Alle inzendingen over Wereld(beeld)

kijk haar maar niet aan ogen vliegen alle kanten uit achter oogkassen geen houvast uitgesleten in kijken van de wereld beelden hangen te wiegen voor haar ogen onherkenbaar gaan ze voorbij objecten schitteren wazig in de mistigheid van beeld…

gaf een bloedbad aan te richten Wie of er raak met scherp schoot met munitie Bleef lang onder de pet van Vrouw Justitie Wie had mandaat in Paramaribo Wie kocht bewakers om opdat ze zwichtten Voor het bestormen van het Capitool Het had niet veel gescheeld of het symbool Van Vrijheid in New York gaf zich haast prijs Als 'Oude Wereld…

van de tafel tekende het wereld beeld het speelgoed leerde grenzen aan beeldend vormen door kinderhand En toen zijn eerste gedichtje: “jantje kwak in een plas ver hier vandaan vlak bij de apenlaan daar woonde jantje kwak hij was een kikker een dikke wipper en weet je wat zijn vriendje was els het konijn en wim het zwijn’’ Nu bezoekt…

Ik luister naar degene die in nood leven ik heb veel gezien heb een internationaal wereld beeld dat ik een goede positie zou krijgen had ik voorzien Ik kom op voor arme mensen in onderontwikkelde landen ik geloof dat wij in rampen belanden als we niet beschaafd blijven onderdak bieden aan degene die komen uit oorlogsgebieden mijn…

1 Het kind is wijs. 2 Het kind weet weinig maar wel zeker. 3 De mantels glanzen dof, 4 van ouderdom en betekenis, 5 een purperen glans over het zwart. 6 Dan was jij de vijand. 7 Dan vochten we tot de avond. 8 Het kind brandt zich 9 aan de schoonheid van het speelgoed. 10 Het mompelt. Het is geen spel. 11…

Zo'n landschap als dit op unieke middagen -- eeuw na eeuw gezien.…

de woorden beelden de vorm de woorden vormen een beeld ik en de wereld , zijn beeldende vorm…

een spiegel met een luikje voor open en dicht donker en licht een beeld met een inkijk doorzichtig, apart voor dichtbij en veraf de spiegel geeft beeld, maar achter het luik schuilt een wereld vol dromen…

vertrouwd, teder, zachtaardig beantwoordt hij mijn vragen zonder verbazing; terughoudend voorzichtig met zijn poëzie kleedt hij mij in zijden georgette wikkelt mijn verlangen in een jas van zacht soepele kasjmier hier is alleen het mooiste goed geen moeite om mij mee te delen dat het goed is wat ik doe ik ben zijn open boek hij prijst…

Jouw ogen vingeren huidvluchtig door de stille ruimte. Je raakt ontroert vervoert haar als een gevleugelde engel in een snuifje Jasmijn van winter tot lente in Mei. Een stiekem vleugje Parfum vlindert zinnenprikkelend doelvrij. Als in een droom vervaag je stervend op haar huid. Te luchtig in hunkering het moment voorbij...!…

Woorden Al maar woorden schieten door mijn hoofd Beelden allerlei beelden van de realiteit beroofd Sneller alsmaar sneller raast de wereld voort Schreeuwen heel hard schreeuwen al word ik nooit gehoord…

Voel het zwart aan zekerheden zagen als de onmacht weer gedijt voel de pijn aan witte randen knagen tot de tijd de scherpte slijt want het leven laat zich niet voorspellen elke uitkomst is onzekerheid maar te leven is altijd wel een keuze elke keuze een mogelijkheid…

Het voelt dat het lijkt of het kan maar vraag niet hoe ten koste van wat op welke termijn wil je er over denken ooit over praten hoe het voelt als we elkaar zouden verwarmen in de kou…

Zacht is de wind die lippen streelt van geliefden steeds dichter bij elkaar op zo’n lentedag waarbij de wens de tijd vertraagt tot eeuwigheid Toch blijven woorden loze letters zolang ze niet in beeld verschijnen is het smachten niet te horen als het niet hardop wordt geboren Leg een zachte hand op een warme plek waardoor beiden in elkaar…

wat mezelf het meest eigen is geef ik uit handen wanneer jouw tederheid de boventoon voert een aanzetting tot ontbolstering…

