Alle inzendingen over Gemist

midden in een zin gestopt aan de andere kant van een oceaan de grens tussen werkelijkheid en herinnering hier lopen we elkaar mis geen idee waar het heen gaat niets is ooit zoals het is midden in een zin gestopt de taal niet machtig hier is de grens zijn we hier eerder geweest…

De glazen rode wijn op zo'n terrasje Mooi uitgelicht chateau in Franse sfeer En elke avond buiten lekker weer De Mart in zo'n verschrikkelijk fout jasje We missen al dat slappe ge-oh De krekels en dat lied van Dalida.…

feestdagen zijn niet meer hetzelfde sinds jij bent verdwenen lijkt de waarheid omhuld door dikke mist wat de zoektocht bemoeilijkt toch ben ik bij je iedere minuut van de dag hopend op een teken van leven wordt het langzaam stiller in mij blijf ik je voor altijd koesteren in mijn hart, had je nog zoveel willen zeggen waar je ook bent…

ik mis de onbezorgde dagen van weleer en de nachten die veel langer leken ik mis de zorgeloze vragen telkens weer en de antwoorden die zo simpel bleken ik mis het tweedehands matras (ons eerste bed) waarop wij ons zo vaak hebben verloren ik mis de “koude” plas (buiten toilet) waarbij je ook de buren goed kon horen ik mis de oude…

Nog nooit van mijn leven heb ik iemand zo gemist, nog nooit had ik het zo zwaar te verduren. Wanhopig speelde ik de eeuwige optimist, maar steeds verloor ik me na enkele uren. Hoezeer miste ik je mooie ogen, je lieve lach. Hoe groot was mijn verlangen jouw weer te zien.…

De avond sijpelt binnen in het regenwoud waar elke lichte plek door duister wordt gedicht en ogen in de nevels glurend zijn gericht op iedere beweging in laag kreupelhout behoedzaam zoeken poten naar een evenwicht alsof de draagkracht van de takken hen benauwt pas na het aftasten worden ze goed beschouwd als jacht- en rustplaats met een…

voel eens hoe de wind waait als lange tijd geleden hoe zacht hij spreekt en aait langs je haar hij draagt de geuren voorbij mijn inademende neus ik heb het gemist, zoveel jaren; de lach van de lucht het zicht op licht zomaar, zonder op enige bedoeling te varen neen, ik heb mij niet vergist het raakt even aan geluk en zo intens…

Een sluipschutter te Avereest wiens vrouw zijn doelwit was geweest, zei: “lieve schat, als je eens wist hoe ‘k je vandaag weer heb gemist!”…

niets ben ik als ik de deur blijf open doen wie dan ook zoen alsof zij zijn wie wij waren gevaren onder ogen ziend blijft de deur op een kier zie ik niets door de mist die gevoelens uit woorden wist…

Rond deze feestelijke periode ben ik het liefst ver buiten beeld, voel ik heel heftig hoe verdomd verdeeld de menselijke wereld is en mis elk vermogen om vreugde te veinzen. Men komt zogezegd gezellig samen rond eten, drank en knallend licht, opnieuw gezwicht voor het kopen van wat een zegen belooft te zijn.…

Weer is het album met gemiste personen dikker geworden…

de kraanvogel breekt de stilte zijn roep raakt me dieper dan mijn huid ver van het wereldse lawaai wordt een mens gemist…

Wat werd er geroepen, alsook geklaagd de afgelopen dagen, of waren het weken, een ieder die je hoorde had het over: de regen die smakeloos naar beneden viel! Wat werd er gemopperd en ook wel gevloekt als er opnieuw een bui omlaag kwam de zoveelste al deze keer, jemig: wanneer stopt het eens een keer? Na dagen van miezer, harde stralen en…

had je veel gemist als je het toch niet wist ik wou dat ik het wist niet geboren is naast de pot gepist maar lig je in je kist is je geheugen ook gewist maar ik had het feestje niet graag gemist…

de zee veranderde toen de stroming jou naar de Waddenzee voerde je ziel reisde naar de andere kant van de tijd zij borg jou in ieders liefhebbend hart ver voorbij onwetenheid nam de zee je mee altijd anders altijd dezelfden zij en jij…

