Alle inzendingen over baldakijn

Ik weet wel dat ik op moet staan om niet te blijven liggen weemoedig staar ik naar de einder golven met witte kruinen vertellen een verhaal maar het spookt zo in mijn hoofd Ik spaar de tijd in ongebruikte kamers ik zit daar uren lang maar het vallen van de noten maakt me zo klein van binnen hij staat vaak boven aan de trap de man zonder…

Niet dat het me verwondert Zo'n kuil met baldakijn en oleander Graaft niemand voor zichzelf, maar voor een ander…

Ferme droombezorger kwam een gondel vol nachtelijke arabesken aan haar schenken Immense bonte vlinders hielden wake aan houten baldakijnen van het hemelbed Witte linnen lakens ontvingen het blijk van mijn genegenheid met een tere zucht…

Van voor uw aangezicht hebt weggedaan, Die alle schoon, zo vaak uw liefde 't hoeft, Roept met één blik der ogen tot bestaan: Vanavond nog zult gij verheerlijkt zijn Wanneer de winden sluimren aan uw troon, De sterren vlammen in uw baldakijn: De ruime wind vaagt al de heemlen schoon.…

minder dan de afstand tot de maan zijn we van elkaar verwijderd ik ben een meteoor raas langs de hemelkloot vol reien en bochten bergen kijken toe hoe vogels hun nestje bouwen in trillende uitgestrekte armen onder blauw baldakijn tranen dakloos in de zon verdampen…

hoe die ene stem in echoklanken zich tot een cherubijnen lofzang kon verheffen het stille droeve plekje in mijn vragend hart wist te treffen alsof innige armen het wisten te warmen een blijmoedigheid in het bijna nacht de glans van het baldakijn bracht iets van geborgen zijn * Bij een Byzantijns Kozakkenlied*…

wilde zo graag een heilige zijn gedragen worden met baldakijn goedheid stralen uit handen en ogen de voeten gekust in deemoed gebogen een kathedraal met mijn naam missen en wierook tot meerdere faam maar het vlees was zo zwak en mijn zonden te groot was aardser dan hemels helaas te klein voor die troon…

kleine huizen aan het eind der akkers, hun wakkere bazen strooien met water, waar het veld te droge halmen draagt zie de kraaien hoe ze wentelen van oud naar nieuw, de vleugels wijdgespreid op wieken van een warme wind het zomerkind ten top dat bovenal haar wiegje vindt, een baldakijn een zachte wolk een toermalijnen page lichtvoetig…

o zonneke mijn met straalkes fijn je glans doet plezieren ranken druifkes vieren o zonneke mijn maakt harten zo rein bloemkes rechten hun steel tonen hun blaadjes geheel o zonneke mijn je verlicht onzichtbare pijn ontwaakt pret in de ogen bij een ander mededogen o zonneke mijn mijn hemelse baldakijn over azuren luchten en bevrijdende…

buiten graadt het vijf boven nul het recht de zekerheid tot waar het ijs zich manifesteert in klompen van ruw ballast, als baldakijnen van het schoonste laken in wit tot soberheid van kleur, het damast stevent af op een niet-ontwaken het ijlt in het geeuwen van rust het adert in stromen van zwijgzame leergierige momenten, het doopt de…

ik loop de ondergaande zon tegemoet de mist plakt aan mij als natte lucht mijn haren hangen als slierten zeewier langs mijn vermoeide gezicht mijn kleren wapperen als zeilen in de wind wolken hangen uitgerafeld in een stille schemering de lucht een baldakijn van grijs in 't westen een smalle strook oranjerood met een vage streep blauw…

ofte nimmer terug toch levenslang met ons verbonden ook dood - vliegt de tijd heel vlug moeizamer genezen - de open wonden van die te jong of plots zijn weggerukt een naam op een steen zijn gebleven een foto op een gedachtenis gedrukt zo houden wij hun afscheid ten leven hun ziel die naar 't hogere is gestegen onder Gods hemelsblauwe baldakijn…

onder heiligheid van schijn kent het leven vele kanten als ik praat over mijn en dijn blijken mijn woorden balken en de ogen van de ander, gedragen door splinters, toch nog blinde bollen onder een sterrenloze baldakijn in mijn rug gapen velen gaten soms met zout verweven ook ik ken het haten, pekelen en kneden onder mijn hand is en wordt…

zij spant haar web gelijk een spin de bedding toont haar volle luister het zachte licht op half duister de lendenen een trampoline begeerte toont zich uitvergroot onder het manend baldakijn als meesteres op haar terrein verzacht zij zo veel herennood hort sik met de Janplezier de een er uit de ander in laat lustig met de suikerspin dollen…

De wind schrijft woorden op het water en ’t licht beweegt als baldakijn. Al wordt het uur steeds later, later, er zal geen raad of zin meer zijn die ’t laatste antwoord kan bezorgen want er is enkel leed en pijn. Wie hoopt nu nog op straks of morgen en of er eeuwigheid zal zijn?…

streling van het dierbaar licht de inval waar ik telkens weer voor zwicht hoe hij schoonheid weet te schenken ik tracht te evenaren in beweging aan de luxaflex bij jouw fraaie silhouet als schaduw op ons witte liefdesbed waarboven ik zo af en toch nog spring jouw bruidsboeket bloeit er o zo mooi al is het ouder dan dat jij toen ja zei een baldakijn…

