Alle inzendingen over Het is stil en vrij.

zegt zij, vraagt bevestiging, ik knik geluiden zonder klanken het is stil en vrij, heerlijk vrij.…

Teder als een vlinderziel in het witgewaad van de langste nacht streek geruisloos neer haar lichte lot en verborg zich in de lijnen van zijn hand Nooit eerder voelde hij zozeer de zwaarte van een stil versterven Vrij zocht hij toen te staan en in de schaduw van Saturnus en maan boog hij het hoofd en kuste haar…

Mijn vriend zit aan de zij Van zijne Elize stil en vrij, En kust en streelt haar zonder vrezen; En ik mag naauw mijn Fillis zien! Haar slechts ter sluik een kusje biên! Kan dit mijn smart genezen? Ben ik dus niet met recht verstoord? Heb ik geen reden om te klagen? De min heeft slechts mijn beê verhoord, Om mij nog meer te plagen!…

Ze schuift het boek opzij klapt het dicht het is stil zegt zij, ik knik het is hier stil en vrij.…

Ik woon hier in mijn hoekje op het pleintje, stil en vrij. Met de blauwe regen, bloeiend in Mei. Ik voel de kou van winter, grauw en grijs de dagen. Zoek wat warmte en welbehagen. Een merel zit doodstil te kijken. Hij kent me wel misschien. Alle dagen is hij hier, fijn om hem te zien.…

ze schuift het boek opzij en klapt het dicht het is stil, zij vraagt en wie ben jij?, ik knik, er rollen tranen over het gezicht het is hier stil en vrij. Het lichaam blijft sterk, de geest treedt terug op zachte watten. Dementie: een sluipmoordenaar.…

En als de dag komt, waar de heilsoldaat haast jubelend van zong, zal ik als hij, zo wonderlijk bereid, zo stil en vrij, uitzien naar waar de Heer op wolken staat? Als ik nu zing, zing ik dan niet te laat? en waarom sta ik altijd nog terzij?…

en vrij al zullen ze ons vinden jij blijft van mij ze zullen ons vinden, vroeg of later als we ons verliezen aan het water, dat kruipt en druipt, verrimpelt verruilt jouw helder beeld voor kringen onder je ogen, nog steeds onbewogen, je haar dat nat gedrapeerd langs rietstengels je eigenheid omkadert mijn ogen kunnen je niet meer…

Dat jij een kind van de zon was de vroege seizoenen van je bestaan daar hadden gebloeid waar vandaan jij noodgedwongen moest gaan met niets in je koffers daarover wilde je liever niet praten toch heb je me eens verteld hoe je op het executieterrein van de gele soldaten de laatste minuten van je leven aftelde maar waarvan je zus je bevrijdde…

geweest wat heb ik ooit geweten dan enkel maar het heden van wie mij borgen in hun schoot onzichtbaar voor elk oog altijd onuitgepakt gebleven hun koffers in die donkere hoek met niet te openen sloten soms snerpten heel opeens wat kreten als ijzel door de kamers ontweken stille tranen de beklemming van mijn vragen en nu het stil…

Het is gewoon weer dat fragment van in pyjama zitten schoongeschrobt door mama tandjes net gepoetst Paulus de boskabouter luisteren voor Eucalypta huiveren en hupsakee dan gauw naar bed zie je de draken op de muren vuurspuwend en schuimbekkend happend naar je kinderhoofd dat wegkruipt onder zware dekens waar is je teddyhond gebleven…

Het klopt toch dat ze zich hier overdadig ontvouwden onder jouw zorgzame handen vanaf hun eerste knop jij hun rijping volgde met waren het liefdevolle ogen? en ik menigmaal op dat pad aan de zijkant ... nog voor mijn lippen woorden konden vormen 'niet hier spelen' riep jij alleen maar als een getalenteerde bloemist gaf je voedsel en…

ik voel me zo vrij: een vogel ……… afhankelijk van het jaargetij…

de bloemblaadjes dwarrelen op mijn dode lichaam en ik weet nu wat jij voelde toen traag schuift het deksel en de schaarse schemering duistert dan ben ik vrij de kramp trekt weg de wanden lossen zich op en daar ben jij je draait je hoofd en fluistert eindelijk eindelijk ben je dichtbij dan wordt het stil in het graf je neemt mijn hand en…

stil eens hoor ik daar de stilte hoor ik de stilte die ons ontstolen is die ons de ruimte gaf om te bezinnen hoor ik de stilte ronddolen de stilte van ooit uit den beginne die ik nu mis hoor ik die stilte op zoek naar een plek waar ze zich kan verholen of droom ik haar slechts voor ons te kunnen winnen door simpel opnieuw te beginnen…

