Alle inzendingen over Wereld heeft zoveel

De wereld zou zoveel mooier zijn, als men elkander in waarde liet Want waardevol of waardeloos dat zie je aan de buitenkant niet. De wereld zou op haar mooiste zijn, als mensen groeten zonder venijn Maar stel je nou eens voor dat het altijd vrede zou zijn.…

Ooit zag ik een paardenbloem, van de wereld door zoveel levenskracht.…

Als ik dan na een zoektocht Die mij langs hoge toppen En diepe dalen voerde Mijzelf weer heb Teruggevonden in de eenvoud Van dit moment, kan het Niet anders dan dat ik mijn Ogen richt op de wereld Die mij omgeeft - en zie ik In de volmaakte schepping Van mens en dier een wereld Met zoveel leugenachtigheid Dat ik niet anders…

De wereld is zoveel anders als sneeuw haar bedekt De wereld is traag en stil na het sneeuwen De wereld stelt zich de vraag: waarom zo snel? Waarom..... deze dagelijkse overkill aan doen, werken ons kapot minder...het laten? Van...... eeuwen sneeuwen niets opgestoken? niets geleerd?…

Want je hebt aan de wereld nog zoveel te geven ga niet weg zonder mij Want elke traan zou de wereld doen overstromen en beven Ik kan niet zonder jou Blijf bij mij bij de levenden…

Zoveel zomermelodie in de speler rond je oren en in je hoofd: pijn zingt rond Zoveel weemoed in de wereld lief, zoveel, takken van bomen kraken onder dat gewicht bij wijze van winter en liefde wordt heilige pijn, een kruisiging waaraan de dood geen einde te maken weet tenslotte…

die zoveel kouder is…

ook zij herkenden in jou het kind jullie dolden dwaasden samen in lieve lust zij speelden in jouw lach dansten op je blik zagen voor echt wat jij hen met handen gaf je nam ze mee naar alles wat zij wensten vertelde over de grote wereld met zoveel mensen stil zijn wij weggegaan hun ogen keken jou nog dromend na…

Nu je handen hebt gelezen in tomeloze paringsdrift moeten wij het ergste vrezen voor wederzijdse liefdesgift werelden zijn zoveel groter dan onze enge zielenband wij versmelten in de boter ver buiten het gezond verstand in jouw reizen naar de ander overvleugel jij de geesten wij zijn eigen tegenstander in het contrapunt van feesten.…

Tranen bedwingen de wereld met zoveel verdriet. Het is ongekend hoeveel tranen de wangen bereiken. Het verdriet is intens groot, het is ongelooflijk wat er allemaal gebeurd. Zoveel mensen worden ziek of sterven zonder van hun dierbaren afscheid te mogen nemen. Eigenlijk is het onmenselijk, dit innige verdriet.…

Niets op de wereld heeft zoveel kracht, als 'iets' waarvoor de tijd rijp.…

De dichter (vrouw of man dat is maar om het even) zet de wereld naar haar hand, gaat uit van dit gegeven om de lezers te betoveren dicht zij een schilderij waarmee zij hen wil boeien, meevoeren aan haar zij tot in haar eigen wereld die zoveel kleuren heeft ontroerend, maar ook heftig is en waar ze liefde leeft het dreigen van een storm…

De pijn die ik moet dragen wil jij graag met me delen, zodat ik niet alleen zal zijn zoals op de wereld al zovelen. Jij bent mijn zon en mijn maan de sterren van het heelal, maar het licht van mijn leven dat ben jij bovenal.…

De wereld is zoveel mooier, nu ik samenleef met jou!…

De wereld is zoveel mooier, nu ik samenleef met jou!…

Gehuild, terwijl de hele wereld toekeek, zovele rechten werden voorbehouden. Opschudding heeft vaak cruciaal grootschalig leed gezien, terwijl smart en ongeluk vastte. Rouw dringt door tot in alle reddingsteams van het geven, wat verlies ook kost.…

