Alle inzendingen over Het water van de toe

De maan schijnt Haar licht loopt Over het water Naar me toe En biedt me een trap Om naar de hemel Te klimmen…

Lichtende wolken met een gouden rand vertolken wat zij niet zeggen kan, kijkt tot het water van de toekomst kolkt en hoopt er stil het hare van. Haar regendruppels stromen, buiten en van binnen, ik herken de niet te sluiten herinnering, een oorsprong is niet te verklaren. Uit de diepste plas, neemt zij mij bij de hand.…

Tussen haar veren ligt het kleine lijf, gewiegd door haar bestaan, zij voelt wat komt nog vóór het komt, het water fluistert haar toe. Geen woorden nodig — haar lichaam zegt voldoende, een fluisterende kracht, onzichtbaar maar overal.…

Voor mijn buren NATUURLIJK GELUKKIG Zo mijn ziel verlangt naar roerselen Zo verlangt mijn lichaam naar water 70% van mijn lichaam laat zich graag verfrissen Door het drinkwater uit de kraan Ik zie geen verschil met de natuur Onze binnentuin smacht naar water Wie de kraan daarvoor open draait De slang over de schutting gooit…

klinkt als een dessert of als mosterd na de maaltijd voeg zelf een netgedicht, toe en ik had nog niets geschreven in keurige volgorde, ingedrukte lettertoetsen, opdracht volbracht zonder meer waarde…

zoals ik struin langs oester en blikken fanta hangt mijn geest reeds aan het verderf van moed te zwieren gelijk die witte reiger die me beziet vanaf de rijsdam tot aan de in verval geraakte steiger het is de overvloed die het lijden voedt met een onleesbare handschrift wiens tekst mijn mijmering in zwartgallige woorden in herinnering…

in de vroege ochtend zo tussen vries en dooi deden hoge druppels al voorzichtig het kristallijn subtiel van beginnend matwit uitwaaiend mooi naar licht breekbaar nog hebben zij niet de kracht om licht te breken dat komt over enkele weken zo rond het vriespunt als de uitstraling het grootst is en het uitspansel heldert dan…

Zeg klompenmeisje met je houten been, Als jij twee emmers water op gaat halen Hoef jij die voortaan niet meer te betalen - En ga ook langs de bakker maar meteen. Hij dient je ook een gratis brood te geven, Want wij zijn arm, maar hebben recht op leven.…

Zelfs de de letter n en tweehonderd, vier meter lang zegt niets vanaf de zijkant geen hard bewijs toch breekt een hemel aan wie wij wat schuldig zijn open Liggen cassettes leesbaar zichtbaar openbaar Geen tijdstip ligt de sfinx meer onzichtbaar dan nu en de piramide voor het museum is een u.f.o maar blijf een kind van…

Het was water en vuur: mijn innerlijk uur, per seconde dat wegtikte. Het is mijn grootste strijd om dát te overwinnen door geen oorlog te beginnen. Het zal de schoonste overwinning zijn wanneer ik eindeloos een ander mens kan beminnen.…

Ondanks dat druk zijn bij iedereen bovenop de stapel ligt, maak je tijd. 't Is te makkelijk om kort van zicht te zeggen, weer een dag kwijt. Je kunt 't nooit te druk hebben om medemenselijkheid te tonen, een kaart, een brief, een mailtje, of gewoon een telefoontje, moet tot "gewoonte" gaan behoren. voor je 't weet hoeft 't niet meer…

af en toe zijn mensen saai eigenlijk heel vaak.. af en toe ben ik óók saai précies net zo vaak..…

Ik zie de laatste nachten steeds vaker die uil terug van Fabeltjeskrant, doemt op uit mijn trage geheugen, steekt zijn valse snavel in mijn hart en krijst wreed: Snaveltje toe!…

