Alle inzendingen over Ongeboren

mijn leven, een ongeboren dochter overleden.. zonder adem teruggekeerd, in het verleden taak volbracht, een beloning geïnd op zoek naar verdriet.. zonder vrede gevonden, waar je het verliet de toekomst zo'n ongeschreven zuiver bestaan.. zonder liefde geleefd, daar alles moest doorgaan…

mijn hoofd zwanger van ongeboren dromen bezwaard mijn hart willoos, bang boei ik zinnen fluweel tot ik weer tot vrouw gestreeld wordt…

met moed kijk ik de kamer rond maar stilte breekt mijn hoop als de vragen gaan vervagen, blindgeworden letters durf ik niet of nauwelijks te raken ruggelingse ogen vullen zich met zinnen nog te gaan, onvoldragen klanken die ik steeds maar weer herhaal woorden blijven haperen, onzeker in mijn keel, ik zoek mijn ongeboren…

Koele wind, avondrood Jij bent nog veilig in mijn schoot Schommel, schommel heen en weer Jij kent nog geen levenszeer Jij weet nog niets van pijn Maar als "jij" komt zal ik er voor je zijn…

Voor Alda ' k Wil nog wat zeggen Maar de woorden die Zich aan mij opdringen Blijven onuitgesproken - Ongeboren blijven ze rusten In mijn opengevouwen handen Die deze dagen verlangen Naar vrede, veiligheid en rust Om aan te komen op de Door God geschapen kust Waar ook jij door Ruwe stormen heen Door het vuurtorenlicht…

Lieve Opa, Mijn moeder, die is zwanger nu ongeveer 10 weken en opa, ik denk dat ik je al aardig ken Daarom vertel ik je dat is gebleken, dat ik er 1 van een tweeling ben En lieve opa, omdat ik jou zo aardig vind, krijg jij van mij een kusje en ook 1 van je tweede "kleine" kind dus, van mijn broertje of mij zusje. Op de echoscopie zag…

In de warme oceaan van de moederschoot groei ik langzaam groot tot ik sterk genoeg ben om me een weg te banen naar mijn eerste tranen. Beschermd door een schild van leer behoef ik geen eigen verweer, ver weg van het grote mensenleed van de wereld nog geen weet. Twee wezens in perfecte harmonie - een negenmaandse euforie - als een slapende…

In windstilte was een kind geboren haar naam sprak onbestaand het net van leven trok de kosmos strak voor even adem stokte ongemerkt voor een stonde geen mens zou weten van vruchten die niet vruchten in aaibaar water dat was iets voor oudere Goden om het vergeten te bedekken * maar het moest nog gezegd worden om het opgaan…

Zachtjes word je in haar schoot gewiegd, jij klein en nietig ongeboren kind. Wat was er toch dat je beving, nog zo onschuldig en zo broos, wat maakte dat je haar verkoos? Je wist heel goed dat dit niet kon nog voor je aan je reis begon.…

leegte zonder honger of strijd een vonk van bestaan was nimmer uitgedoofd uit een andere dimensie werd het zaad geroofd de knal kwam onverwacht heeft licht terug gebracht in een dans van het zijn werd een kosmos verkracht duistere dromen fluisteren van verscholen potentie als een pijl die miste door verblindende intentie nog ongeboren…

Ongeboren kind Jouw hartje klinkt als muziek Verborgen klanken…

sterven gaat vanzelf leven is moeilijker je doet het maar een keer sterven ook en daarvan ga je dood het fortuin is het hebben noch het zijn ongeborenen zijn uitverkorenen de beste waarborg tegen levenspijn is er nooit geweest te zijn…

Gescheurd, Gevlekt, Bekrast Al toen mijn Leven spiksplinter Nieuw uit de Garage werd gereden - Altijd overschaduwd Door de kras uit Het ongeboren verleden…

ik trek een jurk van tranen aan verse nog ongeboren gedachten kleuren de dag die langzaam overgaan in een gigantische regenbui…

wat blijft mij over als de bladeren dorren en het vocht de stammen triest de brekende knoppen ver ongeboren als God na enig aarzelen de herfst verkiest…

wat ga jij nog doen, vraagt vandaag aan toekomst voel me oud ik wacht niet meer op later fluistert ze tegen de ongeboren dag van morgen en gisteren is doodmoe die wil niet meer voor mij zorgen…

Liefdeloosheid toont ons, wat ongeboren liefde is. Nog is het winter. Een merel zingt in het duister. Nog is het nacht. Ik waak en ik luister. Een verborgen lente wacht.…

Heilig Daar waar alles nog ongeboren, ongestorven is. Alles en niets ineen. Daar waar verleden toekomst is, en andersom. Daar waar niets onmogelijk, alles mogelijk is. Daar waar geen wanneer bestaat, geen waarom. Heilig…

was je maar enkel alvast voorop op zoek naar een uitgelezen plek voor een zomerbuffet met al wie je lief was je holde vooruit zoals wolken boven zee terwijl het eerst nog zomeren moest…

ten langen leste stokt de adem haar vermoeide lichaam geeft zich zachtjes over er ligt een ongeboren kind zij die jou het leven schonk rust nu in de schoot der aarde…

de nacht opent de deur van stilte onthult haar geheimen maanlicht fluistert betoverend de aarde luistert zachte golven dragen mijn ogen naar ongeboren licht van het morgenland…

onzichtbaar sluimer je door nog ongeboren dagen kleur je een nieuwe morgen in ondefinieerbare tinten die juist zo voelbaar zijn tot op grote hoogtes glimlachen zelfs zij die van jouw bestaan geen weet hebben…

Aan hen die tegen beter weten in, ongeboren wonderen blijven zien.…

nog rust in al haar chromosomen, onkwetsbaar over al het geschreven leed, zal het zwijgen over ongeboren dromen, die je uitsprak met spijt, vergeet alle twijfels zonder het verwijt om de herkomst binnen de lijnen van de context te verklaren wordt dan ieder geschreven woord een feit ?…

Lang mocht ik niet genieten Mijn ongeboren zieltjes Veel te kort bij me Niet geboren worden Zo gewenst Ik zie vaker gezichtjes Gezichtjes die ik nooit heb gezien Ik hou me voor ogen Engeltjes In Gods armen…

Onze liefde kan niet maar ik hou van jou en jij ook wel van mij toch blijft ons ongeboren De droom blijft alleen zonder ons Maar kan de band dan toch blijven kunnen we voor altijd maar in totale stilte elkaar in ons hart dragen?…

gedroogde halmen zwichten voor versneden kleuren in een gele februariwind een zwarte vogel steelt het laatste zaad het leven is grijpbaar zucht ze en wij nog ongeboren ©anno…

2x een verdronken vis. 1x een angstig rund. 6x ongeboren leven. 1x een bange kip. 1x een vermoord varken. 2x een delerium. Kom je bij me eten?…

het vreet mij uit de ongeborene ik draag haar tussen mijn schouders mijn ouders wilden een dochter doch ik werd hun zoon en mijn draagzusje de dokter zei zoiets van gespleten persoonlijkheid eigengereid geef ik mezelf een kusje…

soms weet ik niets te schrijven dan lijken letters in oud zeer te beklijven of houdt de geest ze in grijs gevangen ook kan hij het ongeborene naar verten dromerig doen afdrijven als een literaire abortus provocates van een nodeloos bevrucht verlangen…