Nagelbijten

Ik bijt mijn nagels tot op het bot,
tot het vlees zwelt
en de bloedlijn zich toont.
Niet uit angst, niet uit drift,
maar uit een onstilbaar verlangen
dat niets kan stillen.

Elke beet een echo van verloren tijd,
elke splinter een herinnering
aan woorden die nooit klonken,
aan liefde die ik altijd miste.

Mijn vingers bloeden,
maar de pijn is slechts een vage gids
in een wereld die voorbijgaat
zonder te wachten,
zonder te vergeven.

In mijn handen zie ik
een kind dat blijft zoeken,
dat blijft breken,
dat blijft hopen op iets
dat nooit komt.

Toch bijt ik verder,
want loslaten is erger,
en de tijd –
die wrede trage meester,
verslindt alles wat ik ben,
zonder genade.

bijten verleden hoop

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 6