De blauwe regen heet nu weer wisteria. Dat moet wel, want er is aan hem geen bloempje meer te vinden. Hij was wel blauw toen hij ze had. En trouwens hij heeft nu ook geen blad. Hij draagt nu een wilde pruikenbol, die beslist een kapbeurt nodig heeft. Alle dagen zie ik hem zo onverzorgd. Je ziet niet eens dat hij nog leeft.. Maar ja, dat…

We zingen, ze zingen in de kerken en op EO-tv "De aarde is vervuld van goedertierenheid van Goddelijk geduld en goddelijk beleid" maar daar merk ik in de wereld niets van God leeft zeker niet in Frankrijk met 299 seksuele kind-slachtoffers (van 2 tot 12 jr) daar is de ver van de aarde verwijderde wereld vervuld, vervuild van smerige, vieze…

Twee minuten stil het is heel even mensen hebben voor onze vrijheid gevochten. Twee minuten stil het is heel even. Met gedachten ben je twee minuten stil.…

en laat de tijd even vrij vertraag en sta stil bij wat was zie jezelf én de ander dichtbij wees benieuwd naar het verborgene in de schoot van de tijd een nieuw jaar vol verwondering dat wens ik jou, dat wens ik mij…

Mijn lichaam valt stil, alleen mijn hoofd holt nog door – en denkt vrij te zijn.…

de wieken staan stil bollen vergelen het veld de wind heeft vrij spel…

Zodat u lekker zondag vrij kan reizen? Dan mag u zich heel erg gelukkig prijzen Dan heeft u ook een Ander Boekje thuis Die ouwe kwekerij, die leraar Frans… Geef mij maar een geschenk van Andermans…

Soms loopt stilte zichzelf in doodse stilte voorbij…

Er leeft een stil leven in mij, telkens als ik een nieuwe ademhaling ontvang. Een stil dankbaar leven in mij, dankt jou van harte, goede vriend... Een stille Petra bidt voor een stille wereld. En ik hoop op, ik geloof in volledig stille stilte. Er is een stilte in mij... er is een stilte.…

Zoekt u nog een gezellige partij Waar niemand aan uw stoelpoten komt zagen Maar waar u steeds op handen wordt gedragen Geen onvertogen woord of pesterij Dan raad ik u en iedereen voortaan De club van Rottenberg en Samsom aan!…

Een enk’le kaars, een prentje met een lach De mensen brachten één voor één een groet Ze leefden mee en gingen met de stoet het kerkhof op ten afscheid op die dag. En ik? Was ik het die het antwoord wist? Ik stond met lege handen bij de kist.…

Ik wil je zien maar ik zie je niet toch sta je voor mij ik wil je vasthouden kan je niet aanraken je staat zo dicht bij mij ik wil je stem horen hoor je niet 't is zo stil, stil in mij nu ben je vertrokken het huis is leeg en ik, ik ben vrij niks om te zien, te houden, te horen en mijn hart zingt…

Waar vrijheid is daar groeit geen roos want enkel in 't beperken, het snoeien kan ze groeien. Waar vrijheid is daar zingt geen lied want enkel in 't beperken, het zwijgen kan het klinken. Waar vrijheid is daar is geen beeld want enkel in 't beperken, het kappen kan het leven. Waar vrijheid is daar is geen licht want enkel in 't beperken…

Mijn leven voelt als een gevangenis waar ik maar niet uit wil komen. M'n straf zit er op, ik mag gaan. Maar naar wie, waarheen, waartoe leidt dan de weg die ik mag gaan?…

het zijn slechts de meeuwen aan een stille waterkant geen mens, geen voetstap in het zand we zijn gestrand in een onbekend land…