Alle inzendingen over Vlinderstruik

Naar de zon gericht als een paars gekleurd wonder draag je de zomer Hoe heerlijk natuurlijk geurend je bent mijn aandacht groeit mee met de tijd doordat ik jou ook nog eens allereerst waarneem bij het ontwaken van nieuwe dag Een prachtig beeld vol kracht en wijsheid; het is een mooie constante in mijn leven. Elke keer weer slaag je in…

onbereikbaar ver weg door deze vlinderstruik toch heel dichtbij…

Je zit in elke vezel van mijn lijf En ik weet niet hoe ik je weg moet krijgen Hoe laat men mooie blauwe vlinders zwijgen Waar laat men grote tranenkralen rijgen Tot kettingen een metertje of vijf Mijn dromen stop ik ver onder de grond De tijd is daar elkaar nu los te laten Om te voorkomen dat wij ons gaan haten Dat valt niet recht en…

Dit keer dacht ik hoe lang mag ik dit nog doen, mijn spieren oefenen de geuren van uitgebloeide vlinderstruiken, ‘t hout, blaad’ren, aarde ruiken, ‘t snoeien van klimop, en and’re struiken?…

Ik kijk even naar mijn handen En ik schrik Wat zijn ze oud Craquelé gebroken marmer Met vijf smalle staafjes hout Het verval is reeds begonnen In de herfst De winter wacht Als ik die ooit mag bereiken ’t Is een koude lange nacht Maar dan denk ik aan mijn moeder Die ’s de winter bijna door Nog zo stralend levenslustig Nou…

wel dagen kan ik zingen de Vlinderstruik staat op springen, het bloemstuk van mijn dromen staat bijna uit te komen voortdurend kan ik juichen met vreugde mijn lof betuigen, mijn zoete tranen stromen het is niet te ontkomen hij is aan het ontluiken de fleurigste aller struiken, ik ben niet in te tomen straks laat hij vlinders…

Zachtzoete nectar parelt in de zon Flirtende vlinders vieren de lente Gefladder rond een vlinderstruik Eendagsvlinders in mijn buik Bezige bijen bestuiven het zwerk De koningin verlaat haar nest Feromonen vullen de lucht Verleiden darren in volle vlucht Tot een fatale liefdesdans: Hen rest geen tweede kans.…

In opwindende vleugelslag Door schimmige contouren Op plekken waar nectar opgeborgen lag Je tong menig bloemkelk zal beroeren Nachtvlinder dansend in je vlucht Jouw ogen maken mij bewogen Menig vleermuis zoekt je in de lucht Door maanlicht aangezogen Maak je pirouetten maar door de nacht Van de kamperfoelie richting vlinderstruik Je bewegingen…

De perken ogen doods, niets wil er groeien alleen de vlinderstruik draagt nog wat blad, maar verder heb je ’t dan ook wel gehad. Toch is er één die volop staat te bloeien: de winterprunus met haar roze kruin belooft op voorhand lente in de tuin.…

vlinderke, wat ben je mooi wat zijn je vleugeltjes teer ach, vlieg nou niet weg of kom je strakjes weer je danst bij de vlinderstruik zo sierlijk en vol kleur je strijkt op zijn bloemen neer en geniet van hun geur vlinderke, vertel me over vreugde over geluk en over hoop vertel me over de liefde en over jouw levensloop vertel me over…

hier, onder mijn vlinderstruik die roze is gesierd de takken hangen wat zwaar getopt, met hemels vocht bedekt zij schenken ons de zwangere schaduw waar een lichte geur zijn hoogtij viert en zowaar, een rijzende passie wordt verwekt ik lik de rood gezoete smaak van je lippen als langs je mond het groen wat druppels omlaag…

Zover ik weet groeit daar geen vlinderstruik, dit weerlegt dus wat het onderzoek beweerde. Je watertje voorziet je van een vreemd gevoel: alleen in China telt men al miljarden buiken. Te hopen is dat zíj daar nimmer op zal duiken want dan ontpopt daarginder mooi de heleboel.…

verbaasd een opgewonden geheim het mystieke kan het niet goed zeggen moeilijk uit te leggen zoals na een droom een illusie, vast gebrand in een foetus houding wilde ik hem vasthouden nooit meer laten gaan fundamenteel liet ik mijn meeslepen, in een nacht vol zelfvertrouwen dat de tijd even stil mag staan verstrengeld als de wortels van een vlinderstruik…

