Alle inzendingen over Zomerwind

Kaas zo romig als de zomerwind Ik wil het op mijn bord En het ligt er dan maar kort Omdat ik het zo lekker vind Kaas zo zout als de dode zee Ik neem het in mijn slokdarm mee Ik eet kaas heel vaak Ik vermaal het met mijn kaak…

Als de zomerwind onder onze kleren speelt Schieten de broze wortels Die ons stutten en doorstromen Een nevelsliert streelt jouw wijkende lippen Een waterval klatert over ons Vult de holte Vaagt de stofnetten in de schedel weg Als de zomerwind onder onze kleren speelt Vinden we dansend de bron In onze borst waar een smid schuilt Die gensters…

Ach, waarheen wenk jij mij, jij scherpe zomerwind, Jij fluistert en suist, heb je mij ooit gekend? Wind, wind, waarheen draag je mij, hoe volg ik het beste jouw sporen? Ach, lieve hete oosterse zomerwind blaas niet te hard aan mijn hoofd en mijn oren.…

laten we weer jong worden klimmen op een duin spelen in een zandkuil laten we ontdekken wat voorbij de heuvels ligt als was het de eerste keer laten we naar zee lopen naar schuimkoppen in een vliegende storm laten we zoeken naar een plek waar het veilig voelt en weer bedeesd worden verlegen strelen gordijnen in zomerwind…

Zachte morgenbries streelt mijn wangen in fluweel de kus van Zomer Hoe open, uitnodigend en ondernemend je steeds weer dagen kleurt met verschillende stromingen die een voor een inspirerend zijn, zetten aan het denken, verfrissen de blik op het leven om mij heen daar er altijd iets onverwachts gebeurt met jou. Door jou kan ik vol overgave…

laat me dan nog als het wintert je uitgewaaide wilde zomerwind zijn: de scheefgewaaide bloemenbogen de verwaaide wilde rozen in je stille witte wintertuin…

In de zonneschijn fladdert vrolijk een vlinder op de zomerwind.…

de rietstengels slaan de maat van de melodie in de zomerwind…

Zijn zoenen zweven door de lucht en landen teder op mijn mond met ieder van mijn zucht nooit eerder ging het mij zo goed dan van het moment dat hij zijn lieve lach lachte nooit eerder werd een nacht zo snel dag mijn zorgen zijn verdwenen sinds ik hem ken de zomerwind heeft hen opgetild en ongemerkt meegenomen.…

Ik geloof dat mijn adem als een sjaal van wolken gedragen door de zomerwind op een mooie dag de weg naar je schouders vindt.…

ik wil een gedichtje schrijven over mooie dromen die beklijven en het geluk dat mij omringd als de zwoele zomerwind... maar wat telkens toch weer blijkt het is altijd anders dan het lijkt…

Gedreven door de zomerwind zwerft het ruisen van gerijpt graan door uitgestrekte goudgele vlakten; in dwalende stralen van zonnelicht schittert een donkergroene olijfboom met de schoonheid van flonkerend smaragd.…

Zomerlicht waast als oranje menie achter mijn gesloten oogleden en Zomerwind drijft mijn gemoed op tot romantiek - ik verbaas mij nergens over er is niet meer dan het genoeg- Een mussenorkest vertolkt de groei van mais…

Vlinder, jij die fladdert zo vrolijk op de golven van de zomerwind. Zo broos en breekbaar je vleugels gespreid, met de allermooiste kleuren. Vlinder, jij zo dansend in je korte levensdagen, brengt tederheid in mij naar boven.…

Tussen roze rode bloemen ruikt hij het zoet van zachte zomerwind vindt resterende sporen van verloren gewaand vlinderkind even heel even maar een vleugje liefs was zij in zijn levenslabyrint…

mijn woorden kregen vleugels in jouw ogen je lach droeg ze zacht op de zomerwind je stem wolkte antwoord met kleurrijke vlinders in verstaan zijn de bloemen van het veld voor ons lief uiteen gegaan…

mijn vlinderlach is zacht ik fladder op een zonnezucht ben geen pauwenoog maar vleugel op de teerste kleuren een warme zomerwind draagt geuren aan voor mijn bestaan dol in frank en vrij dartel in het gaan maar het ultieme doel ben jij…

