Alle inzendingen over avondzon

waarom, voel ik jou soms zo dicht bij me raak je even teder m'n wang en haren voel ik me ongedwongen, vrij en blij waar en hoe valt dit toch te verklaren? Als ik 's avonds voordat ik mijn ogen sluit jou met mijn woorden dit probeer te geven denk ik het is soms net een beslagen ruit veeg je ze schoon, krijg je alsnog de strepen. Niets veeg…

streel zacht zonder vragen wat schaduw over blozende wangen zonsondergang laat uw fluister het land bekleden met bloemenpracht in gouden kleuren kruidig pittig zacht slaap en droom de nacht maar begeef u even in de tuin waar liefde woont hoor hoe de nachtegaal schoonheid zingt adem mijn adem sluimerzacht…

Met de schemer in het gezicht, de avondzon in beide handen. Het oranje oog kijkt over landen naar het dampend tanend licht. Ik zie de laatste schijn steeds lager, hoe het zich een uitweg baant. Tot de westenwind de ogen traant. De kleuren worden langzaam trager. Dan is er niets meer dan gedacht. Een dromend staren over zee.…

aan lot en toeval en zijn deskundig of niet of weten niet beter acteren als afgekeurde amateurs een rol of doen ons best dat niet te doen dus laten we lekker doorgaan met de onverschilligheid want de economie moet groeien en plunder deze aarde lekker leeg dan hebben onze kleinkinderen tenminste nog iets te doen prettig in de avondzon…

Avondzon Ik wandel samen met de avondzon Denkend aan hoe het allemaal begon De kille wind streelt m’n tranen Die zich zachtjes een weg proberen te banen Je bent gekomen, je hebt me verwarmd Je hebt me met jouw liefde helemaal omarmd Je moet weer gaan, het was hoogtij Voor jou was de passie over, maar niet voor mij Ik heb van je gehouden…

Voor jou staat alles zo vast, gaan zaken zo doodgewoon door in de vertrouwheid tussen de gootsteen en de keukenkast. Zit er een groen seizoen te dringen, je leest het aan het late licht dat gefilterd door het glas-in-lood, de wand bespeelt met roze en rood. 'Kijk, hij komt nu al op de kammenbak,' je rekent me wel even voor. 'Ja, deze…

lach Waardoor je altijd bij ons bent De avondzon De ochtendgloed De mist En soms de wind…

elke zomerdag weer voor in het maanlicht net de zon verdwijnt om in sterren te vervagen raap ik hem liefst op om in mijn hart te bergen elke zomerdag weer weerhoudt mij het liedje van spelende kinderen dat in mijn oren deunt als in hun kleine handen ouders een ijsje stoppen elke zomerdag weer herinnert mij het plezier van klein jong…

het bloedende lijf van de avondzon verdrinkt in de koude zee…

een klad zwaluwen zwermend in de avondzon happig naar modder…

[Haiku] golven glinsteren in het naderende licht van de avondzon…

Spreeuwen honderdvoud Rondedans in avondzon Wij-synthesevlucht…

De avondzon giet een dagvol diepe kleuren – uit in de vijver.…

golven schuimen rood als de avondzon verdrinkt een westenwind huilt…

na een laatste worm geniet hij zijn buikje rond in de avondzon foto:Markwin Montanus…

Avondzon verlicht de toppen van boom en struik als wind takken zwaait.…

'k Hoor nog de lieve, hel're klokjes Bij zinkend avondzon Als schaapjes keerden van de heide, En moeder met ons zong. O kon ik nog eens horen Dat lied in 't schemeruur, En vaders schoon vertelsel. Bij 't vrolijk knappend vuur. Die beelden uit dat zoet verleden, Wat blijven zij mij bij!…

in het dalende gevaarte langzaam zak ik in 't meer als een ballerina in de spiegelzee het paard dat roert zijn staart het fruit neemt alle dromen mee de rode avondzon droomt een lied.…

avondzon bloost zacht bomen vol lome dromen van hun loof beroofd…

Zachte aanrakende vingers Armen vol extase O, tedere avondzon....…

na een laatste worm geniet hij zijn buikje rond in de avondzon [2011] foto:Markwin Montanus…

onderweg, de gloed van de avondzon andere oorden onbekende horizon pijn in hart verward gevoel is er toekomst?…

toen de avondzon jouw beeld verschroeide, dacht ik nog aan morgenrood nu jij niet weerkeert, laat ik dagen keren zonder kleur…

In het laatste licht Van de late avondzon Geest vermoeid Door levenspijn Ziel doorgloeid Van mild verlangen Naar een nieuwe Horizon…

milde avondzon op de bosvijver een waas van zaden en stof stilte tussen zomergroen waterjuffer rust op blad Tanka…

vier maal vruchtdragend, vijf maal smaakvol op de tong, een mand vol met zorgen fluweelzacht de avondzon.…

o avondklok je houdt mij in mijn winterhok van vrije mens tot zondebok als avondmens neem ik de gok en zoek de grens op mijn balkon met maar één wens: de avondzon…

nog broze schuchtere woorden zoeken aarzelend beschutting in zacht bewogen zinnen ik raap ze op geef ze een warmend plekje in wiegende wind en milde avondzon…

als de tijd me inhaalt mijn zinnen langzaam vergrijzen schilder ik bloemen voor jou in paars en rood en zomergeel als zacht gerijpte dromen in geurende aarde nog warme avondzon…

ontloken woorden nog broos en schuchter zoeken aarzelend beschutting in zacht bewogen zinnen ik raap ze op geef ze een warmend plekje in wiegende wind en milde avondzon…