Alle inzendingen over Schrijven Aanschouwen

Vroegste schrijvers der toneelkunst van het oude Griekenland hadden geen leermeesters of voorgangers in hun werk om als voorbeeld te dienen geschiedenis en mythen van het eigen volk werden grondig onderzocht om dan een klein deel ervan dagenlang te overdenken daarbij dagelijks gebeuren hoogst aandachtig waarnemen horen naar zang en toonkunst…

kijk naar mij en zie hoe de V zijn vorm vindt de vogel die in zijn vlucht de vrijheid begroet die thermiek die hem in lagen naar de wolken laat zweven kijk naar mij en zie de hartelijke ontmoeting maar bovenal de tedere omhelzing het uitbundige welkom in mijn kern kijk naar mij en zie hoe de wonderlijke zachtheid het wint van de…

Liggend in het gras doe ik alsof ik rustig het leven aanschouw. Is het opwindend genoeg om erover te schrijven? Mijn geheugen bezit niets, geen herinnering of niets dan herinnering. Ik verzin mijzelf, liggend in het gras.…

Vertrouwen vergaat in de nachten, als deze als sneeuw voor de zon. In ieder zie je verdachten, vervloek je alles zonder pardon. Verwijten terecht onrechtvaardig, eisen onrechtvaardig terecht. Waar was je? Wie ben je? vragen zoveel. Aan mij, ik aan jou, aan elkaar. Vragen, vragen, enkel die vragen. Antwoorden zo…

Dromen ontstaan, in euforische nachten. Dromen vergaan, bij een heldere dag. Uitstel en afstel, dromen ten gronde. Weggevaagd, uit dit ware bestaan.…

Ochtenden kunnen zo stil zijn. Ze legt haar ziel in de kom van haar hand, duikt rustig in de stroming van het moment als een kind vol verwondering over beelden van traag winterende en zomerende jaren, niet vanuit haar denkende hoofd maar vanuit een oeroud zielsweten. Er is iets zachts, geruststellend dat haar raakt en als een deken…

De hoge hemel dringt wolken ontfermen zich over de aarde deze dag kan verbeiden tot mooie natuurlijke dingen leiden. Zeggen kom gerust in me wonen wees vandaag mijn hart en uit leven er waait wel een heuse reuze storm die ook weer schonend schoons kan geven.…

Neem mij zoals ik het verkies Berijdt mij zoals een ruiter betaamd Teugel mij woest aan de haren Dans de dans der liefde met mijn billen Mijn knieën omklemmen hard haar flanken Hard ruk ik haar hoofd naar achter Ik stoot toe tussen haar vragende lippen Even rilt zij en fluistert, ik heb je lief…

ik denk alleen maar aan de olijfboom terug die ik gisteren zag staan bij het station in Certaldo dit gedicht komt niet af en zal snel worden vergeten onmacht maakt zich meester van mijn denken en schrijven het jaar is weer bloedig ten einde, waar schuilen wij om het moois rondom ons nog even te aanschouwen zoek naar vergezichten tussen…

maar boven alles staat mijn engel, al zijn de vleugels van inkt en haar verschijning te naakt om te aanschouwen…

Daar waar zinloos toeval, zinvolle bedoeling wordt. Waar zien geloven wordt. Waar weten geweten is. Heimwee. Daar waar geboren worden, sterven is en andersom. Waar einde verandert, in ongekend begin. Voorbij de horizon, begint de horizin.…

Ik zal brieven aan je schrijven ik zal omschrijven hoe warm de zon was hoe koud de sneeuw hoe prettig de zachte wind Ik zal je laten voelen hoe het was. Ik zal je missen maar waar ik was was jij door mijn ogen zul je zien.…

‘k En durf bijkans mijne ogen niet betrouwen, o Here, op uwe sterrenglans: hoe zal ik U aanschouwen? ------------------------------------------ uit: Tijdkrans (1893)…

Hoe kwijnt in 't ronde 't vogelengerucht, Nu de avond komt op vleuglen luw en loom - Daar zinkt de zon in de vergulde zoom Van 't verre ruim der ongerepte lucht. Breed vloeit, - zoals dit leven in een droom, - Het klare beeld van 't vredige gehucht, In de' effen spiegel van de stille stroom, Waarop geen enkel vluchtig golfje vlucht...…

