Alle inzendingen over Wisselende

Mijn naam is Vleugel ik ben uw piloot Wanneer u mij een rauwe kreet hoort slaken Moet u zich daar maar niet bezorgd om maken Dat komt, de purser zit bij mij op schoot En zij heeft voor de deur een fikse bos Dus handen aan de knuppel, remmen los!…

Als een sneltrein door dit leven is alles van voorbijgaande aard. Niets om na te streven slechts doorgaan in volle vaart. Op verlaten stationnetjes kijk ik verveeld in het rond. Ik hou mijn adem in mijn hand vastgeklemd op de mond. Mijn verwachtingen; ik heb niets op het oog. Ik ken ze niet; zijn ze dan bij voorbaat te hoog? In een…

Als een sneltrein door dit leven is alles van voorbijgaande aard. Niets om na te streven, slechts doorgaan in volle vaart. Op verlaten stationnetjes kijk ik verveeld in het rond. Ik hou mijn adem in, mijn hand vastgeklemd op de mond. Mijn verwachtingen, ik heb niets op het oog. Ik ken ze niet, zijn ze dan bij voorbaat te hoog? In…

de zee veranderde toen de stroming jou naar de Waddenzee voerde je ziel reisde naar de andere kant van de tijd zij borg jou in ieders liefhebbend hart ver voorbij onwetenheid nam de zee je mee altijd anders altijd dezelfden zij en jij…

weelderige zomer roept broeder herfst met kleuren van haar lichtend kleed hij komt met zijn roestbruin seizoen bomen gaan gloeien in goud en rood nevel glinstert op grijze webben het gistend vergaan wasemt kruidig het lied van de herfst blaast majeur met wisseling naar een stil mineur oogst wordt in schuren geborgen…

de schaduwen van die ik liefhad schuw ik lang niet meer ze komen ieder jaar om deze tijd verschijnen als het vuurwerk in mijn stille straat geen schrik meer of verwondering ze zorgen er tenslotte voor het goed of slecht gebeurde nog op tijd in tijd te plaatsen door even om te zien nog voor de drempel…

. de herfst dwarrelt in gebroken blad een gouden waas vervalt tot bruine aardetinten, grondig opgenomen door de kou binnen brandt een kaars, ze vlamt wat roet langs oude ramen vuiler nu de dag weer kort als ik weet wat er aan schort verlaat ik de depressie die het najaar vult met nare dromen .. kastanjes rapen rond een uur…

De winterzon van gisteren is heden nog altijd dezelfde verspreidt nu stralen van licht in een andere hoek over onze zachte ronding Alle sneeuw is verwaterd van maagdelijk naar transparant dwars door alle seizoenen ligt het landschap er onveranderlijk in oplopende graden van warmte Vandaag zwaait de jonge lente de oude winter vaarwel…

nu de zomer daalt vindt verkoeling zijn adem in witte wolken…

De man moet weg, hij kan het best vertrekken, Want zijn positie staat zwaar onder druk. Ik geef het toe, hij heeft ook geen geluk, Maar welke mensen willen hem nog dekken? Ik dacht: “Er breken goede tijden aan”, Totdat het over RutteN bleek te gaan.…

op elkaars spoor mama in de vlotte kleuren die ze vroeger niet nodig had om erbij te horen vader steeds soberder vechtend voor erkenning van zijn prestaties tot hun lichaam met de jaren opnieuw wissels zal verzetten en hij samen met mama toegeeflijk zal lachen naar zijn portret…

Mijn tand zat los, ondanks dwangmatig gefriemel met mijn tong, bleef hij mooi zitten waar hij zat. Nog net aan het laatste velletje flubbert hij vaster, hij wil niet weg, is aan mij gehecht. Toen een elleboog, niet expres, van zusterlief, tand in wasbak en in mijn mond een gapend gat.…

ik laat me even gaan tussen de wisseling van zon en maan de aarde zakt open de zon valt erin het avondrood verdwijnt stilaan word alles donker de horizon lijkt zo veel verder de zon gaat slapen terwijl de maan de nacht bewaakt ik sluit nu even mijn vermoeide ogen met alleen de stilte om me heen kan ik even wegdromen… zon en…

goedemorgen mevrouw goedemorgen juffrouw piep piep piep piep piep piep piep piep piep wilt u een zakje om het vlees mevrouw ja graag heeft u nog een flessenbon mevrouw neen die heb ik niet spaart u voor de maandactie wat is de maandactie? een strandtas met ons logo mevrouw eh, nee dank u wel gaat u pinnen mevrouw neen, contant betalen…

