Alle inzendingen over METAMORFOSE

De vlinder had haar ei gelegd op een groen eikenblad er kroop een piepklein rupsje uit dat at en at en at het at het hele blaadje op en nam er nog een paar het spon zich daarna in als pop toen was het rupsje klaar er na een hele tijd een nieuw seizoen begon kroop daar een kleine vlinder uit die straalde in de zon ze dartelde de…

Zouden vlinders dan zo kwetsbaar zijn omwille van het ongelooflijk mooie dat hun vleugels in zich dragen zij hebben hun geheim weten te verstoppen en spreken toch uitbundig over hun verandering zich tot vlinder te ontpoppen tijdens het geduldig wachten en intussen trachten krachten te reserveren voor de metamorfose hoe de natuur ons…

Een vroege vogel maakt metamorfose door als krantenjongen…

zomerse tinten - dan die metamorfose naar warme kleuren…

De jongen en zijn spiegelbeeld kijken elkaar aan de een lacht naar de ander zijn blij dat ze bestaan De man ziet zijn spiegelbeeld wat ouder meer getekend een glimlach plooit zijn lippen hij laat zich niet verslaan leunend tegen de kussens houdt de oude man zijn armen voor zich uitgestrekt de spiegel voor zijn gezicht Met het uitblazen…

En zon, Altijd en overal zon, Over mijn hoofd, Over mijn benen, En daar beneden, Tussen mijn tenen En golven in galop, Altijd weer heen En dan terug. Ik drijf mee, laat los, Los op, In golven, in water. Ik ben zee.…

Ik wacht op het onwaarschijnlijke van levende mensen zo maar op zoek naar het levenselexir naar de metamorfose van het immer jong zijn mijn lustend lijf op het groene naaldtapijt op zoek naar nieuw leven scheurt mijn kleren binnen het portaal waar de sporen van diepe verlangens zo maar bloeden en de etter verdoemenis spuwt zo naderbij…

Zij ligt hier opgerold Haar wervels kreunen Getuigen van de zucht De vloek die verstilt Het lijf dat buigen moet Uit een gestolde pose Een scha(n)delijke metamorfose Van hier naar haar Naar daar…

landschap was jij hier ademde jij hier niet was jij niet onbegrensd? landschap van sterrenfonkeling sluimerende bomen bergtoppen in mist gehuld landschap van gekleurde wolken moedeloze hemels drager van mythen en sagen landschap van haver en rogge eindeloos ontvouwen van nabije dingen en verder weg landschap was jij hier ademde…

Zwart zijn de toppen van m’n vingers smart heeft maar 1 kleur: puur zwart Niet troebelgrijs of gebroken donkergroen dieper kan niet Maar jij bent wit, jij bent helder je bent groen als gras en paars als purper En ik ben zwart ik ben een zilte zucht van weemoed ik ben de zure regen die je bevlekt voor je thuiskomt En ik ben zwart…

Zwart zijn de toppen van m’n vingers smart heeft maar 1 kleur: puur zwart Niet troebelgrijs of gebroken donkergroen dieper kan niet Maar jij bent wit, jij bent helder je bent groen als gras en paars als purper En ik ben zwart ik ben een zilte zucht van weemoed ik ben de zure regen die je bevlekt voor je thuiskomt En ik ben zwart…

beharing En miste hier en daar een tand Haar oogleden waren gezakt En ze had al drie onderkinnen Haar haren leken wel van stro Daar viel niets mee te beginnen Haar stem was schel en krakend Ze had billen van groot formaat Het was een brok onzekerheid Die werd nagewezen op de straat Op een dag hoorde ze op de tv Een oproep voor een metamorfose…

Ik betrad jouw leven als een verdorde paardebloem Jouw liefde veranderde mij in een bloeiende Baccara-Roos…

bij de eerste warmte ontdoen mensen zich van hun winterhuid en winnen aan kwetsbaarheid tenzij er een harnas onder hun kleren schuilt of een masker voor het gezicht…

vlinderbezoek Zacht strijkt zij langs de rand der baar, haar warme kleurenpracht ontvouwend alsof ze wenkt treur niet om haar het nieuwe kleed dat haar omhult het is uit Liefde slechts geweven…