Dit is de zee: een bed met baldakijn voor losse vlechten en losbandig licht, voor blauwe ruimte en voor evenwicht in de beweging van het samenzijn. Dit is mijn zee: de dans tot op de huid met sluiers water, golven en de stroom verslingerd aan de voorsprong op de droom die zijdezacht omsingelt en omsluit.…

slag door de dwaling in mijn hoofd bijna naar gister gebracht of nog verder in de eeuwige vergetelheid geborgen zo moet hij hebben gedacht in heldere momenten het scheppen is hem door geboorte ingehaald op zoek naar een nieuwe lente slechts het sterven heeft hij nog vertaald onder witte lakens der dramatiek op een aards baldakijn…

Verend uitgestrekt neder liggen oorsprong van het zalige lieven kussen het dubbelspel gerieven de muze zich niet laat verliggen neem het geheel tussen de flanken tot de baldakijn erboven schikt zuiver eenden dons een plaats inpikt dubbeldekse matrassen spranken vooral het hoog liggende hoofdeind kan tegen een flinke slag of stoot het hemelbed…

Twaalf koren van onder baldakijnen snijden de afzonderlijke partijen in mooiste momenten, ten bate, driestemmig en verscheiden. Zaterdagavond een repertoire ten gehore, een prachtig benefietconcert, professioneel en georganiseerd.…

De wind schrijft woorden op het water en ’t licht beweegt als baldakijn. Al wordt het uur steeds later, later, er zal geen raad of zin meer zijn die ’t laatste antwoord kan bezorgen want er is enkel leed en pijn. Wie hoopt nu nog op straks of morgen en of er eeuwigheid zal zijn?…

die langer zullen leven dan hij De man in de kamers vol tafels met kwartsen uit de landen waar hij zocht naar heiligheid en liefde wetend dat hij een huis kan bouwen van wat hij om niet gekregen heeft van de aarde die zijn moeder is Het zusje dat slaapt tussen de benen van het paard van haar verlangens, warm onder zijn ademende baldakijn…

OUD GRENADIERSLIED Ik was een tikkeltje teleurgesteld In wezen was ik toch een hoogtepunt De dag dat eensgezindheid werd gegund Te zien hoe waardigheid werd opgespeld Bij Alexander, welgesteld en held Verdeeldheid bleek die dag dus uitgedund Werd terugbetaald en met gelijke munt En ik bleef door één gast niet onvermeld Terwijl een baldakijn…

Hoe heffen zwarte stammen 't dak omhoog Van baldakijn of luchten glorie-boog, Hoe wijken hier bossaadjen tot beminnen Verlokkend, zoden om de dans te ontginnen Van reien, daar zich licht-gewiekt bewoog De voet, die droeg de schoonste bloem omhoog: Gestalte, onwis zijn 't vrouwen of godinnen?…

zij door de balzaal samen gekleed in het mooiste linnen De jonge ridder laat haar zweven over heuvelen van ongekend genot Nog even dan zullen zij zich warmen aan het passievuur totdat het morgen wordt Dansend verlaten zij de balzaal laten zich afdalen langs de stenen trap Sterke armen tillen de jonkvrouw op en legt haar op een bed met baldakijnen…

onder dat goud doorlopen baldakijn klimt langs geworpen stralen ons oog op naar de zonneschijn: vuur in spelonken en wolkenzalen. het grauw uitgewaterd, het is droog. dan die heerlijke manier van doen: spontaan frontaal een dikke zoen met boven die vurige hemelboog.…

Velden ballen baldakijnen cocktails veren zomerbillen rollen op een lichtgroen laken chakka! Wenden draaien attakeren plots versnellen stoppen vallen opgeheven stokken brallen chakka! Hinnikende ruiters hijgen hoog gesnoerde laarzen rijgen petten zeilen schreeuwen vechten chakka!…

Verdwijnend in antroposofisch stilzwijgen, doezelend, mijmerend kijkend naar het baldakijn, bedenkend hoe de wortels van het Zijn diep gegrond ineen zijn gevlochten, hoe ondanks de dorheid, droogte, schraalheid de kleurrijke woestijnbloem in de zon groeit te pronken, hoe de woordeloosheid van woordelijke inhoud in dichterlijke taal kan verstompen…

Onder baldakijn met leuze schuiven ramen traag omhoog. Le patron schenkt d’eerste geuze aan profeten bij de toog. Rond de noen zet zich een schare kerkgangers ootmoedig neer. Bij Lambiek of oude klare welt weer ‘t Brussels gekommeer.…

sloot getrokken van toentertijd al was het gisteren vanuit rustige alteratie naar stortregens zonder de verwaarlozing van de bijna vergeten schouderklop het adieu was een simpel vaarwel totdat mijn blik in het flauwe licht van de vestibule bemerkte dat een adolescent mijn echtgenote een omzichtig tikje aandreef tegen haar zeer attractieve baldakijn…