Eén foto wordt een testament, Eén blik naar een klein moment, Blootsvoets en duizendschoon, De wereld verandert licht van toon. Twee harten in één ritme Kleuren het beeld in ware dromen, Zolang dit beeld zal bestaan Gaat voor mij de wereld open.…

ik heb geprobeerd het beeld in de spiegel dichterbij te halen maar bij het raken bleek slechts een deel zijn come back te maken gebrek aan licht om te transporteren of was het de ruimte die in zijn tekorten geen plaats kon maken in de massa die aan beelden vooraf gaat een subtiliteitje dat wij zomaar veronachtzamen de wereld…

Zoek de stilte tussen gedachten Laat de wereld even wachten Ervaar de verandering in het beeld van de tijd Voel dat je door het "nu" wordt geleid…

De wereld is dezelfde; overal De blauwe hemel en de grauwe steden, Drijvende wolken en, daar vér beneden De velden en de mensen; morgen zal Deze aarde mij niet anders zijn dan heden En dan zij gisteren was; en zonder tal, Trekken bij zonneschijn, bij regenval De dagen verder, als zij altijd deden.…

in alle rust slaat hij de deuren open, laat het weer zachtjes binnenkomen zit verstild aan het erfgoed van de dichter van beeld en kleur om alledaagse zaken te verwerken een luchtige plaats te geven…

Mijn lijf is als een instrument dat bespeeld wil door een musicus of een leerling, iemand die er de juiste klanken uit probeert of weet te halen. Het hoeft geen bladmuziek, maar eigen composities. Wanneer hij één is met zijn klankbord is er alleen maar melodie, trillen de kamer en de planten Daarna kan mijn lijf weer andere dingen doen…

In de bioscoop achter mijn gesloten ogen draaide ik de beelden van mijn dromen uit mijn parallelle wereld van de nacht en vond uiteindelijk terug wat ik verloren dacht.…

Werelden aan wijsheid verbergt ze rug aan rug. Zo vaak gezocht in letters, woorden, zinnen, beelden. Zo vaak gevonden, alleen de klank ontbreekt.…

Ik zag beelden van ontroering, van hoe een man een vrouw kuste. Ik zag hoe liefdevol de kus gegeven en ontvangen werd. Hun lach die speelde over elkaars gezichten, Ik zag beelden van mensen die hand in hand liepen. Ik zag mensen elkaar groeten Ik zag ‘n dag waarop het in de hele wereld lente is.…

Jij zal daar staan met jouw haren in de wind ik herken je aan jouw gestalte ik weet dat ik op jou vertrouwen kan want jij bent de enige van wie ik weet dat jij deze rol voor me innemen zal.…

Het leed, hun zeven jaar geleden aangedaan, een dag, waarin de tijd stil leek te staan en iets, wat heel de wereld nooit meer wil. Waarin de wereld opnieuw de beelden aanschouwt en met Amerika stil is, en rouwt, en rouwt..…

de beelden zijn weer buitenissig niet opgeslagen in de catacomben van zijn geest nog trekt hij aan de touwtjes zijn zij als pop de cast van zijn autistenfeest ieder opgaand in het eigen spel gebonden aan het kruis dat in zijn wereld huist tot de lijnen breken chaos in psychose heerst realiteiten zijn vergeten de beelden…

Van jou wilde ik houden vanaf de allereerste dag jouw heldere oogopslag jij, die op mij vertrouwde ik keek je vragend aan zag in een flits jouw leven maar mocht niets geven ik moest je laten gaan nog eenmaal kijk ik om wil jou als beeld houwen geen afgietsel van geluk maar gewoon blind vertrouwen…

Ze tastte mijn gezicht af alsof ze wilde voelen wat eronder zat. Bekeek de aderen op mijn witte rug. Haar leerling legde zijn handen in mijn taille. Voelde zijn lichaam weggeduwd. Giuditta nam een beitel en een vijl, bevrijdde me van mijn 2e huid.…

hier zit ik dan, alleen op de bank tranen in mijn ogen, brok in mijn keel keek net naar beelden uit mijn verleden en het werd me eventjes te veel we zijn al vijf jaar uit elkaar ik dacht dat ik het vergeten was maar nu ik het terug zie voel ik weer hoe goed het was wat doet het pijn om het terug te zien onze liefde voor elkaar de tranen…