Alle inzendingen over ambrozijn

maak tijd voor tederheid koester het vluchtige moment bewaar het in dromen van goud en aquamarijn soms straalt het uit je ogen schuchter en kwetsbaar gebaar de blik van de ruige beer naar haar spelend jong het is de graal van onze tijd dat stukje uit de hemel vlug geplukt weggerukt de zachte zoektocht naar geluk…

met vlinderende vingers streel ik de zijden bloemen op haar zomerbloes knoop knoop na knoopje los en proef om beurt de honingzoete vruchten in de tepeltuintjes van mijn lief en laat ze teder rijpen op het dartel puntje van mijn tong…

Goddelijk glas met witte wijn als ambrozijn en mootjes zalm in dieselwalm.…

Een vrouw liggend in het warme zand, beweging over blanke heuvels en zachte huid in de virtuoze zetting van haar hand, voor roos en rozengeur, de nectar en ambrozijn waarvan hij blind blijft proeven voordat hij de ogen sluit.…

O zonderling het zoet genot der zonden Het liefst de liefde, in het samenzijn O nectar, godenspijs, o ambrozijn Als amoureus elixer...ongebonden…

jouw schenkerij open je gastvrij serveert vruchten bijna vloeiend, vult citroentjes zoet - met ambrozijn je drinkerij is bloeiend je deelt pluimen rond en toast vol pit op trossen blozende groentjes wenkend naar rood of wit…

OP die dag zweef ik met de wind in de rug op ambrozijnen muziekvleugels in rozekant satijnenstrikjes zwart visnet in jouw open armen zien ogen pretlichtjes mijn lief als een zeemeermin aangespoeld door hoge schuimig witte golven op het strand onderweg naar jou proef - ruik - voel ik jou jij in mij altijd bij mij…

Ik zoek je, enigma voorbij de weg van het verborgen dwaallicht Herinner je het kosmische geheim van de eindeloze melkwegen, het felle, zalige zilverschrijn Ik wil klaar water uit je drinken ambrozijn, wijn, bloedrood als koraal De helianthus mateloos zien bloeien in de broze meren van je ogen, de gouden lotus in de diepten van je geest…

Rede en waanzin zijn verbonden in Darckheims ambrozijne bloed. Van oudsher woedt de Meersenwind, die aangevuurd werd door mijn geest en nimfenvrouwen heeft bemind: mijn eerste liefde nog het meest.…

schoenen aan en een stevige jas tegen het guur Je trekt nog eenmaal een beschutting op in oude woorden om vroegere dromen Zilverwit blad dwarrelt oneindig langzaam maar onvermijdelijk naar de koude harde grond Je merkt de zachte landing op en beseft dat in berusting waarheid wordt gevonden ----------------------------- Uit: 'Ambrozijn…

Veurne sproeit het ambrozijn Van de schaarse nes Tot Koning Boudewijn; Mee eert het orkest, Filharmonische fontein, Podia op hun best... Waar zijn stem vangt de cesuur Op muzische vest Tot gister regend glazuur.…

Geef mij de diepte van jouw zinnen geef mij de knipoog van jouw hart Dan geef ik jou mijn levensritme en alles wat mij steeds verward Geef mij de kracht van jouw verhalen geef mij een teken van jouw zijn Dan geef ik jou mijn harteklanken van honingzoet tot ambrozijn.…

. ________________________________ Zo zorgt een oorlam voor een godsmirakel Als nectar, godenspijs en ambrozijn De laatsten zullen daar de eersten zijn 't Lam Gods ging hen reeds voor in dat spektakel Zijn laatste zeven woorden zijn vermaard Hoe broos Zijn bede naar Zijn Vader vaart…

Diep in de krochten van de smaakpapillen ligt reader's digest - voedsel voor de geest een stalactiet reikt halzend naar het licht een stalagmiet is hemelwaarts gericht de helicon, ik ben er vaak geweest en zou voor leesvermaak nooit anders willen Pleziergedichten in een bouillabaisse van lightverse godenspijs en ambrozijn en…

Blind gehandschoeid om deze herhaald te plukken, mededogen verstikt in het avondrood van nectar en ambrozijn, maar als slechts die ene bloem zijn ogen sluit, is dan het hele aanzien van het perk gedoemd te mislukken? Wordt de wijn gedegradeerd tot azijn in een simpele beweging en met het stinkend bloemwater weggegooid?…

in zulk een stond verlangen. 1836. --------------------------------------- Dione - mooie moeder van de godin Aphrodite Zefier - (god van de) gunstige westenwind Aurore - (godin van de) dageraad Ambrozijn - godenspijs…

