inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 52.493):

Afscheid

De schoonheid is tot troost gebleven
al is er droefheid, leed en pijn
en afscheid, onvoltooid dit leven
maar ’t heeft niet anders mogen zijn.

De wind schrijft woorden op het water
en ’t licht beweegt als baldakijn.
Al wordt het uur steeds later, later,
er zal geen raad of zin meer zijn

die ’t laatste antwoord kan bezorgen
want er is enkel leed en pijn.
Wie hoopt nu nog op straks of morgen

en of er eeuwigheid zal zijn?
Maar ’t leven is heel diep geborgen
en steeds zingt het een nieuw refrein.


Voor mijn jongste broer die vorige dinsdag overleden is
en morgen wordt begraven

Schrijver: Adeleyd, 25 juli 2014


Geplaatst in de categorie: afscheid

3.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 638

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Rob
Datum:
28 juli 2014
Rosa.. jouw woorden spreken, dragen de radeloze pijn
onvoltooid maar waardevol, jouw verlies voorbij het refrein..

betuig je mijn medeleven..

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)