Ontloop ik me, dan ontloop ik vele anderen, als een boom die ik zie zich vormt tot bos, in beken herken ik de spiegel van een jeugd in een gevalganiseerde zinken teil en in de voortgaande oceanen die ik zag, geen hand die zich daarin kon wassen van alle twijfels en nooit gekozen kansen, als hond die de druppels van zich schudt, blijven…

soms in banken vlammend aan zee vee in weiland op wolken die zachte stilte in razende treinen voorbij de polder beneveld gekneveld door miljarden druppels zie ik niet wat ik heb gemist…

Welkom terug, welkom terug jij hier bij ons Heb je gemist, heb je gemist wel elke letter heb je gemist wel elke zin Blij dat je weer hier bent blij dat je weer terug bent terug bij hem en haar en mij Weet dat je nooit echt weg was dus wees ook maar een heel klein beetje blij…

De plotseling opduikende mist vraagt aan haar omsluierde bomen: "Heb je me gemist" Een nog wat iele jonge boom antwoordt bedeesd, omfloerst en hees: "Ik heb 'het bomen' gemist!"…

ik heb haar gemist de herinnering knaagt aan mijn geweten besef thans,rechtop in bed gezeten dat die herinnering nooit vervaagd.…

voor Herman van Veen niemand wordt gemist zegt men ietwat benepen maar men blijft namen strepen zodat 't stiller wordt en je denkt dat je iets mist doch als je je vergewist weet je het beslist niemand wordt gemist…

Ik snap niet dat je penalty ’s kunt missen. Zie hier, hoe ik een strafschop vroeger nam: Haast blindelings gaf ik de bal een ram, Waarna de doelverdediger kon ‘vissen’. Die jeugdherinnering is blijven hangen, Wat kan ik naar die tijd van toen verlangen.…

Kom liefste kom schuilen in mijn armen laat mijn warmte je verwarmen ik heb je gemist vannacht Kom liefste kom wonen in mijn gedachten voor altijd zal ik op je wachten ik heb je gemist vannacht Kom liefste kom luchtkastelen bouwen dat we voor altijd van elkaar houden ik heb je gemist vannacht Kom liefste kom, toe, droog je tranen…

Sporen in zand Door golf, wind gewist Op strand Door niemand gemist. Sporen in zand Door zon, wind gewist Op land Door niemand gemist. Sporen in zand, Resten van leven Zijn al vergaan Voor zijn kon geven. Dieho…

Viool uit de kist: Serenade aan kade, Door niemand gemist.…

paddentrek gemist verdwaald eindigde hij als lijk in een kelder…

In de mist heeft hij het paspoort van een ander weggegrist en toen de landingsbaan gemist…

Voorlaatste tree gemist tussen waan en werkelijkheid plekt bont paars-blauw Allerlaatste tree gemist kleuren toverbalden een harde tint van liefde naar haat Nooit viel zij meer zeven regenbogen kleuren schimmen in de schaduw grauw ...…

Waren wakker geworden de vrouw en ik door de kou komend met het ochtendlicht Gooide droog hout en turf in de kachel, warmde kruidenwijn vulde de bekers De handen omsloten wensten een beter leven keken elkaar grijnzend aan Zij knielde op het tapijt deed mij in haar verdwijnen warm, zacht en teder Adam in het paradijs telde op de…

Het Moleskine boekje heb ik bij de hand Wie deed verdacht, wie was er aan het mollen? Wie ging de etherdiscipline dollen? Het lijstje krimpt, een deel valt door de mand Al wordt 'mijn' mol toch week na week verstoten Ik schaar mij bij de paar miljoen molloten…