Alle inzendingen over Voorjaarswind

Ieder jaar, elke kaar zijn het de krokussen op het Voorhout, is het de voorjaarswind waar je van houdt, zoveel lentes alweer even warm en weer koud. Zoveel lentes alweer word je oud, langzaam oud in de voorjaarswind waar je van houdt.…

Vandaag zaten we weer op het terras Iets wat altijd gewoon nu iets bijzonders was In de zon met de ontwakende geuren van bloemen in de voorjaarswind boven de ranja een bij hoorden zoemen…

je stond er al een hele tijd de rug tegen een wilgenstam in een poging met hem treurigheid te zijn tussen je vingers door glipte een warme voorjaarswind de takken in en bracht bloei in dat vermengd verdriet je stond er als een lentekind…

Weer laat ik door de voorjaarswind mij vangen, weer dwaal ik als een kind door lentes land, verblind van licht, met overbloosde wangen.…

Het stonk er naar bloed en occult zweet de giftige wond van een slangenbeet de ruimte omfloerst door zwarte rook een toren met gruis vermolmd hout en een pook op voorjaarswind zingt een kind uit 't duister ontslagen rondom de geur van bloesem en insectenplagen ik kijk naar blauwe hemel en bonte bloemen in de tuin lelies teder wit, naar 't…

Oh jij frisse voorjaarswind je streelt mijn hart en laat het enthousiast lachen. Oh frisse lentebries heerlijke prikkelingen gaan door me heen als je innig je weg zoekt in m’n lijf. Oh alstublieft wil je nog vaak langs komen want door jou voel ik van binnen alles stromen.…

de wereld treurt ligt lockdown in zuchten en klagen vandaag ijl en blauw in de warme voorjaarszon in 't volle zicht van vogels, ik nestel me op het balkon en luister met een hart dat tegen eigen ribben slaat alles zingt stijgt op naar boven met warmte binnenin dat uitstraalt naar de mensen in 't volle zicht van vogels in het openluchtconcert…

daar staat een bloeiende linde ze is een beetje rank ik zou haar willen voelen om te weten hoe ze het land beschrijft voor haar zou ik willen zitten met een kleed en picknickmand broodjes met jam besmeren en genieten van het weidse land trots staat ze tussen wat beuken genietend van de voorjaarswind en geeft een beetje bloesem aan een…

de aangeslagen snaren verdwijnen in de stilte het ingesneeuwde leven onvindbaar blijft de voorjaarswind het prille niet wiegen kan de camera de dief is die de zielen steelt het vloeibare voorgoed overgaat in het vaststaande de ondoorzichtige vensters niet open gaan het huis geen pad heeft om naar toe te lopen de tak afbreekt…

Met het schudden aan de boom treuren tranen in het vangnet van de voorjaarswind, het zijn de wilgen die het lot bepalen tot de waterspiegel hen vindt De witste seringen uit het verhaal tonen de geurigste kleuren van het avondrood in het groenste kroos gaan ze ten onder in de ademnood van de onvoltooide dingen De hemel richt zijn bühne…

terwijl jouw geur waar ons thuis op is gebouwd vervaagt en de smaak van je hongerige mond en gretige vingers van mijn begerige huid worden gewist door de lauwe lenteregens terwijl de zachte voorjaarswind onze kille, harde woorden, met afschuw gevuld, voorbij de warme veiligheid van ons paradijs verdrijven hoor ik het verre gefluister…

ondanks het besluit te zwijgen - geen woord voor aarde of vergaan voor ijs en kou en vorst- valt moeilijk te verkroppen dat winterbloemen bloeien, roekeloos ontknoppen harten schaamteloos openstaan waar narcissen gedijen onder sneeuw wie zal straks de schoonheid tellen de woeker van het groen beheren as blazen in de prille zachte voorjaarswind…

ondanks het besluit te zwijgen -geen woord voor aarde of vergaan voor ijs en kou en vorst- valt moeilijk te verkroppen dat winterbloemen bloeien, roekeloos ontknoppen harten schaamteloos openstaan waar narcissen gedijen onder sneeuw wie zal straks de schoonheid tellen de woeker van het groen beheren as blazen in prille zachte voorjaarswind…

Wat flarden passie, nesteldrang Wat groen en geel en paars, een bruid Als ze haar ogen even sluit Wat dageraad en merelzang Wat voorjaarswind, betraande wang Wat tijd met rijpend pennenfruit Wat flarden passie, nesteldrang Wat groen en geel en paars, een bruid Herinneringen, nachtenlang Een nieuwe loot van babyhuid Een schedelplaats, dag in…

laatst bezocht ik weer je stille ademloze lippen en ik vroeg slaap je nog mijn liefste ik hoorde de voorjaarswind huilen om het antwoord de dood drukte jouw ogen dicht beneden waar de aarde steeds schuil gaat en jou diep ontving als een kind in haar schoot koud met daarboven het licht van het onmogelijke loodgrijs…

De paarlemoeren lucht, de broze wiegel-twijgen en na de regen het geuren van de grond, de luwe voorjaarswind en het verrukte stijgen der sterren aan het doorzichtig hemelrond. Men kan zich daaromtrent bezwaarlijk meer vergissen, want het ontvanklijk hart kent zijn bestemde tijd.…