Ik denk dat ik escape in amoureuze avonturen erotomaanse escapades zeusiaanse zevenmijlen zeven zeeën tegelijk Lavendelhoning vlinderende geurenspreidende odeuren eennachtijs festijn van lotus flora's mysterieuze geuren Godennectar ambrozijn hemelklank van libido amor liefdes schijnbeweging zoetgevooisd als cupido Verwacht van…

Ia…

O Olympia, nectar en ambrozijn en goden en het verlopen van kalenderdagen.…

Mijn gedachten zullen niet dwalen en slechts enkel bij jou zijn die liefde spreekt in honderden talen zacht en zoet als ambrozijn. Mijn lichaam zal jou toebehoren buigzaam als een zachte veer en teder, zacht in jou verloren niet één moment maar telkens weer.…

augustus-zon raakt de haartjes in je hals, daarachter rollen paarse schaduwen eindeloze lopers voor ons uit, terwijl ik je spoor nauwelijks volgen kan, wat over het inzicht van de horizon reikt geen woord over beide lippen, alleen zichtbaar op de tere huid, tinteling tot in het bot, plekje ingeruimd in ons heelal, hemel vol nectar en ambrozijn…

naar haar borsten Dat het lieveheersbeestje haar sproeten tot realiteit verheft Dat het mos haar blonde pracht doet herleven in zacht fluweel Dat het water haar gezicht spiegelend toont aan mij de minnaar Dat de rozen haar lippen stelen De kiezels haar voetstappen hebben opgeslagen Haar ogen zijn door de wolken bewaard Haar neus door ambrozijn…

het laten rijpen als goede wijn met de smaak van ambrozijn als ik het doorgrond en openvouw…

zijn grote snor verbergt niet veel een stem als thuis op elke buis en olijk woorden wisselen terwijl de winnaars weer bedisselen in wie er nu gewonnen heeft thuis op de bank genieten van een dienblad vol met thee, een kaarsje en de happy soul of buddha ga maar na we voelen samen wel wat fijner is ik drink mijn glaasje wijn neem ambrozijn…

Zich voedt met het ambrozijn, zonder ooit te zijn vergeten, waarvoor nazaten zich hadden ingesponnen, in het zoet van nectar, waarmee hij zich zal hoeden, als rups uit een cocon geboren op het groene blad, laat zich het loof goed smaken, Toch wordt vlinders nooit verweten, hun weldoeners te hebben gegeten, een bron van leven dat…

Leugen, ben jij de dronken waarheid in tweedracht geweven..al herken ik je niet, als klimmende ranken tegen de muur ..in het lover in een wereld van honing, liefde en ambrozijn lopen woorden immers van ziel over, als een zware anker ketenend het verzengend vuur en weet valsheid haar ware gezicht te verbergen, teleurstelling elke poort te openen…

door alles heen kruist z’n degens in het kanaal van tegenstrijdigheid, we zijn doorzichtig, het geheim ligt tussen aarde en de zon, hoop lijkt hol, geeft de honing soms de smaak van azijn, de hemel rijkt maar tot mijn kruin anderen vlochten wortels om uit de leem van as op te staan in wat we dachten te delen in de nectar en de ambrozijn…

Voeding met ambrozijn, zonder ooit de geuren van jasmijn te hebben verloren, waarin hun voorgangers zich hebben ingespannen, honing vanuit de nectar waarop de zon ze spinnen liet tot vlinders uit een cocon van ongeloof.…

Verzonken in de zwarte grond van hoop, tot schijn vergaan, lonkt de lente met nectar van een nieuw geboren maan, de nacht gebakken tot kruimels van het ambrozijn.…

genieten en wat te denken van Sofietje ik kwam tot haar, het hart ontbloot ze bloosde beefde als een rietje en dacht niet aan haar echtgenoot toen ik tot haar dichtte wat zijn je ogen prachtig blauw je lendenen begeerlijk je bent dan wel een anders vrouw wat is het leven heerlijk als jij bij mij zou zijn dan zou ik uit je drinken ambrozijn…