Alle inzendingen over Gevoelig/ gemoed/spiegelbeeld

van sneeuw maakt hij een tekening in spierwitte contouren toch blijft hij het kind van de rekening waar men naar zit te loeren hij zag graag dat het anders was zoals zijn spiegelbeeld in een waterplas waarin de wind zich stevig roerde maar van de kringen die hij daarin las geraakte hij opnieuw over zijn toeren...…

Zichtbaar in spiegelbeeld. Hunkering en warmte... waarmee wordt gespeeld! Zintuiglijk gevoel, Maakt mijn beeld van geluk.…

Spiegelbeeld ik heb een vraag Een beetje minder pijn vandaag En niet zo agressief Iedereen is voor mij zo lief Maar het maakt mij zo kwaad Omdat het steeds nog niet gaat Wanneer word ik weer de oude ik Ik zit gevangen in mijn lichaam het gevoel dat ik stik Spiegelbeeld dit wilde ik even aan je kwijt Mijn geest woelt en ik zit met…

veel leed kan ik op de beeldbuis aan mij voorbij zien trekken zonder ook maar een enkele traan te laten maar soms zomaar ergens op een perron bijvoorbeeld wanneer ik een duif op één poot moeizaam zijn kostje bi elkaar zie scharrelen... dan heb ik het weleens moeilijk…

Aanvankelijk Was ik niet ontvankelijk. Maar dit medicijn Kon een begin zijn Van nieuw welzijn. De arts zei, als steun in de strijd Uw recept, tegen receptiviteit.…

jij bent een onbekende voor mij je gedachten niet te lezen onbekende zinnen die je zei ik heb alleen te vrezen ik durfde je niet te tonen ik schaamde me ervoor met afkeer kon ik je belonen geen vertrouwen maar waardoor een muur tussen ons tweeën ingebouwd ik wilde niet weten wie je bent niet weten hoe iedereen je beschouwt je blijft voor…

“Ik ben die ik ben.”, sprak de man verward tegen zijn spiegelbeeld en tot zijn groepsgenoten. Zijn stoel kraakte En wipte wat. Hij zat stil. Woorden waren altijd zijn sterke kant. Maar meer dan woorden nog, had hij de stille uitingen van zijn gemoed. Handen wrijvend en koffie drinkend voelde hij nog voor hij dacht.…

avondlicht strijkt teder over bloesem als klein geluk dat dartelt in mijn hart voor even het gevoel betasten tot 't wegebt en mijn gemoed verward…

Bij de eerste zonnestralen die een diffuus licht werpen op m'n pas ontwaakte gezicht en m'n gemoed doordrenkt is in niet te stoppen gevoelens door aanrakingen gevoed kijk ik met een kritische blik naar mezelf wanneer de scherven van het onvolmaakte hun plek krijgen glimlach ik naar m'n spiegelbeeld dan besef ik dat het spel niet…

Uw spiegelbeeld vloeit in mijn reflectie die ik meedraag met een vlek in mijn schaduw de koude rilling als van de zonsverduistering. Die eclips geeft mij het besef wie u eigenlijk was zonder dat wij ooit de handen hebben geschud geeft deze kille bries het gevoel van zuivering.…

Mijn ogen weerspiegelen mijn gemoed Dof, ellendig en niet blij Mijn wereldje weer op zijn kop Door al die rotte tobberij Ik wil vluchten uit mijn lijf Maar, vluchten kan niet meer Ik voel me waardeloos vandaag Bidden wil ik, maar onze lieve Heer antwoordt niet op aanvraag...…

Ik ken de diepgang van mezelf niet meer. De standvastigheid onder mijn voeten, heeft plaatsgemaakt voor een diepe kuil, waar ik niet meer uit kan. De zoete voorsmaak van het begin, is weg, de bittere nasmaak, blijft op mijn tong. De woorden van vroeger, zijn nog alleen stille klanken. Het lichaam en de ziel zijn nog één. Het hart…

Vluchtige, schuwe schaduwen waardoor de nacht de ogen sloot, glinstert verse sneeuw op zerken van hen die leefden en er boven wier gemoed in aarde slaapt, het licht heeft z’n baan verlaten, de tijd waait nieuwe dromen schoon op de hoofden rust de keizerkroon, het zicht op de kortste dag is dood.…

In knus aansluipende schemer laaien de vlammen van het smidsvuur vol arbeidsdrang, laten hun welluidende knetterzang langs aambeeld, handen en wachtend bier waaien. Om de schuimpul blijft rossige gloed draaien, trilt telkens blij verrast, dan even bang. Drank en schijnsel spelen de werkdag lang, willen de smeden met nieuwe smaak paaien.…

