Alle inzendingen over TREDMOLEN

In de tredmolen van 't leven draai je alle rondjes mee verliefd, verloofd, gelukkig soms verdrietig, vaak tevree. Eerst gaat hij langzaam je merkt het niet als kind pas in de tweede ronde als je snelheid prettig vindt. Je bent ouder en bezagdigd bij het luiden van de bel in die laatste ronde draait hij veel te snel.…

In het vale licht van een weerbarstig leven, kind van zon en aardse boom,met de vingers naar de hemel geheven tot stuifmeel vermalen, de tredmolen van een herhaalde droom.…

mensen kruipen weg in jassen grauw en grijs hun kleding ze sjokken in hun tredmolen van werken en van sleur zo kort de donkere dagen energiepeil staat op nul waar zijn de zonnebloemen de onbezorgde zomerdagen ?…

De tredmolen van tijd laat almaar draaiend het geweten inslapen.…

De huismuis liep in de tredmolen, De goudvis zwom zijn rondjes. De klok tikte het einde der tijden Het vloerkleed was nog nooit uitgeklopt De grote baas lag te slapen op de bank. Stilletjes is ze opgestaan. Het geld heeft ze maar laten liggen.…

Reading: schrei niet, hier is het wreed gebouw Waar een dichter in de tredmolen liep, Dorst leed, honger, op een plankenbed sliep Teedre handen stuk trok aan 't geteerd touw.…

alles is al gezegd wat kan ik tegen jou nog zeggen doe wat je hart je ingeeft wees jezelf wat echt en authentiek is blijft bestaan dringt zichzelf niet op de voorgrond tot zinloos gepraat ik weet het, élk woord wat je deur voorbij komt deelt weer een woord van de bladzijde leef je eigen leven ontdek, proef en geniet want de tredmolen…

hij stapt het ronde pad waartoe besloten is tot diepe groeven af wat denken kan gaat dolen hij is patroon en tredend paard en koldermolen die malend wat nog heugt versmalt tot puur gemis straalt door het trillend stof een gulden baan van licht of drijft geleidelijk een merriegeur naar binnen dan raakt hij eindelijk na maanden weer bij zinnen…

ik liet mijn donkere stappen gaan bleef zelf staan in onthutsend duister de tredmolens voorbij voelde vrij van dwangmatig koersen zonder roergangerszweep het eerste licht markeerde kanten die zicht gaven op een eindeloos verdwijnpunt ik ervaarde diepte in een voorheen draaiende wereld als een tollend plat vlak lichtloos heeft…

in een gedeeld zwijgen buigen de trage schemering en hij voor de stilte van het leven het witte hart hangt in de oneindige ruimte de mooie woorden moeten weg kleuren verdwijnen lossen op in witregels er is niets van het hier en nu in het hart van het zwart huist in eeuwige verduistering de absolute stilte van de dood de lege tredmolen…

Schoolbesturen kiezen onderwijs op een schaal van ambacht tot tredmolen Met je diploma zoek je van tijd tot tijd een plek waar precies jij past Dat gaat maar door want alles moet draaien op steeds minder mensen De computers rekenen met virtuele aandacht uit hoe dat kan Ambachtswerkers zijn vrijwilligers geworden in musea van vertier…

Als de wekker de dag openscheurt rugpijn en vermoeidheid ontwaken en ik mij onder de haperende douche afdoende verbrand heb schiet ik in mijn gewoontekleren stommel woest en wakker de trap af veeg met mijn arm de vaat opzij kauw vastberaden het oude brood drink mijn Senseo en denk aan koffie verheugd visualiseer ik de tredmolen ik harnas…

En je past weer op en je bent er weer daar wordt driftig gebruik van gemaakt en na twee dagen is het gevoel van vakantie op de achtergrond geraakt Je zit weer in de molen van vroeg opstaan en dingen doen uitgerust wás ik, maar de tredmolen van alledag maakt dat ik denk, verleden week waar was ik toen?…

Loop mee in de tredmolen van de tijd. ------------------------------ uit: 'Droomcensuur', 1980.…

Je weet dit heel diep binnenin maar de drukte neemt opnieuw de leiding en je stapt weer in de tredmolen van het alledaagse. Waarom? Waartoe? Het licht lijkt weer te doven. Of is dit geloven?…

Onthutst staar je in de holle ogen van je eigen bestaan waren wij dat die de wereld gingen veroveren zijn wij dat achterhaald door de tijd slepend in onze van idealen ontdane tredmolen onze revolutie een beschamende herinnering.…

Reading: schrei niet, hier is het wreed gebouw Waar een dichter in den tredmolen liep, Dorst leed, honger, op een plankenbed sliep, Teedre handen stuk trok aan 't geteerd touw.…

Ongelooflijk hoeveel mensen zich neerleggen bij hun tredmolen, laten komen wat komt omdat 'er toch niet meer aan valt te ontkomen'. Bruten onder ons ruiken hun kans. Macht staat op hun voorhoofd geschreven.…

Hij was voortaan gedoemd met trage voeten de tredmolen te treden van het lot en in den blinde, tastend naar 't verleden, te draaien rond Delila als zijn god. Toch kwam de dag dat hij zou zegevieren, want in hem groeide stil een grote kracht. Hij trok zijn godentempel in de dood en als een held herrees hij uit de nacht.…