Weldra zingen de engelen een triomflied vol vreugde springen vissen uit het water vormen hun vinnen vleugels en vliegen zij ijle hoogtes in. Weldra branden alle duivels een bitter vuur van woedende wrok duiken ze als vogels het water in zonder kieuwen om te zwemmen een stikkende nood verdrinkend. Weldra is de mens onthand zullen kattenklauwen…

als een rups kroop ik traag voort door pijn dag en nacht gestoord kronkelde me in allerlei bochten heb me zo door het leven gevochten steeds verder ben ik weg gegleden tot er niets meer was in het heden ik was mijzelf volledig kwijtgeraakt heb door uitputting de strijd gestaakt mijn oude huid die past me niet meer juist daarom doet het overal…

Kom, doe je handen een klein beetje open zodat ik er kleuren in kan doen sluit dan je ogen denk aan groen gras om blootsvoets in rond te lopen. Kom, laat je schouders maar eventjes los zodat ik er warmte op kan leggen zonder daarbij nog iets te zeggen maar met een kraag van donkerrood mos. Ga, als een elf een sneeuwwitte fee ga zonder…

Lach je dan een bult -verontwaardigde eenden zijn lachwekkend- zodat de voorbijgangers verbijsterd blijven gapen naar die niet alledaagse metamorfose. ‘s Avonds kun je dan nog genieten van hun perplexe gezichten. Als het lachen je ondertussen niet vergaan is. Want een bult blijft toch maar een bult.…

zonder het uit te spreken had ze het zichzelf beloofd ze zou niet meer omkijken naar wijzende vingers ze zou niet meer luisteren naar honende tongen naar pijpen zou ze niet nee nooit meer dansen ze trok het kleed van schuld en boete uit naakt sprong ze in de golven liet zich drijven zeesterren sponnen een nieuw kleed om te dragen…

In een opgeruimde kamer Strooi ik met gedachten En maak er een zootje van…

1 Bladeren kolken aan de bomen ruisen als golven van de wind op zee Ik zou nu hier willen zijn als de geluiden me niet dragen konden maar de herfst voert me mee En ik reis over daden en dromen dalen en zomen Hier zo ver vandaan kwam ik in een adem en een zucht gedreven in een stilte oceaan badend in een zwoele vlucht…

Schraal verschijnt in de toppen de schijf die de dag ontmaagdt tussen opgetrokken graskragen doezelt glimmend en naakt een gestreept plaveisel kruinen op stam ontwaken nog geen tint aangetrokken bloemen komen in bedden bij half dromend de ranke halmen uit de wetering staan wolken op een lichte bries wuift ze op wegen van heden tot…

Je kruipt niet langer op het land dansend gaan je vleugels je landt in bloemen en in licht je schittert wat een mooi gezicht een bloem boven de heuvels. ---------------------------------- uit: 'Over dag en nacht', 1999.…

Lauriertakken en marmeren sterren verlichten Daphne's aureool.…

Bestaan ze nog, haar liberale dromen, Waarover Hennis toen ze jong was sprak? Ze is VN-gezante in Irak, Maar hoe nu verder als zij terug wil komen? Ik pleit ervoor dat zij dan wordt geweerd, Zij is totaal geradicaliseerd!…

Terwijl de sportzomer der NOS Nu sinds een dag of twee al onderweg is Is op 't Carmel College Eduland Nog immer sprake van 'Tapetenwechsel' En klinkt thans de schalmei der stoelendans Rondom de leerkrachtzetel Oude talen Van gym-millennials in klaslokalen Weet slechts een kleine minderheid der moeders En mannelijke wederhelftopvoeders…

Geest zoekt enig troost klaar voor nieuwe levensreis wending komt eraan Winterdageraad vlinder ontwaakt in mijn droom klaar om te reizen Dromende vlinder komt opeens uit de cocon een hart staat open Een zacht gefluister vleugels zweven in de lucht wonder van natuur…

ze droomde zich rimpelvrij blij met de bij die tegen haar zoemde laat eens een metamorfose doen en toen stoven alle eendjes het water in terwijl de echte oudjes hun brood roofden en zij was blij danste zich vrij van alle ellende hij zag haar honing en waande zich al gekroond koning in een vrije maatschappij met gebonden…

Rups verpopt, vlindert Licht als omgevingswarmte Haar doet fladderen…