Alleen op deze wereld, met zoveel mensen om je heen Zoveel mensen op de wereld, maar toch ben je alleen. Ik sta stil in de menigte en slaak een harde schreeuw Zo hard, zo hard als een leeuw. Maar er is niemand die me hoort Dus is er ook niemand die me stoort.…

er wonen zoveel werelden in mij in elke vezel van mijn lijf schuilt leven van miljarden jaren en weten van millenia bevroren in de tijd naar verre vreemde oorden voeren mijn dromen mij waar lang vervlogen levens bij het blaffen van de maan ontwaken uit hun eeuwigheid…

gezichten waar de zon gaat schijnen Of wolken uit haar pupillen golven Waar aardse diepte in is te lezen Of waar ze de hemel projecteert op het behang Waar buien opkomen en verdwijnen En de mist de wereld zichtloos maakt Ook de gedachte aan dood soms valt af te lezen Of waar ze uitdagend de wereld tart Zoveel gezichten uit een paar ogen…

Had zoveel meer willen zeggen, Maar wist niet hoe het uit te leggen. Wat het was, zal je nimmer verstaan, Toch voelde ik bij het afscheid een traan.…

Het oneindige verlangen Rust is geen gegeven Door belevenissen bevangen De eenwording is het streven Zoveel meer dan alleen het leven Een gegeven zonder rangen Een wereld zonder belangen Onvoorwaardelijk blijven geven Een verloren strijd Een gevecht zonder eind De waarheid die men mijdt Gedrag steeds ondermijnd Tot elke compromis bereid…

Ik voel me na die tijd niet zoveel jaren verder. Ik ben nog steeds wie ik toen was. Ik vrees: zo is het ook met deze wereld. Als ik voor haar spreken mag: ze komt niet verder, geen trap.…

met zacht refrein het land heeft niets met oorlog te maken maar het zijn wel klootzakken die bepalen ik haat dat, ik haat dat niet politiek schept… enorm veel verdriet we gaan vechten want er is oorlog voor een niemendal van tel… levens moeten sterven voor het belang en slecht beleid ik bid tot god hij sluit zijn ogen wat een wereld…

Als bomen zouden vertellen langs het pad wat ze hebben gezien in al die jaren misschien goed dat ze zwijgen en dat ze hun geheimen in stilte bewaren. Wat heeft het gras langs het pad doen groeien dan alleen regen of schaduw van die bomen en kinderen, of mensen, die daarin stoeien? Ach, laat het in stilte daarvan dromen. Waarover zingen…

Er is zoveel te koop in deze wereld. Een materiële begerigheid houdt de moderne mens vandaag de dag stevig in zijn greep. Begerige ogen richten zich op een kopen; op wat niet gratis is zijn er geen krediet-limieten voor bij de rode streep.…

Erato, Euterpe, Kalliope, Klio, Melpomene, Ourania, Polyhymnia, Terpsichore, Thalia hoeveel Muzen wil ik hebben zoveel kunsten kan ik doen inspiratie wil ik putten iedere dag in elk seizoen veel gedichten zal ik schrijven zo nu en dan zelfs een haiku maar of die verzen ooit beklijven ach wat doet het er ook toe…

Ach we zijn een raar volkje, niks meer niks minder de een heeft geen last, de ander ondervindt hinder van de opgelegde avondklok. We zijn een gek volkje, staan op achterste benen als regels moeten worden opgevolgd vanwege de vijand! Nee, geen dichte gordijnen, maar binnen blijven niet met meer dan 1 persoon langs bij..... om gezond te blijven…

Wij zussen hebben altijd een workshop zo noemen we het voorlopig maar Pasen Pinksteren Kerst noem maar op we zijn dan weer gezellig bij elkaar We maken dan vier mooie bloemstukken voor vijf innig geliefde mensen hiermee willen we de pijn onderdrukken ik kan geen liever zussen wensen Al zijn we samen door een hel gegaan zoveel verloren in…

laat mij verblijven enkel en alleen op de zachte toppen van je vingers laat me niet stijgen noch dalen in dromen licht van toon ik wil ontwaken in de rust van je morgen in mooie woorden zonder schroom laat mij je handen vullen met alles wat vleugels heeft in lage en hoge wolken waar vertrouwen wordt gestreeld ik wil verlangen…

Zoveel emoties verstopt van binnen. Telkens de glimlach die weet te overwinnen. Zoveel emoties te vermijden Telkens de glimlach die weet te bevrijden. Zoveel emoties blijven verborgen. Telkens de glimlach die het volhoudt tot morgen.…