Lente in de lucht die ik ruik vol verse sneeuw die ik krakend laat klinken omdat ik dat ene speciale biertje ga drinken op de nog verlangend kale vlinderstruik Lente in de lucht die ik dans onder bomen die alleen nog maar dromen van het ontluikend in bloesem komen en de onschuldig frisgroene nieuwe kans Lente in de lucht lente in de lucht…

De vlinderstruik wijst alle kanten met haar puntige paars, boven de zwaar zwierende takken van appelboom die met haar vruchten, sommigen rood al zonlicht willen als ik.…

geweten dat door alle mazen van een normaal bestaan mij als een enkeling plaatst in het kader van een vreemd individu vaak prijs ik me dat ik geen standaard belofte van mijn ouders ben maar goed, de muziek en een gedegen zangstuk leggen nog geen zwaluwnesten in de krimp van mijn rijk ik wacht gestaag achter de al zacht ontkiemende vlinderstruik…

Wie belicht nú simpelweg de lelie, lis en roos de boterbloem, de bosframboos de heide, groen en gras de vlinderstruik, het struikgewas Wie bezingt nú simpelweg de vlinder, vlieg en mier de watervlo, de regenpier de lijster, spreeuw en kraai de roepie-roepie, vlaamse gaai Wie omlijst nú simpelweg het wonder, land…

Bloem hoorde gij om uw hoofd slechts het gezoem van bijen die de vlinderstruik betasten of snaterende eenden die U op Uwen bank uw courant lezend al kwetterend verrasten wat zingt gij lof op grauwe klingerstraten in steen geklonken smerig grachtenwater kende gij slechts het Losserzand met bruisend Dinkelwater of luchten fijn als…

jezelf voorbij verbeten zoek je de draak het veelkoppige monster dat je pijnlijk uitholt en de dood buigend begroet krassende kraaien en een vallend glas brengen je terug naar de lege tafel alles heeft zijn uur je loopt achteruit meter voor meter neem je afstand van de draak de kruimels op de lege tafel het huis de vlinderstruik…

December stapt weer in het jaar De beuken kaal, het eikenhakhout bronst iets groen De vlinderstruik moet het met dorre aren doen De perken kleurloos want de herfst is er mee klaar December stapt wat vreugdeloos in ’t jaar December glijdt weer in het jaar De ochtendvorst, het struikgewas rouwt grijs berijpt De hongerige kraai die naar een vetbol…

ik volgde stapsgewijs het gangpad naar de tuin, een parel een juweel er was een mistige neerdalende rust hoe zacht bevallig de vormen van de buxussen als een rug van een zonnegodin de vlinderstruik ontwaakte na een zoete nacht van kamperfoeliedromen hagen en heesters zingen een mooie melodie, ik wandel er door het hemelse water in de vijver…

mijmerend vloog hij naar de vlinderstruik daar zat hij heel hoog en keek veruit zo kon hij gans de rozentuin overschouwen en zag hij hoe zijn eerste roosje haar hart ging openvouven dat was voor hem een groot ogenblik hij wachtte zelfs niet tot ze haar goed had geschikt hij vloog zomaar op het roosje af en schrok hoe groot haar liefde was.…

De geel-oranje bloemenzee in jouw tuin Je opknapbeurt boven, de gordijnloze badkamer Je schouders die aandacht krijgen na zoveel gedaan Ons praten op de bank over een knuffel piemel Hoe pluche kinderonschuld omhult We uitkijken op vlinders tussen de vlinderstruiken, de vijver die rimpelt door roze visjes, een kikker zien zitten op…

Dat vrouwtje niet stil kan zitten is heel begrijpelijk Kijk maar hoe ze elkander liefhebben met hun vrije bewegingen Fladderen, huppelen tot springen langs de goot of tussen groeiende takken van de vlinderstruik en het wateroppervlak op het plat dak aan de overkant van de straat.…

tot leven pril opwekkend leven Duistere plaatsen, “Verlichte waarden” Denappels Kerstkris-tallen Maagdenvloed Maagdenpalm Licht dat in vlees wil worden Maansikkels planten maanstanden kring vormende dolmen broodafdruk in graancirkels infuus van” Mare”-kransen Vis voelend in het water lijnzaad vormende vlasbloemen lentekriebels vlinderstruiken…

Als ik jou maar overleef. Dat is mijn allergrootste zorg. Want wie zorgt er anders voor je, met dezelfde toewijding, liefde, tijd en aandacht? Wie anders zal dat doen, als ik er niet meer ben? Dus moet ik ervoor zorgen, tussen alle zorgen door, lang genoeg te blijven leven om er voor jou te zijn. Daarna ben ik vrij.…