Alle inzendingen over Reliëf

Geuren te snuiven meer dan een polychromie wat een reliëf…

jouw profiel zat in mijn handen probeerde met slijpen de vorm te ijken kon de diepte niet pakken pas door hakken kreeg jij meer reliëf heb je verwond met mijn bruutheid ook later bij het polijsten kon ik de verhouding niet krijgen de trekken zijn stuurs warme zachtheid ontbreekt mijn handen hebben jouw ziel niet doen ontvlammen…

markant dacht ik de lijnen van het leven te houwen maar in de vlotte slag zag ik de diepte verdwijnen probeerde met subtiel reliëf contrasten uit te lichten zij kregen niet de scherpte die mijn bestaan deden ontwrichten na jaren politoeren ben ik weer trots op de nu zichtbare contouren…

ik schepte wat schaduw weg maar de plek werd niet lichter wel kreeg het reliëf langzaam stem door hardere materialen meer volume in weerkaatsing toen hun contrastwerking op het beoogde bereik was gekomen de scene had de beste referentie met het publiek door magie en mystiek van hemelse klasse…

Op bizarre wijze verstrikt en droog gebloed, lijkt hij nog het meest op een verfrommelde landkaart: geronnen rivieren volgen het besmeurde relief van zijn veren. Uit een donkere plek onder zijn verwrongen nek groeien rode bloemen.…

dank voor de lieve zending leuk dat je aan me denkt de inhoud deed bij mij vragen rijzen bijvoorbeeld aangaande uw verleden bij het verzet heldhaftig gedrag bij de aanslag op de Koninklijke Koets in de Paleisstraat staat in mijn geheugen gegrift zonder reliëf of inbedding vaag herinner ik mij verband met een samenzwering bij…

tussen ons, een berg van spreken een hand vol taal en aan het eind een gebed zonder reliëf de trog lek geschoten door een vleugwalm van nihilisme, deze scherpte snijdt niet maar stompt af in dialoog en weer ons, ons van de zijnen gevuld met lavawater en sprekend steen leidt het poreuze weten om naar de weg die niet weet…

Siësta, engelenmuziek strooit heilige woorden in mijn oren tekent ze voor en achter in reliëf in hun schelpen. Doezel ik of heeft iemand de bloemen gewekt?…

een concreet beeld heeft mij aan het wankelen gebracht tegen de stroom in naar boven als mijlpaaltjes in de tijd in een reliëf van grote hoogteverschillen blijft het een eye-opener die indruk heeft gemaakt met een tijd wat af en toe ondersneeuwt hoe langer de tijd duurt biedt het voldoende houvast aan mijn geheugen waarin ik mij…

voor meer tijd aan de wal worden lege uren nuttig besteed zodra je de kustlijn nadert staar je niet blind in verzonken reliëfs heb lief en zie op rust van verademing op de canapé ongestoord binnen wend je de ogen op het ogenblik van windluwte kijk je naar buiten, naar ginds waar een diepere serene sfeer is nabij het water, dat ik zo…

zijn er gezichten en woorden die volgen hetzelfde patroon en sommige ontmoetingen als het dromenstof blijven lang, lang in binnenlucht hangen net ‘n vermoeden dat wij het nooit echt zullen weten en hoop dat wij het echt nooit komen te weten een wens dat de betekenis ervan, geen invloed heeft op ons leven tot wij merken dat het innerlijke reliëf…

Ik keer het om en voel naar zijn gewicht en tast 't relief af met een tere hand. heeft ieder brood niet een eigen gezicht, als kwamen er geen twee broden van één land? ----------------------------------------- Uit: 'Verzameld werk', 1976.…

we werkten samen aan het oude jaar op schilderachtige panelen uren dagen waren ingevuld fragmenten zijn er velen we hebben kleuren opgehaald de horizon reliëf gegeven jij penseelde meestal weken en ik streelde maanden glad nu kan dat nog in klad de meeste zijn al klaar gevernist en onderschreven maar in het perspectief van volgend…

de hemel bleek weer paradijs met Eva en de zonde verleidelijkheid had zo zijn prijs toen eerlijkheid de waarheid rondde ik heb je tuinen laten zien beelden in reliëf gegeven ik gaf je meer dan ik verdien toekomst in je streven het balanceren op een touw is toch te zwaar gebleken het hechtpunt bleek ontrouw aan wat we samen weten de…

de hemel bleek weer paradijs met Eva en de zonde verleidelijkheid had zo zijn prijs toen eerlijkheid de waarheid rondde ik heb je tuinen laten zien beelden in reliëf gegeven ik gaf je meer dan ik verdien toekomst in je streven het balanceren op een touw is toch te zwaar gebleken het hechtpunt bleek ontrouw aan wat we samen weten de…

alle gedachten die ik uit de winter verzameld heb alle slachtoffers uit het reliëf van de nacht bange stappen en mistranden het knielen voor de duisternis in mij ze verdwijnen wanneer de horizon duinen dichterbij brengt nog dichter dan een witte oever aan de dood ontleend de wind, een vogel, het schuimen van verzen…

