Netgedichten

Laatst toegevoegde netgedicht (nr. 87.351):

Intensiteit

Sommige mensen voelen licht,
alsof hun hart een raam is
dat rustig openstaat.

Ik voel altijd te intens,
alsof elke aanraking van jou
al een afscheid voorspelt.

Jij noemt het nabijheid,
ik hoor alleen het kraken
van een brug die ooit zal breken.

Hechting vraagt een tol
die ik al duizend keer betaalde:
nachtrust, waardigheid,
delen van mezelf
die nooit terugkwamen.

Toch sta ik hier weer
met een hart dat weet
hoe dit verhaal eindigt—
en toch blijft zingen
voor jouw begin.

Dus blijf ik staan
net buiten jouw armen,
half toegewijd,
half op de vlucht,
met een verlangen
dat me tegenhoudt
en toch vooruit duwt.

Misschien
is dit de eerste keer
dat ik bang ben
én toch blijf.

En dat
is het gevaarlijkste gevoel
dat ik ken.