Alle inzendingen over bewaard

Ter zelfmoord trok ik naar de spoordijk op, kroonde mijn hoofd met rails, deed bielsen aan: de aarde dreunt, de helling een vulkaan; wat nu volgt, dacht ik, schrijf ik niet meer op. Vlak voor mij trokken de rails weg, luchtop de hemel in waarin ze niet bestaan; de wind ging onderdrukt gemurmel aan dat ik verstond. Ik kwam omhoog. Rob! Rob!…

De ooit zó trotse dag doopt de inkt in vage schimmen, begraaft z’n aardse vuilnis achter zich, wentelt zich in de tragiek van onmacht verbreekt het zwijgen in duizend splinters tot aan de laatste bladzijde van het gebroken woord maar uit de transcendente ziel van een gedicht waaruit de bodem werd geslagen, de stof niet bewaard…

De laatste kus. Jouw hartstochtelijke blik. Het moment over mijn linker schouder. Zonder één woord. Alleen ons passioneel moment. Staat geportretteerd op een fotohouder. Mijn laatste knipoog. Alleen haar iris glinstert sterren. Licht ik mijn wuivende hand op. Het geluksmoment. Als een film in een map. Staat gedocumenteerd in mijn laptop…

Het geeft geen pas hoor, al die Belgenmoppen, Ze vluchtten naar het noorden, eeuwen her, En wij, als Hollanders, lang niet zo ver, Ontvingen graag die Vlaamse knappe koppen. Zo mengde intellect met keuterboer, Nu geeft ons land een beetje licht retour.…

ik heb er nog zo eentje bewaard voor jou nee niet zo een uit ons standaard repertoire zo eentje die je soms achteloos zomaar geeft aan elkaar nee dit is zo’n echte die we elkaar niet zo vaak meer geven een oprechte die iets wat lijkt ingedut weer opnieuw doet opleven het juiste moment om het te doen komt er aan – al gauw bereid je…

Ze zocht wat, maar wat precies, dat wist ze niet ze was iets kwijt, zocht overal. Dan komt er ineens vanuit een verborgen vakje een propje papier tevoorschijn. Zie je wel, zei ze glunderend, ik wist het wel dit zocht ik, ze vouwde het vodje open: het was een beschrijving van: hoe naar de winkels toe te lopen. Zo trof ik meer vodjes aan,…

Al wat materieel is, hechten wij ons aan op aarde, tussen hemel is een afspiegeling van wat immaterieel is, en vertegenwoordigt waar wij voor vechten.…

Jij hebt mijn stilte in jouw hart bewaard bij de zee, waar de wind waait door de bomenkruinen ik ken het zwijgen van jouw ziel omdat ik in jouw stilte een droom ontwaar die meer vertelt over eeuwigheid dan mijn lang bewaarde letterwoorden uit het Zuiden.…

Een molen in rust verbonden met de polder een bewaarde schat…

Een oude plataan solitair op het stadsplein een bewaarde schat…

wanneer ik al die telefoonboeken van weleer maar had bewaard dan zat ik om geen enkele naam verlegen...…

Sierlijke letters flinterdun geschreven verzegelde woorden op perkament bewaard gebleven.…

Als we er één hadden bewaard, één hadden bewaard! ------------------------------- Uit: 'Zoals', 1992.…

Als we er één hadden bewaard, één hadden bewaard! ------------------------------------- uit: 'Judith Herzberg', Trouw, 2013.…

jouw armen, de bomen van mijn sprookjesbos ons behoedend voor de ouderwordende tijd hier worden dromen tastbaar en bewaard in een geborgen eeuwigheid…

Zoute druppels op bevroren aarde brengen zachtheid aan het licht, en geven mijn ziel een stem van pijn die ik te lang bewaarde…

ik heb het woord bewaard ik kan het niet gebruiken want het was alleen van ons af en toe dient het zich aan maar ik kan het niet uitspreken het vergt te veel uitleg soms is er onverwacht iemand die van niets weet en het zomaar zegt…

het is niet veel wat ik achterlaat wat geknipte haren en afgescheurde nagels die ik zorgvuldig heb bewaard in een boek van zakformaat.…

Waar ooit de Kerk werd bewaard Zitten nu bierslurpende Studenten om de stamtafel Geschaard Inspiratie: Stadscafé De Kosterij, Grote Markt, Groningen.…

Somtijds, zo af en toe, bij tijd en wijle Verwijl ik met mijn kop vol fantasie Bij haar, als ik de wind heb in de zeilen Mijn alter eega, die 'k te weinig zie 't Is een geheim, bewaar haar in mijn hoofd En hart - dat spreekt voor zich - maar laat niets blijken Ad dies vitae, geen van ons zal wijken Zij is mijn alter ego als beloofd…

Gelukkig, de brief was van dien aard, Dat ik hem nog heb bewaard.…

Er zat van alles in zijn baard, had voor dessert een muis bewaard. Was nog een beetje in de war, want hij kwam uit de katerbar.…

Ze verdwenen voor even: de dingen van de dag voor de oude Bloem in barnsteen lange langzame jaren bewaard gebleven Ver weg ergens in het huis tikt iemand op het toetsenbord…

Wees maar gerustgesteld Dood ben ik wormenvoer Aarde krijgt aarde Dat boeit me geen zier Wat blijft bewaard is dit Appreciatievers Ik blijf de jouwe En dàt lees je híer…

Wie weet leidt ooit een patholoog mijn lot Nog tijdig in onsterfelijke banen Door mij, althans een paar van mijn organen, Voor eeuwig te bewaren in een pot. Ik prepareer mijzelf ook reeds voor later: Al jaren staat mijn lever op sterk water.…

was jij het die mij liefhad beminde en streelde mij kuste op plekken waar niemand ooit kwam of was ik het die steeds dromen bewaarde en hoopte op brandende liefde een eeuwige vlam…

het kerstfeest staat weer voor de deur het feest van licht, maar ook sleur vrede komt er dan op aarde en men zit aan de dis voor de vrede die men niet bewaarde vieren wij met kerst een mis…

bewegende wind verklaarde dat wat brak verdonkert lag liet me achterhalen hoe het land in zijn diepe sporen leven heeft bewaard het ontbindend doodse stilaan het gelaat van verwachting vertoonde…

Hemelvaartsdag en vijfentwintig graden Met het gezin op naar het Noordzeestrand En ben je daar na files aanbeland Dan lekker met z´n allen zonnebaden Diegene die geen afstand heeft bewaard Wens ik alvast een fijne hemelvaart…

Twee mannen die vriendschap vonden die hen in de vreemde heeft bewaard; iets voor hen vast hield, zo ver van huis en haard.…