Neuren als een voorjaarswind Bij geloken wachten… Mondje, dat geen vraag ontbindt Ogen zonder vrees, o kind; En uw haren, bleek en blind Als de maan bij nachte. ------------------------------------------------- uit: God aan zee (Oostende 1919-1926)…

vertellen de milde voorjaarswind een aangrijpend verhaal van leven ondoorgrondelijk en onvergetelijk een kostelijke geest nestelend te groot voor dit wankel huis schreeuwend om meer bestaan de vogels komen van overal en troosten in hun onschuld daarvoor zijn ze op aarde ze wanen zich in ’t paradijs en wonen in jouw schaduw halen voedsel…

En dan komt voor de wereld eindelijk herstel; de voorjaarswind beroert licht de dodenakker, maar men blijft steken in die godvergeten hel. De moeder kan haar zoon daar niet meer herkennen, die vreemde man maakt opnieuw angst in haar wakker, tot ze erin berust, maar het is wel wennen. Vrij naar Anna Akhmatova…

opengegaan onder blauwe lucht, de maan schuift de rivier, een koude voorjaarswind waait door het raam anders dan toen het nieuwe seizoen; donkere holen geheimzinnige bomen exotisch gegeurd de vogels gekleurd; een zeurend lied is aangekomen och, arm zwijgzaam murw gemaakt besmet volk dat naar adem moest hijgen meegesleurd in de corona…

de wind brengt geluiden over van land tot land altijd in dezelfde taal ook als ze fluistert,fluit of flakkert als een vreugdevuur brengt gedachtengolven over in stilte als een voorjaarswind in avonduren wie gilde daar in het nauw een mens die zijn letters verloor en niet had leren zingen die dingen komen voor als hindernis g.h.z.z.…

van twijfels zichzelf te moeten onderscheiden, pijn in de wiekslag van hoop te verdwijnen, groen in een malse ademteug laten ontluiken, mens te worden in alles wat wel of niet gebeurt die de tijd wil ruiken zonder loos gebaar gekend of naar een volmaaktheid te speuren of naar de onbeantwoorde lijst van niet gestelde vragen met de voorjaarswind…

horizon van twijfels zichzelf te moeten onderscheiden, pijn in de wiekslag van hoop te verdwijnen, groen in een malse ademteug laten ontluiken, mens te worden in alles wat wel of niet gebeurt die tijd wil ruiken zonder loos gebaar gekend of naar een volmaaktheid te speuren of naar de onbeantwoorde lijst van niet gestelde vragen met de voorjaarswind…

De bladerloze bomen, on- gedurig en verlegen, staan vechtende in de voorjaarswind, en weg- en weêrgeslegen; ze buigen, dat de grond opheft en dat hun wortelpezen, hoe vaste ook en hoe verre en die- pe zijwaards ingevezen, begeven moeten. ’t Zoeft alom en ’t zucht. De takken tieren lijk wolven, die verhongerd in de wilde bossen zwieren.…

sneeuwklokjes, krokussen en Vroege narcissen Waardoor je weet er is nog hoop, toch Nog hoop, toch nog wel redding Het fluisterende riet van een liefelijk oord Beweert dat je er zeker van kunt zijn dat Wederopbouw lukken gaat Ondanks het nieuws, ondanks de zo slechte Tijding die als een bom insloeg, een voltreffer Was, totdat een voorjaarswind…

De avondgeuren vermengen zich Gekookte aardappelen, gras en de voorjaarswind Het is fris buiten, nog net licht Ik wacht tot de herinnering mij vindt Er ligt een kalmte over deze dag Iets dat mijn ziel tot rusten brengt Toch ook een vreugde in mijn hart Als een kleine vlam dat op meer wacht Oh, ik zou willen dansen, vliegen, zweven En me…

Liefelijk ruist door de toppen der bomen De voorjaarswind. Zou die wind van mijn lieveling komen, Die mij bemint? Neen, dan zou ik zijn stem verstaan. Zou die wind naar mijn lieveling gaan? Zeg hem, o winden, dat ik hem groet, Zeg, dat hij wederkomen moet. Rusteloos stromen de stromende beken Naar beneê.…

Ik durf niet te kijken speel mijn hart aan jou voorbij in poppenkramen waar ik woon verhalen van mijn klein theater nee, ik durf niet te kijken hoe je blauwe ogen staren hoe je langzaam dichterbij komt in voorzichtig ademhalen Hoe je staat, tussen coulissen met je adem zo nabij die ik als voorjaarswind zal vangen spelend dichterbij wil…

Vogelzang en zonneschijnen, Bloemengeur en voorjaarswind. Alles, wat ik heb bemind, Alles immers bleef het mijne? Liefde en schoonheid ongemeten, Zoete vreugde ongeteld, Wat mijn ziele heeft bezeten, Niets heeft me ooit teleurgesteld.…

Ik volgde hen over ’t perron - de vrouw, de man, het kind – de trap af en uit het station… Waar Amsterdam begint scheen over het water de zon en woei een voorjaarswind.…