Heb ontzag, want de Heer is rein Op Hem kan ik altijd vertrouwen Hij wil mij in liefde aanschouwen Daar kan ik heel zeker van zijn. Heer, U houdt mij vast in mijn bestaan Ik tracht te leven naar Uw wil en gebod U blijft altijd betrokken met mijn lot En laat mij nooit alleen verder gaan. ( Enkele woorden uit Psalm 19)…

Omhoog kijken naar de ster van Bethlehem die eenzaam en groots aan het hemelse zwartblauw prijkt bij een half gesloten oog rekt haar onderste punt zich uit tot een lange straal die de aarde treft daarbij door hart en brein glijdt vrij maakt van zwaar denken onsterfelijke genade van Heer Jezus laat voelen.…

Kijk en zie haar staan de lampen zo fel het verlicht en verblind het zicht Aanschouw hoe ze verdwijnt in jouw ogen verschijnt niets te aanschouwen behalve het licht Kijk Lach…

het land naar zee grenst oevers over de wrakke kwelder die met water lijkt besprenkeld morgen is de zee weer haalbaar dichtbij en draaien kolken onbemand de wisseling van wacht, eb naar vloed in tijden nooit gekeerd, onhebbelijk staar ik naar het Wad dat steeds opnieuw in dromen aanlandig mij verrast zij is als een viool ter hand…

Wanneer ik in de spiegel kijk, de zoveelste rimpel weer aanschouw Denk ik bij mezelf, jeetje mens wat moet je nou Je wordt ouder en wijzer?…

zet als het voor mij was, ik zou zo bezwijken en vallen voor je charmes, tot en met een glimlach van bovenaf je toevertrouwen nog even wiegen met mijn kroon en dankbaar dat ik mocht aanschouwen dat pril geluk, ja het is echt heel ongewoon…

Hoe ik van je hou als ik met jou de sterren in hun pracht aanschouw.…

Schrijven stille kreet Je verstaat het keer op keer Mijn koele bloedend woedend hart Schrijven stille kreet Letters vallend uit mijn gedachten Verleden heden of een toekomstrede Schrijven stille kreet Je roept steeds harder Ik mis je, meer en meer…

De onzekerheid overwonnen onderneem ik mijn eerste stap zal 't me gaan lukken ben ik goed genoeg voor 't schrijverschap De pen is mijn allerbeste maatje maar af en toe voel ik vijandigheid dan weet ik 't even niet meer ben ik alle woorden kwijt Soms komt er niets uit de vingers doch... m'n hart kent mijn gevoel op papier verschijnt…

duister woelen schrijven is sterven in de herfst…

ik letter de dagen zo gaan ze voorbij tussen de regels met pen rij voor rij dragen mijn woorden verdriet en plezier schrijven is leven op papier…

Woorden, die overgaan in zinnen, gevoelens, die het van gedachten winnen, zinnen, overgaand in een couplet, emoties, die ik in woorden omzet, strofes, vormen een gedicht, gevoelens, even voel ik me weer licht...…

geurt dat polderend haaks op rechte lijnen staat vaak innemend vriendelijk als het om teksten gaat waarbij de maatschappij mijn klankbord is in normen en waarden die tijd en opvoeding paarden ik behoor tot een groep die kennis van zijn roots uit dezelfde tekens haalt of later terug vertaalt zo heb ik de bron van mijn schrijven…

ik schrijf om te herinneren maar ook om te vergeten of om te kunnen zeggen wat anderen reeds weten ik schrijf om te verjagen of in mijn hart te sluiten om niet te hoeven praten of juist te moeten uiten ik schrijf om druk te zijn of om stil te blijven om weg te kunnen dromen of angsten te verdrijven ik schrijf voor jou alleen of honderdduizend…

schrijven is niet moeilijk maar vaak pijnlijk woestijnen droge stilte in het willen begrijpen zit gedrevenheid altijd weer rijzen vragen die als nomaden door het denken zwerven net als je denkt te weten ijlt de waanzin voorbij spaties van leegte die het hart niet konden vullen…

Geldingsdrang vormt de lucht van bruin bier en rook de scheppende ziel vereeuwigd op papier een hobby gevuld met creatief vertier en voel jij die prikkel tot schrijven ook?…