“Gewoonte is de leider van de tweede natuur, zoek naar een derde en wissel eens van danspartner”…

gul legt de wind haar woorden over de koud belegde akkers, vorens liggen als zware golven op het zwarte klei de dood is in aantocht toch lijkt het sterven minder zwaar als ik het album terugzie van jaar na jaar het lijkt te refreinen als een lied vol met lijden doch vrees lijkt niet te overheersen wanneer ik het groen zie verteren…

Gedachten houd ik in mijn besloten wezen In ruimte en maten aan mij toebedeeld In parten en kwadranten van tijd verdeeld Gedeeld tussen grenzen van hoop en vrezen Ze zijn niet meer of minder dan een sleur Van alle jaren wisselende seizoenen Die zich als de getijden verzoenen Door de verschillen in klimaat en kleur Als ’t langzaam herwaarts…

Wisselend getij Geluid van water verder dan de horizon gebroken golven. Cirkelspel In zekere zin is elk eind een nieuw begin het werk is nooit af.…

Alsof ik een nieuw kind worden kan, dacht ik even door zoveel massages in dat donkere hol op koude tafel maar door stevige handen doorbloed en gekoesterd. Warme olie als strelend mijn voorhoofd, mijn denken, me zacht makend waardoor ‘k weg even. In de kist de opkomende warmte tussen latjes voel dagen die me insust opnieuw en…

Stemmingen Stemmingen Wisselende Stemmingen Heel erg blij Vervolgens: Stort ik in En wil ik Niks meer Stemmingen Stemmingen Wisselende Stemmingen Ik doe van alles Vervolgens: Doe ik niks meer Stemmingen Stemmingen Wisselende Stemmingen Hoge toppen Diepe dalen Vreugde sprongen Diep verdriet…

Wisselende stemmingen wisselend gevoel wisselende gedachtengang een heel naar voorgevoel Soms kun je dat wel hebben Soms heb je dat gevoel Soms weet je niet wat je moet denken Een heel naar angstgevoel Je kunt het niet verklaren Je kunt het ook niet zien Je kunt het alleen voelen maar toch niet overzien...…

zo superieur wisselen de seizoenen in verbondenheid…

Wisselen van gedachten. Wisselen van stoffen. Doen wat nodig is. Voor onszelf. Voor elkaar. Alleen maar beschikbaar zijn. Oplossen van problemen, die ons verschil zijn. Doen wat nodig is. Voor onszelf. Voor elkaar. Alleen maar bewust aanwezig zijn. Verwonderd kijken om ons heen. Doen wat werkelijk nodig is. Meestal is dat laten.…

De dood spoort niet, nooit, ook niet even maar trekt wel wissels!…

O, ik wissel heel graag al dat spul voor m'n maag: onophoudelijk wissel ik stof.…

De Eeuwigheid kan zich zelve nooit herhalen Alles wisselt, maar 't blijft wisselend één.…

een slijter klaagde steen en been m`n dochterlief is daaglijks buiten zeemt in minirok de ruiten mijn handel was er ver mee heen elke zuipschuit voor haar plat vergat dan dronken al mijn schappen liet het zuipen voor het lappen Ik was die stomme ladder zat de wijnen ben ik maar gaan schenken Geen lust tot rekken in de zaak ze stonden…

De bloem, door gure najaarsvlagen Verschrompeld en verdord en van de steel geslagen, Verrukt het oog niet meer; Maar als de lente naakt, de winterboei verbrekend, En langs het grazig veld de schoonste kleuren tekent Dan rijst zij schoner weer. Zo wisselt alles hier beneden: ’t Verachtelijk slijk, waarin wij vaak met huivring treden, Is dikwijls…

Soms volstaat me de gedachte aan vleugels om in vliegen uit te barsten, soms kom ik met geen duizend incantaties van de grond. Soms laat ik op mijn lome vleugels trappen. Soms heb ik aan een woord genoeg om op te veren en mijn bek te slijpen aan de zon. ------------------------- uit: Gedichten, 1997.…

stilte, dat is dat ik alleen wil horen, met al wat daar binnen is, zonder geluid wordt geboren daarin is het bijzonder dat het maar niet donker wordt, waar de nacht in moest vallen, en het zwart wordt opgeschort had ik stille intimiteit verwacht in een summum van getallen, verglijden nu de magere vieren opgevuld tot zessen, gekleed in een wisselende…