Alle inzendingen over bergtop

Hoge bergruggen diepe dalen dwalen langs mijn geestesoog waar ik loop te dwalen klimmend naar omhoog... 'k kan de top maar niet bereiken is voor mij te hoog met een klap val 'k naar beneden het dal wat mij bedroog... Ik wil de top bereiken 'k klim dus nog een keer alles moet nu wijken want daarboven Zie ik de schoonheid…

Zacht heidepaars siert elke rots tussen vloedlijn en hoge bergtop…

DE kat van de kattenberg, Jacob Plant zijn jaarlijkse winterstop Hij hoeft nooit iets te leren Hij zal dan ook nimmer nooit afstuderen Hij zal hier blijven op deze bergtop.…

Het mag dan zo wezen dat rust vanbinnen moet zijn, een bergtop in de Provence, de ondergaande zon daarop en twee glazen rode wijn maken het wel eenvoudiger niet meer te zijn dan zijn. Bram Vermeulen…

Klaar zat hij met thee en glazen Snoeperij zelfs en een vriendelijk woord Op een bergtop had hij zich genesteld ons zien klimmen gelijk.... een berggeit opgaand in 'n leeg landschap Knap,'t heeft mij -toerist hier- doen.... verbazen Gastvrijheid als vanzelfsprekend.…

Jij bent mijn licht in de duisternis Mijn troost in mijn droefenis Jij bent mijn rots in woelige tijden Mijn balsem in mijn lijden Jij bent de warmte in de kou Mijn steunpilaar waarop ik bouw Jij bent de bergtop in mijn dal Jij bent mijn alles in al…

een levensteken in duisternis een sprankje licht gloeit op de mist verlaat de bergtop in verlatenheid belevenis hoop geeft weer vleugels al is de bergtocht zwaar toch klim ik er naar boven al voelt de weg nog naar links en rechts nog beren maar nauwelijks op de weg gelukkig is het nog najaar zodat de beer ongevaarlijk is voorlopig…

ik ben in ijzelmolecuul een sneeuwvlok, regendruppel in elke vorm die is ik ben in wolkenjacht daarboven en beneden ik ben besneeuwde bergtop ik ben de golfslag van de zee lichtglinstering op meer het onbetreden gras ik ben ontladend onweer de lava van vulkaan de oerschreeuw van de mens ik ben bezieling van wat is leven en dood…

Ik werk in het witte paleis Input, output, geen rimpeling in mijn lichaam, mijn geest blijft rustig, wat ik ook doe Tussendoor onderga ik de stilte in de rode paleiskamers die ik altijd kan binnengaan waar ik ook ben Daar open ik mijn schedel tot een kom en ervaar ik mijzelf, laat ik liefde stromen naar wat mij bezighoudt Daar bezie…

geef ze vrijheid om te kiezen geef ze de tijd om mens te zijn geen beperkende belemmeringen laat ze fungeren in zelfverwerkelijking heb lef en ambitie gooi je voelsprieten open toon je impulsen en benut je meerwaarde laat niets onbenut beklim die bergtop wees geen standaardvrouw maar benut je eigen ruimte…

als koningin van de lucht als de adelaar op haar bergtop. © Chatfant 7 maart 2008…

Bergtoppen aangeraakt Op handen gedragen ’t Licht valt door kieren en verspreidt zich aan je voeten Door woorden verwond Middels veren gestreeld De wind slaakt een zucht warmt jouw blanke handen Treden vol levenslust Dalend en verend Wapperende lakens voelen als een deken van ijs Oh…..beste vriend, zing voor mij vanuit je hart van…

Eers oor die bergtop loer sy skelm, Eh haar oge is skaam; En sy lag saggies. En van ver af wink sy met die een hand; Haar armbande blink en haar krale skitter; Saggies roep sy. Sy vertel die winde van die dans En sy nooi hulle uit want, die werf is wyd en die bruilof groot.…

Via het beekje stroomt verwaterd het portret vragend naar het dal.…

Een in ijs gehulde bergtop, staart de zon aan. Met tranen sijpelt het gesmolten ijs, van de piek vandaan. Sporen trekkend in het lager gelegen sneeuwdek, voelend aan het gelaat van de berg. Dat er nu uitziet als uitgeslepen merg, steen wordt langzaam zichtbaar. Koud, hard en uitgekleed, staat hij daar.…

