Alle inzendingen over Nathan

Gedachten gaan te snel voor de taal — ze schieten door me heen als vonken in een lekke kabel. Mijn hoofd rent vooruit, sneller dan woorden kunnen vallen, sneller dan zinnen durven breken op de rand van mijn mond. Ik probeer te spreken, maar alles struikelt — letters botsen tegen elkaar als vogels tegen een gesloten raam. Gedachten…

Ze praten, glanzend van zekerheid. Beloftes als plastic bloemen, altijd mooi, nooit echt. “Alles komt goed,” alsof woorden ooit konden repareren wat al gebroken is. Ik grijns, koud, vanbinnen stil. Vertrouwen is een dobbelsteen in handen van iemand die niet kan gooien. Ze beloven hemel en aarde, maar hun handen zijn leeg. Iedere glimlach…

Rossig, een vinger in een bleke wereld— te zichtbaar om te verdwijnen, te zacht om te blijven. Ze lachten. Niet luid, maar net genoeg om iets te horen scheuren. “Uniek.” Het woord dat mensen zeggen wanneer ze bedoelen dat je nergens past. Jullie zijn geweldig, zei ik met een glimlach die nergens hoorde. Een kleine buiging naar…

Jij bent volmaakt, een ongenaakbaar beeld, ik ben het stof dat uit handen wegleest. Jouw ogen gloeien, als sterren die nooit doven, ik ben de schaduw, verdwaald in gescheurde kloven. Jij staat zo recht, een zuil van tijd en steen, ik struikel, gebroken, en blijf echter alleen. Jouw stem is muziek, die de stilte verdringt, de mijne valt stil…

De nacht komt niet vanzelf meer. Ik moet haar lokken met kleine, witte leugens die smelten op mijn tong. Dus slik ik zwijgend in. Witte rondjes die beloven dat ik even niets hoef te voelen. Ze houden woord — iets wat mensen zelden doen. Ik lig weer klaar voor het gevecht dat niemand ziet, het gevecht dat ik altijd verlies. Daarom laat…

Sommige mensen voelen licht, alsof hun hart een raam is dat rustig openstaat. Ik voel altijd te intens, alsof elke aanraking van jou al een afscheid voorspelt. Jij noemt het nabijheid, ik hoor alleen het kraken van een brug die ooit zal breken. Hechting vraagt een tol die ik al duizend keer betaalde: nachtrust, waardigheid, delen van…

Ik bijt mijn nagels tot op het bot, tot het vlees zwelt en de bloedlijn zich toont. Niet uit angst, niet uit drift, maar uit een onstilbaar verlangen dat niets kan stillen. Elke beet een echo van verloren tijd, elke splinter een herinnering aan woorden die nooit klonken, aan liefde die ik altijd miste. Mijn vingers bloeden, maar de pijn…

Ik loop naast jou, maar jij ziet niks. Niet mijn ogen, niet mijn stilte, niet dat ik breek in elke ademteug. Ik praat, maar m’n woorden vallen op de grond, als glasscherven zonder hoop. Ik besta niet meer, niet in jouw wereld, niet in die van hen. Ik ben vervaagd, uitgegumd, vergeten voor ik kon schreeuwen. Je liep weg alsof ik…

Vandaag verjaar ik, en niemand merkt het, behalve de muren die mijn adem tellen. De klok tikt stil, blijft stil, zoals een hond die niet meer blaft. De geur van vroeger in het koude brood, in het glas dat ik niet vul. Er komen berichten, woorden vol goede bedoelingen, maar ik hoor mezelf niet antwoorden. Ik glimlach voor de vorm,…

Ik dacht dat volwassen worden iets was met sleutels, rekeningen, met een grijns die zegt dat je het allemaal wel begrijpt. Maar het lijkt meer op wonden die niet genezen, op stilte dragen zonder vragen, weten wanneer je moet zwijgen omdat niemand echt luistert. Volwassenheid is leren mensen te verliezen zonder geluid, leren lief te hebben…

Sproeten van een vergeten leven liggen als roest op mijn huid. Sporen van een tijd die niemand meer kent. Ze liggen verspreid, zoals herinneringen altijd liggen: te dicht om te negeren, te ver om te begrijpen. Ze fluisteren wat ik zelf vergat— zomers die nooit zacht waren, handen die nooit bleven, woorden die vielen als hagel op een…

Bijtend in een stuk peperkoek alsof het iets kan redden, alsof suiker en kruid het verleden kunnen herschrijven. Het plakt aan mijn vingers zoals dingen blijven hangen die allang voorbij zouden moeten zijn. Ik zie mezelf zitten, figurant in een ochtend die nergens heen gaat— met brood dat te zoet is voor mijn leeftijd en te droog voor…

't Was genieten geblazen op 't ijs met Hidde Dai Dai en Prins Friso Kjeld Tijmen Matthew Wesly Dijs Kai Bryant Joep Nathan en Beau Yves de Hair Homme Jan Luc en Stein Colin Geophrey ging Snel als Crispijn Rinze Bart vloog nog niet als een Pijl Casper Kayo en Nuis razend vlug Als vanouds, net als Dalrymphe Plug Eind december volgt nog…

elke jaardag brengt de herinnering dat het leven niet zonder einde is daarom ook leef jij het eindeloos samen met om jou heen de mensen wiens liefde voor jou de bron blijft waarin jij jouw kinderen wassen laat naarmate zo de jaren jou verstrijken geniet je meer dan je ooit vermoedde de pracht van de mooiste vindtocht die jou doorgeven laat…

Cale Steely Denzel Dumfries De Pay Memphis Tennessee With double s double e Wyndal Wynaldum Ook Nathan Aké Die zelden een Steek Laat in 't hol Van de leeuw…

Onze helden Tyrell Malacia en Cody Gakpo De Pay, Nathan Aké en Luuk de Jong Teun Koopmeiners, Blind, Noppert, Justin Bijlow Bergwijn, Matthijs de Ligt, Stefan de Vrij Marten de Roon, Pasveer, Frenkie de Jong Simons en Noa Lang, Virgil van Dijk Vergeten doe ik er vast nog een paar Die komen telkens na de rust in actie In 't…

Wat een gelijkenis! Jezus van Nazareth! Door het publiek werd hij luidkeels vereerd Maar door een heidense dartswedstrijdscheidsrechter werd zijn verblijf niet zo erg gewaardeerd…