Aan het einde van de tijden brengt God Zijn kind’ren bij elkaar, hen, die alleen Zíjn Naam belijden wijst Hij hun plaats, en zegt Hij: “Dáár… temidden van Mijn and’re kind’ren mag jíj nu met hen samen zijn. Laat je traditie je niet verhind’ren, ook voor hén verdroeg Ik de pijn”. Want ieder die met de mond belijdt: “Jezus….mijn Redder en mijn…

uitgestreken ingeprent laait de dag op nieuwe doch versleten schoenen net als gisteren weer op, reeds ingelopen schrijden stappen achterwaarts met gerafelde veters onnavolgbaar de tijd met zoete elementen het Wad besmeurt met ons vermaak, bekostigt met het loon dat ons nu toekomt watert zich in zoute tranen en containert sprakeloos…

drie in Eén het licht de wijsheid van mijn zingen de handen gevouwen in stil vertrouwen geur verspreiden onder de blauwe hemel wolken; mijn stem is de merel in mijn mond dat opklimt naar het huis van mijn Vader die in de hemelen troont het huis met de vele woningen voor mijn ogen een blinkende ster terwijl ik denk aan al het…

En toch schijnen ze mij waterig en week toe. Er is een schreeuw om hulp van jou naar mij in die ogen. Je wilt mij omarmen. Je wilt mij dienen. Je wilt mijn nederige slaaf zijn. Ik wil gezag en macht over jou. Ik heb gestudeerd, jij was slechts een schoolkind. Nu ben je volledig krankzinnig.…

“Blij toe, je ruikt gelukkig niet de mijne”.…

Ik heb een oorspronkelijke geest, die nog het meest houdt van die ene man, zo eenvoudig en bescheiden, die van oorlog vrede maken kan.…

Kennen jullie nog het lied van 't zachtkens glijdend bootje met het geluid van de mondharmonica? Bij een zon die ondergaat, klinkend in de avondschemer. Zo bijzonder, dat geluid… de sfeer, de emotie uit een tijd die lang reeds is voorbijgegaan. De klanken reeds verstorven, maar in gedachten nog bestaan. Je voelt de weemoed in je hart……

Een poema op de heide in ons landje Blijf weg! roept de politie, maar... kom óp! Zulk nieuws is spannend, tropisch, rauw en top! 't Is nobo's in the bush en op het randje Ik zal zeker ook in Ede rond gaan hangen (als bekend wordt dat de poema is gevangen)…

bladzijden waaieren al in de wind vermengd met zand door voorbijgaand kind ligt het boek daar op zijn rug de snelheid der regels is vliegensvlug vergeten woorden door zon verlicht slaat plots 'n rukwind het boek hard dicht…

toe maar leef je uit of liever in- tensiever ga je gang maar zacht laat de rest niet achter toon je macht en overheers je domme kracht grijp je kansen en neem je deel de ander betekent zoveel…

net nog voor het slapen gaan vlak voor een sluimerend bestaan stuur ik u, het is donker, uit het zicht nog even heel snel een gedicht er rijmt niets op twaalf ik lig hier op zaal F ik kijk om mij heen, zo moe maar mijn ogen doen er niet meer toe ik weet niet of ze luistert mijn mond fluistert zuster, goedenacht een licht gaat uit en wacht…

Ik moest er naar toe! Niet dat ik niet wilde Of mij eraan vertilde Dat doet er niet toe. Wacht niet te lang Op de juiste toe - gang.…

verlaat de drempel het sleutelgat oogt leger nu je hart opent…

Hoe teer uw sneeuwklokje beweegt bij het trager zuchten van de wind zwak zonlicht haar kracht hervindt waar het lentezicht erachter leeft plots dagen krokkussende kleuren narcissen ontpoppen wit en geel bij de bosjes treurt geen gekrakeel zoiets zal hier vast niet gebeuren tussen bloemen heerst altijd blijheid staat in natuurwetten beschreven…

neem mij mee naar ver van hier neem mij mee terug naar daar waar ik de tred herken vogels weer hoor fluisteren bloemen zachtjes dansen in het schijnsel van de maan wolken tikkertje spelen huizen weer kleur krijgen zand mijn voeten liefdevol omhelst daar waar ik gekust word door de wind toe neem mij mee en hou me vast een leven…

Een droom is een wens, die je hart maakt. Een heel mooie zin is dit. Maar of het er voor mij inzit, Ik hoop het. Mijn dromen gaan steeds over jou. Na vijftig jaren huwelijk. En nog eens vijftien jaren rouw, blijkt, dat ik nog altijd van je hou. Hoewel, je bent mijn man niet meer. De dood ontbindt het huwelijk. Ik weet, dat is een feit…

We laten ze lappen voor flessen water en alle ellende komt als geklater over de drinkers heen. Naar bed naar bed zei Duimelot, niks meer drinken want da's veel te kort!…