaanse wens licht aan bezaaide akkers.…

Ik zag zes witte paarden en een op hol geslagen hond ik zag een dichter in een greppel met een gele roos in z'n mond ik zag acht mensen in zeven sloten springen en niemand werd vermist ik zag een schim van een schaduw die het ook niet meer wist Wat heb je gehoord mijn beste vriend?…

een geel blad valt uit het laatste uur september is verdwenen en in een gedicht sterft een roos, onaangeroerd…

(Blijk van waardering. Teken van vriendschap) Zij is een zeer aangename bries die in korte tijd naar een venijnige wervelwind transformeert Net als de lucht maakt zij draaiende bewegingen; als paar dat al enige tijd intens waar begeert Voedt zij passie Hoewel hij oprecht volle teugen geniet dartelt zij vrolijk zonder schroom…

bloem van de liefde in de kleur van de haat, -zo onbegrepen mooi…

bloem van de liefde in de kleur van de haat, -zo onbegrepen mooi…

Daarop als door een reuzenhand suikerzoete molens zacht in het gelid gezet: rose; blauw; geel; groen; rose; blauw; geel; groen... Van rechts spiegelt de wolkenloze hemel tot aan de vijf roerloze sfinxen die witglanzend het achterland bewaken. En tussen blauw-groen en spiegel door..…

de maan vervleert door klapwiekende muizen stralen korten schaduw tot ontkleurend duister de grond is nog warm als licht zich spiegelend aan de hemel de aarde een laatste veeg geeft maanlicht versijpelt in vallende schemering een ongebroken witte roos in geel verzachtende reflectie roos en maan zijn roekeloos in hun oplichtend…

er staat een roos voor mijn deur, glimmend geel zij klimt roekeloos ruikend een etage hoger er staat een sering voor mijn deur, prachtig paars zij bedwelmt mij geurend naar mijn werk en daaronder staat stiekem een stinkende gouwe ook voor mijn deur…

ik zoek naar woorden maar vind ze niet ik zoek de stemmen maar hoor ze niet ik zoek de beelden maar ontwaar ze niet vol droefenis zijn ze opgegaan in de grijze mist waar zelfs de zon zich van haar taak kwijt…

de ijzige wind geeft de crocussen een kus van roestend ijzer de roos steekt alles bottels en uitbottende blaadjes in de zon de forsythia aarzelt tussen groen en geel haar eerste lente doe de kalverdans rondom de watertoren in de zonnedauw…

Keek neer op uitgebreide landerijen van vooral veel groen en geel en heel veel bloemenkleuren, tapijten, rose en wit en achter mij dat stralend helder blauw. Breien kon ze, recht, eindeloos recht.…

het leven is een kleurplaat vanaf het begin en wij wij kleuren haar zoals het hoort zo mooi mogelijk in de kleuren moeten kloppen de zon warm geel en groot het gras moet lekker groen een roos hoort bloedje rood zonder deze logica slaat alles immers dood en kun je beter stoppen maar daar breng ik tegen in dat het slechts een kleurplaat…

De dag begint, mijn Roos is naar Vicée Zij is in andere oorden nooit te laat Zij is met andere woorden zeer gebaat Bij tijd en licht - zij is de dageraad De weerschijn in een dauwdrop - een mêlee Van roze gele rozen in Vicée Een kleurendiamant, duizend karaat Rosevingerige opkomst boven zee…

Ik droomde van een stuk strand Met zon en heel veel zand - Geel, geel was het van 't zand, En op het strand wat tentjes: Tentjes van geel- en rood- Gestreept, en ook van groen: En in de tentjes veel gekleeds - En ook wat bloots - Maar dat was niet te zien - Veel, veel fatsoen, En ook wat onfatsoen - Misschien, En toen:- Kwam uit een…

Het groene gras en de blauwe lucht De gele zon, temidden van alles Daar in de verte, een bruin paard En ik strijk over mijn grijze shirt. Een rode roos, een paars viooltje En witte zwanen in het meer Ik bekijk alles om me heen En vraag me toch eens af: waarom dóet iedereen zo moeilijk? het leven ís simpel.…

handen klauwen naar houvast groevenloos voelt steen nog zachter dan de dood in uitzichtloos verglijden het blauw dat gele koren zingt in het glooien van de hellingen verblinkt als stilte in de samenkomst van dalen is wit het graf dat sterven heeft gebaard rust die neerdaalt in de laatste strohalm die als roos geworpen is…

Waar eerst gedachten konden gaan en komen heerst nu onmetelijke rust. 't Is als de lucht die boven groene bomen door blaadjes vluchtig wordt gekust. Soms hecht ik nog aan wat ik heb gedacht; ik merk de warboel die het sticht. Dan, als een vogel die de dag verwacht, verwelkom ik het helder licht. Het licht dat zuiver binnen in mij straalt…

voeten lopen in eiwit van zee boven mijn hoofd wolken in dooiers van geel leven omsloten in kalkschaal van dood…

Een merel in 't struweel goud zingt in zijn keel een drukte heen en weer heesters botergeel…

Op de aarde bloeien de rozen die door de harten gekozen in vormen en kleuren van geel, wit , roze en rood van bij de geboorte tot over de dood.…

Een roos staat nog in bloei en hier en daar herinnert een gele plant nog aan zomer tijden gaan door en seizoenen volgen in gestaag tempo op in jaarlijks wederkeren. Het stervend groen kleurt koortsig rood en geel voordat bladeren ter aarde vleien.…

het kwam gestrekt, met been vooruit verstak mijn scheenbeschermer links het bleef doodstil, er kwam niks uit; de achtertrap was minstens slinks te noemen; hypocriet, ver onderbaks ik bleef mijn kalme zelf, sereen als uitgestreken laken strak ik dacht me naast het veld alleen met hém een loden baar dan krak nog steeds geen fluit, niet…