Afscheid
De schoonheid is tot troost gebleven
al is er droefheid, leed en pijn
en afscheid, onvoltooid dit leven
maar ’t heeft niet anders mogen zijn.
De wind schrijft woorden op het water
en ’t licht beweegt als baldakijn.
Al wordt het uur steeds later, later,
er zal geen raad of zin meer zijn
die ’t laatste antwoord kan bezorgen
want er is enkel leed en pijn.
Wie hoopt nu nog op straks of morgen
en of er eeuwigheid zal zijn?
Maar ’t leven is heel diep geborgen
en steeds zingt het een nieuw refrein.
Voor mijn jongste broer die vorige dinsdag overleden is
en morgen wordt begraven
Geplaatst in de categorie: afscheid
onvoltooid maar waardevol, jouw verlies voorbij het refrein..
betuig je mijn medeleven..