We lopen samen naar een bergtop, mijn lief en ik. geteld zijn we even oud, het licht maakt onsterfelijk, de hoogte vruchtbaar en ons welgezind, de kim blaakt in het vuur, als de passie stand houdt, slechts één uur, dan dalen wij gedwee de trap weer af, in korte tijd zijn we eeuwen oud.…

traag schrijden luwte en schemer betreden zienderogen vroeger dan laat dieper dan donker een verte verdwijnt de avond ontvouwt vormt nachtwolken op gedempte toon in het laatste schijnsel gloeit een bergtop na het glas leeggedronken dagelijks brood gegeten een omsingelde maaltijd borden onder de kraan geheimen en beloften betranen…

Als een vogel zo vrij overstijg ik al mijn zorgen Vanaf vandaag zet ik alles opzij kijk uit naar de dag van morgen Als een vogel zo vrij zweef ik op de wind Over bergtop en vallei waar ik rust en vrede vind Als een vogel zo vrij spreid ik mijn beide vleugels uit Vergeet al mijn tobberij voel de frisse wind op mijn huid Als een vogel…

Haar liefde blijft stromen diep in haar groeit het verlangen Daar staat zij als een vogel zo vrij Geen tralies meer die haar weerhouden voor het eerst sinds jaren is zij blij Nu zit ze op een bergtop en rust uit alles gegeven, alles geleerd Zich aan vele stenen gestoten maar zich nog nooit bezeerd…

Op bergtop en dalende paden dolen over stormende zeëen waar bliksem stormt en wij, wij één kunnen zijn in een geborgenheid die het verleden kent als in duizend visioenen De nachten zijn duister enkel roodgloeiende kolen lichtten nog jouw gezicht -het kampvuur vertelt nog de mooiste verhalen, echter ik, ik droom van jouw glanzend zicht…

Jouw antwoord, jouw woorden wil ik weten, juist op een bergtop, of in een foyer.…

Opgelikte verlokkingen, zinderende golven, liederlijke wapenen beloeren mijn kamp en wie rijzen er niet, drakenrijders van de taal, uit over het inzicht, de bergtop van een ander tot de afgedwongen zonneschijn van eigen gelijk?…

Wat zou dat zilver op de bergtop wezen?... Daar is de maan in al haar glans verrezen: Zo rijst Mathilde voor het dromend oog! - -------------------------------------------------------- Uit: Verzamelde gedichten…

Hoog, op de bergtop, rijst de kleine kluis, Uit groenend hout en mossig riet geboren; Door spar en lork vaart een zacht gedruis, En wie daar zingen, doen een loflied horen; Vrij dartelt om de hut de vale muis, - Het dal ligt in de gloed der zon te gloren, Maar in de grauwe pij, voor 't houten kruis, Ligt de eenzame, in geprevel als verloren…

Tja, was de Mir van Hunza Pakistaan Een guru, bodhisattva of een sikh Een taliban, een gurka met een tic Wie zag hem voor de dalai lama aan? Ik wed dat Weter Bet het beter weet Als alpinist die d'hoogste toppen deed…

Toen Noach varend met zijn dierenlogement na maanden pompen op een bergtop was gedreven, zond hij een duif uit om op zoek te gaan naar leven. Die ouwe Noach bleek toch maar een slimme vent.…

in de zomerfriste uit Breslau probeert of hij bij middel van een convergerend glas zijn sigaar Uebersee Bismarck kan aansteken Op 2 meter van de bergtop verwijderd valt zijn hoge hoed in de afgrond een waardevol kledingstuk voor een privaatdocent onmisbaar wat de heer K. begrijpt hij probeert te vatten zijn vallende cilinder waarbij hij zelf…

Landschap in de schemer verloren, Bergtop met een meer zo koud, Koestert schril een vloeibaar goud, Sprankelend in stilstand bevroren, Pegels van ijs markeren de rand, Punten achter elkaar vertand, Verhard en star maar transparant, Kristallen schitteren als korrels zand, Stijgende zon op het koele meer, Stralend licht breekt speels en fel…

religieuze heiligdommen van die arme friese naïeven voor bekering compleet te ruïneren in vol ornaat voor het decorum ja ook in Franeker of Makkum kon die neo-apostel niks bommen De Credencial del Peregrino helpt trouwens niet tegen honden die overal nog heidens tekeer gaan ons als pelgrims rauw willen opeten met als dieptepunt Foncebadon bergtop…

Geklommen naar een bergtop waarop ik boven het aards gareel spiegelend mezelf aanschouwen kan, krijgt niet ieder snel z'n deel en lijkt menigeen z'n eigen berg te moeten bouwen.…