Het water rimpelt, als door en zachte hand bewogen, in de zoele zomerwind. De boot glijdt zachtjes over het water, de riempjes spattend nat. De lucht is vol met geuren... en aan de einder kleuren zich de bomen paarsig mat. Zo eeuwig door te varen, wat zou dat heerlijk zijn.…

Die ik buiten niet zou zeggen, in de regen en felle zomerwind. Maar die hier bij de kachel klinken als een houtblok op de hete vuren van wat ik nu zou willen. Zwiepende takken en krakend hagelraam klepperende brievenbussen buiten, en in mij woedt windkracht negen.…

Op een kleurend eikenblad schrijf ik mijn ja en nee op onder - en de bovenkant, de late zomerwind temt de passie naar eigen keuze in haar veelbewogen hand, drijft haar schare over land en bevlogen kinderzeeën en de milde jaren heen, om alleen te blijven met z’n tweeën.…

Op een kleurend eikenblad schrijf ik mijn ja en nee op een onder- en een bovenkant, de late zomerwind stemt de passie naar eigen keuze in haar veelbewogen hand, drijft haar schare over land en vervlogen kinderzeeën en de wilde jaren heen, om alleen te blijven met z’n tweeën.…

Verende passen en gedachten op een slingerweg in jonge zomerwind blaffen honden verte maar deren niet ik huppel dus groet het groen en lila met vurige harten blaas geel paardebloemmeel een epifanie van pluis langs Pinksteren in de late zon zal ik dansen…

hoewel gebundeld wat is er van mijn dagen overgebleven het pillendoosje barst bij de douane van ventimillia schoonheid in de lucht en de mouches volantes een hinderlijke vlucht van de zomerwind een heel oude omhelzing rest oogst en misoogst in ijs gegoten zonder paspoort aan de grens de aarde warmt op…

ik vier de vreugde van de druiven het zoete feest langs jouw ranken streel bladeren met vingertoppen terwijl een zomerwind getuigt van zuchtende klanken mijn fluwelen deerne plukt de gerijpte vruchten met kwetsbare élégance laat ze mijn mond raken op mijn lippen dansen…

Ik wil je liefhebben, ergens tussen schaduw en zon een zomer lang wil ik jouw warme liefde in de zwoele zomerwind zal ik fluisteren mijn innige liefde in het naakte alfabet mag letters kussen ik wil je zacht maken je ziel weer aanraken mijn hartelijke warmte in louter liefhebben.…

hij speelt sax met vingervlugge toets urenlang een rustpunt in de stadskakofonie verzamelt hij duiven en wat mensen om zich heen hij geeft ze brood en spelen en als het plein de eerste avondkleuren vangt glijden fluwelen klanken van melancholie van ver verdriet misschien om dood of een verloren liefde weg met de zomerwind…

Het woord op jouw armenhuid en de adem van het ongeboren veulen met alle liedjes in de zomerwind gezonken beeldloos in een droom alsof het bed weer een eiland is te midden van diepe wateren lijkt het of ik eindeloos minnaar ben in een ademloze stilte, later op de oevers van de draverij langs de rivieren van het droomland.…

Ik loop in de stad golven van geluid overspoelen mij een fietser rijdt over het trottoir kundig omzeilt hij mij de mensenmassa kleurt de straten vlaggen wapperen in de zwoele zomerwind ik zwerf doelloos tussen de geuren van voedsel en vluchtig parfum hier wil ik blijven ondergedoken in het lawaai dat geen naam kent eindeloos.…

Strelend langs mijn gezicht fluistert de zomerwind zachtjes een warm gedicht. Ik ben een zomerkind.…

open je maar mijn bloem van stilte sprakeloos in kleur bloei je woorden in geluidloos bekoren uit het diepst van je hart heb het fluweel van je bladeren met warmte gestreeld zacht wiegt je schoonheid nog ongerept als een kind op de zoele zomerwind hemels voelt het lied als ik jouw bloeiende stilte in deze aardse solo geniet…