Het rood gezwollen gezicht, in het zweet des aanschijns de woeste gronden met de hoop waren zogenaamde kwelogen de handen ruw en afgewerkt op de natuurlijke noordelijke velden, een reliëf...van hoge zandgronden brak liggende volle akkers der natuur de akkervelden en weiden veranderd naar het groene idee heidevelden met schapen van…

glas Spoorden het dier aan dat hij reed De schrijftaal die hij openreet Vormde een incompleet karkas Het vakwerk dat het stadje sierde Kenmerkte hem nu niet bepaald Tot hij een kleine kerk bezocht Waarin een stilte open kierde Die maakte dat een man, verdwaald, Niet meer tegen zijn tranen vocht Alles, door hem al aangehaald Bleek in reliëf…

langs de grenzen van zichtbaar licht onttrek ik mij even aan eeuwigheid tussentijds sta ik kort in het zicht als speelbal van eigenwijze tijd hooguit hoogte, waarmerk van reliëf of diepte in groeven van voordood gezichten, van mensen die ik nog tref een rimpel in de vijver van stille nood heeft het zin te beklijven gekerfd in beelden, kruimig…

het doek is wit een maagdmodel nog niet geopend het licht nog fel een schets met scherpe punt geëtst om tekening te geven met reliëf dat roze scheurt vulbaar openbloeit en in contouren groeit van pijn naar samenzijn creatie roept de schilder als hij zijn model verkleurt en wegzet in een hoek waar op de grond de druppels bloed…

gezicht in reliëf naakt hiëroglief koel dood teken vlinder zingt vleugel gebroken laat later staat kraanwater vaarwel wij komen aan, en slopen die hel afval afvallig bastaard aanraken raak vaak klaas aast gierige gier stokken stook deze wereld dood gasmasker ook! wij kijken muziek zingt mensen kerken erkennen rood…

Het valt zwaar over de vlakte een onbestemd wachten, 't viel zoals te verwachten in weinig reliëf uiteen.. met het wentelen van vastliggende nachten en de aanloop stram, troffen zij elkaar niet meer als bij eerste oogopslag. In de bevalligheid van alle zorgeloze dagen lonkte eerder alles zo vertrouwd..…

het zwijgen van het strand draagt een ander gezicht, vreemd toegevouwen alsof haar stilte is zwartgemaakt op wimpers en wenkbrauwen vele dagen lang uren waarin het reizen steeds kleiner werd door het twijfelend tasten aan torenklokken die zonder reliëf de wijzers vastmaakten, noordwaarts tegen voorbijgaande duinen en het geraamte…

de hemel bleek weer paradijs met eva en de zonde verleidelijkheid had zo zijn prijs toen eerlijkheid de waarheid rondde ik heb je tuinen laten zien beelden in reliëf gegeven ik gaf je meer dan ik verdien weer toekomst in je streven het balanceren op een touw is toch te zwaar gebleken het hechtpunt bleek ontrouw aan wat we samen weten…

mijn pen drupt inkt laat zinnebeelden vloeien op papier soms ontaardt een vlek in een sierlijke illustratie een prettig perspectief met een voelbaar reliëf soms is de inspiratie net abstracte kunst blijft de vlek te vaag hangen in mijn hoofd geef ik slechts een vlaag van wat ik werkelijk zie ze zeggen wel eens je bent zo goed als…

rimpels de lijnen van het leven rimpelen het rulle zand korrels krassen in het nu vervormen wijze woorden de beelden in mijn geest verstuiven voor het oog vluchtige veranderingen vervagen verse sporen wie ben ik en waar ik was zo even daar in de rust ontstane rand groeit gekartelde oneindigheid wind vereffent het reliëf door golven…

Maar altijd is er een weg terug - te vinden tussen de woorden van ongeschreven brieven die de dag van morgen met dichtershand op het hemels bas-reliëf optekende.…

en zo ze zijn, zeven kinderen uit zeven verborgen hoeken allen met hetzelfde raam uit klei niets bestaat zonder reliëf wanneer dromen veel verder gaan dan grenzen geef hen een hand veeg het snijden uit hun gezicht en dat wat er rest tussen Oost en West laat hen, het daglicht in, veilig met naakte voetjes slapen voorbij muren…

De nacht is van ons Als we het rondje lopen Onder volle maan Verscholen onder Een mist van lage nevel Kwispel jij ons pad Kat sluipt achteraan Eenden kwaken eindeloos Regendruppel valt Dan nog een druppel Recht onder mijn oog, een traan Rolt over mijn wang Bomen als bakens Molshopen geven reliëf Aan donkergoen gras…

dan weer ingetogen in krijtstreepjes van pastel elk schijnsel wacht geduldig op wiekslagen en reeënsporen - taal van passages - sprokkelaars en eekschillers verzamelaars van karigheid zwoegen er zwijgend sprengen springen uit sompig mos schenken klaar water en luchtspiegelingen oude paden scharrelen schamel en pover over het reliëf…