Waardoor ik dinsdagmiddag heb gemerkt Dat haar gemoed ook mijn gemoed bewerkt.…

Gitzwarte wolken smoren licht Stemmingen bedrukt Gevoel dat overheerst Beschouwt jezelf mislukt Wereld zonder zelfrespect Spiegelbeeld vol haat Hoe sterk moet je wezen Besluiten dat je gaat Hoe zeker moet je zijn Te voelen dat je past Als dromen zijn vervlogen En leven meer een last…

verstild verkild spiegelbeeld als ik mij in jou zie waarom verspeel ik de tijd onbevrijd onvermogend gevoel verloochend bezit verwaarloosd hoe lang vertel me is de nacht nog? tot ik ontwaak en zacht roep voordat zij blond met rode wangen wakker wordt gaan we er uit?…

Zie enkel het spiegelbeeld op het water Voel zachtjes de wind. Hier heerst een soort rust Hier wordt mijn verdriet gesust. Alleen jij weet wat ik bedoel. Toch best een rot gevoel. Het doet veel pijn Als je gewoon jezelf wilt zijn. Weet je wat ik wenste Dat ik het niet was, zo’n gevoelig mens.…

Ze keken door verschillende ramen ze zaten in dezelfde trein spiegelend glas bracht hen samen zodat hun gezichten een konden zijn. Het meisje voor mij zat stil te staren de ander praatte in haar mobiel in de zon was het of ze dezelfde waren in de tunnels verdween de sprekende ziel In mijn ogen vormden ze een geheel iets dat ze beiden…

Je wordt ijskoud en wil het niet geloven, vooral wanneer je wat gevoelig bent. Ter opbeuring van mijn gekweld gemoed, komt er een standbeeld van die arme… Knut.…

ben een tochthond gereed aan de deur bij het minste excuus aangeschoten door het schurften er moet dringend atmosfeer tussen de ribben gelukkig heb ik een rem voor de nurken mijn vrouw strijkt mijn hart netjes met stomend gedemineraliseerd water mijn geluk heeft een moederkoek als mijn hart dan netjes opgeplooid in de borstkast moet ‘t gemoed…

in traagheid van gemoed de diepte het oog van de melancholie en nog altijd het verstilde reiken naar de schoonheid van een onbevangen jeugd een bevrijding pas aan de horizon van de utopie maar desondanks gaande door het leven in de schaduw gaande in weerklank van het voortbestaan steeds de lente opnieuw…

je kent ze vast wel, die momenten dat het vel je even niet meer past dat je weg wilt lopen bij jezelf maar zelfs geen weg vindt op de tast van die dagen dat de regen zich van zijn natste kant laat voelen jou onder je huid nog raakt en je het liefste weg zou spoelen dan druip ik af zonder een woord droog mijn draad met de intentie wat…

meer gehoord als ik daglicht ken, hoef ik niet in aarde te wroeten mijn zwijgende metgezel laat ik op volle zee achter misschien wel om niet zelf opnieuw te moeten, te hoeven, maar te neigen naar gewoon zachter de klaarheid behoeft geen nader betoog in het onbegrijpelijke hou ik mij staande daar zit mij voorbij de dag nog iets hoog het gemoed…

Ik ben niet altijd aardig ook niet altijd slecht ik ben een beetje ' tussenin' jazeker, dat ben ik echt. Als je verdient mijn vriend te zijn zul je altijd een oor vinden alsook een plekje in m'n hart. En al ben 'k niet altijd aardig evenmin niet altijd slecht ik zeg je de waarheid niet krom, maar puur en recht. En kun je daar niet…

Alle dagen hetzelfde weer, en de regen valt met kuipen neer. Onze gezondheid komt in het gedrang, houdt geen rekening met stand of rang. Het humeur is op een laag pitje gehouden, want je bent nu juist zwaar verkouden. Buiten is het donker, kil en koud er is niemand … die daarvan houd Bent u een mens die meegaat met het weer dan loopt…

hoe ver kan water gaan welke oever kent zijn grenzen wat komt bovendrijven om soortelijk gewicht te tarten stromen hersenen nog vol bij het zien van een geliefde die geen broccoli lust het antwoord schuldig blijft op terechte vragen in het licht van vloeibaar…

Ik sta in het donker om jou in het licht te zien met een glansrijk silhouet van jouw spiegelbeeld omringt met primaire kleuren door de regenboog rollen al snel de eerste tranen tot een regenbui.…

Maar het meeste van alles ben ik gevoelig!…

Kijk ik in de spiegel Zie ik mijn persoontje staan Dan denk ik bij mezelf Wat ideaal? wat schoonheidswaan? Het mooie zit van binnen Dat duurt tot aan het end Het uiterlijk wordt minder Dat is algemeen bekend Wat ideaal? Wat schoonheidswaan? Zit je lekker in je vel? Laat dan de potjes en flesjes staan Met zo'n uitstraling red je het wel…